Κυριακή 30 Μαρτίου 2025

Ανατριχιαστική προφητεία Αγίου Παϊσίου: «Όταν 2 Πασχαλιές και 2 καλοκαίρια πέσουν μαζί τότε…»

Ο Άγιος Παΐσιος όσο ζούσε, είχε αναφέρει διάφορα πράγματα για το μέλλον κάνοντας τις δικές του προφητείες, οι οποίες βγαίνουν αληθινές με το πέρασμα των ετών.

Ο Άγιος Παΐσιος έχει προχωρήσει στο παρελθόν και για όσο ζούσε σε πολύ σημαντικές και συγκλονιστικές προφητείες, οι οποίες με το πέρασμα των χρόνων υλοποιούνται μπροστά στα μάτια μας.

Άγιος Παΐσιος: Η συγκλονιστική του προφητεία – Δείτε τι είχε πει

Ανατριχιαστικά είναι τα προφητικά λόγια του Αγίου Παϊσίου όσον αφορά το μεγάλο ποθούμενο των Ελλήνων και πότε αυτό θα γίνει πράξη.

Οι δύο Πασχαλιές μαζί είναι η Ανάσταση και η 25η Μαρτίου, που συνέπεσαν το 1912, με την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Αυτό ήταν ένα ποθούμενο.

Το μεγάλο ποθούμενο θα έρθει όταν δύο Πασχαλιές και δύο καλοκαίρια πέσουν μαζί. Το μεγάλο ποθούμενο ήταν η Αγιά Σοφιά, όπως πάντα έλεγε ο Γέροντας.

Δείτε το βίντεο

Ανατριχιαστική προφητεία Αγίου Παϊσίου: «Όταν 2 Πασχαλιές και 2 καλοκαίρια πέσουν μαζί τότε…»

Άγιος Παΐσιος: Η συγκλονιστική του προφητεία – Δείτε τι είχε πει

Δείτε το βίντεο

ΠΑΝΟ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ ΤΗΣ ΣΜΥΝ – ΡΕΣΙΤΑΛ ΑΠΟ ΑΠΟΕΛ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝ ΛΕΜΕΣΟΥ – «Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ, Γ@ΜΙΕΤ@Ι Η ΤΟΥΡΚΙΑ» – ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΩΝ 2 ΟΜΑΔΩΝ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ ΜΑΖΙ

487361644_23867604432832639_8332169175139956052_n

Συγκίνηση προκάλεσαν στην Κύπρο οι δόκιμοι υπαξιωματικοί της ΣΜΥΝ, οι οποίοι φώναξαν συνθήματα στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου στην Αθήνα, τιμώντας την επέτειο.

Στην αναμέτρηση ΑΠΟΕΛ – Απόλλων, οπαδοί των δύο ομάδων τραγούδησαν μαζί τον Εθνικό Ύμνο, δημιουργώντας μια συγκλονιστική στιγμή.

ADVERTISING

Παράλληλα, ύψωσαν πανό στο γήπεδο για την Κύπρο και την Τουρκία.

486757702_581091118315574_2250007054677036460_n

487930358_581064154984937_2863802580477250923_n

ΣΕΙΕΤΑΙ η Κύπρος υπέρ των υπαξιωματικών που φώναξαν τα συνθήματα κατά της Τουρκίας

Ρίγη συγκίνησης στην Κύπρο για τους δόκιμους υπαξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού που φώναξαν συνθήματα στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Στην...

αναμέτρηση ΑΠΟΕΛ – Απόλλων το Σάββατο, οι οπαδοί τραγούδησαν μαζί τον Εθνικό Ύμνο και συγκλόνισαν. Και στα δύο πέταλα ύψωσαν πανό που έγραφε «Η Κύπρος είναι Ελληνική». Με αρκετές ελληνικές σημαίες οι φίλαθλοι στις κερκίδες.

Η σφαγή της Χίου

Η άνοιξη ομόρφηνε τη γη και είχε αρχίσει να απλώνεται η νύχτα. Ο γλυκός ουρανός γεμάτος αστέρια αγκάλιαζε την χλοερή και ανθισμένη εξοχή, χαϊδεύοντας όλη τη Χιό με την μεθυστική και μυροβόλο αύρα του. Η νύχτα είχε σκεπάσει ήδη τα γύρω βουνά και τους λόφους.

Μα ...

κάποτε ακούς κάτι φασαρίες απόσκοσμες. Κάτι κραυγές βαθύβουες. Κάτι φωνές ακατανόητες. Ήσαν οι δήμιοι που έφτασαν από απένταντι διψώντας για αίμα χριστιανικό. Ήσαν τα πάνοπλα αυτά αιμοβόρα τέρατα του Καρά Αλή που ξεχύθηκαν στο νησί με μία και μοναδική εντολή. Θάνατος!
Οι 7000 τουρκόσποροι του Καρά Αλή ενώνονται με τους ομοεθνείς τους που είχαν ταμπουρωθεί στο φρούριο. Η πόλη κανονιοβολείται αλύπητα. Από τις 11 του Μάρτη οι κάτοικοι του νησιού της μαστίχας είχαν ξεσηκωθεί με μπροστάρηδες τον Σαμιώτη Λυκούργο Λογοθέτη και τον Χιώτη Αντώνη Χατζή Μπουρνιά. Η εξέγερση αποτυγχάνει. Ο σουλτάνος διατάζει την άμεση τιμωρία των Χιωτών. Οι επαναστάτες, απλοί ροπαλοφόροι χωρικοί αποσύρονται στο εσωτερικό του νησιού πολεμώντας μέχρις εσχάτων και αποζητώντας βοήθεια από τα γειτονικά Ψαρά. Οι Τούρκοι ενισχύονται συνεχώς με νέες δυνάμεις που φτάνουν από απέναντι. Αμέσως δίνεται το σύνθημα για γενική αιματοχυσία και αποτέφρωση της πόλης.

Μεγάλη Παρασκευή. 15.000 Τούρκοι κινούνται προς το μοναστήρι του Αγίου Μηνά όπου έχουν καταφύγει 3.000 απελπισμένοι Έλληνες. Τους σφάζουν σχεδόν όλους. Πυρπολούν το μοναστήρι και συνεχίζουν το αιματηρό διάβα τους σε όλη τη Χιό. 40.000 Τούρκοι κατάδικοι από τις απέναντι τουρκικές ακτές μαγαρίζουν το όμορφο νησί με σκοπό τον φόνο, τη λεηλασία και τα λάφυρα. Τούρκοι παντού. Αγρίμια. Δολοφονούν, βιάζουν. Κατακόκκινοι βαμμένοι από το αίμα των αθώων θυμάτων τους συνεχίζουν να σκοτώνουν όποιον βρουν στο διάβα τους. Το αίμα τρέχει ποτάμι, μέχρι τη θάλασσα. Το γαλάζιο του νερού βάφεται κόκκινο. Ουρλιαχτά, θάνατος, απόγνωση. Καμμένη γη. Χωριά ολόκληρα πυρπολούνται. Μητέρες μέσα στους καπνούς ψάχνουν να βρουν τα παιδιά τους. Τα πρόσωπα τους μαύρα από τις στάχτες. Βλέμμα θολό. Το βλέμμα της τρέλας. Που να κρυφτούν; Δεν ξέρουν. Η αντίθεση της αβίαστης ομορφιάς της ανοιξιάτικης Χίου με τις φρικιαστικές εικόνες των ανθρωπίνων πτωμάτων και της ερημιάς περονιάζει τις ψυχές.
Το ανοιξιάτικο καταπράσινο χαλί των αγρών, των βουνών και των κοιλάδων του νησιού κατακοκκίνισε αφού ραντίστηκε με το αίμα πολλών αθώων γυναικών και παιδιών.

Επί τέσσερις μήνες το νησί πνίγεται στο αίμα.
Και η καλύτερη φαντασία αδυνατεί να συλλάβει έστω και αμυδρά αυτή την εικόνα της φρίκης, η οποία περικύκλωσε ξαφνικά την σημαντική Χίο.
Εκατόν δεκαπέντε χιλιάδες άνθρωποι χάθηκαν από το φονικό μαχαίρι που καρφώθηκε άξαφνα στα σπλάχνα τους.

Το νησί της μεγάλης ελληνικής πατρίδας σβήνει. Η Χιός πεθαίνει.
Αυτή η μύριπνους νήσος, η ελληνίδα νύμφη, μητέρα σφιγηλού ελληνισμού και εστία φώτων και πλούτου γίνεται η νέα μάρτυς της μεγάλης ελληνικής πατρίδας.

Και όλα ξεκίνησαν εκείνη την νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης, 30 Μαρτίου του απαίσιου έτους 1822.