Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Σήμερα τη χαραυγή πέρασα από το γιαπί


Σήμερα τη χαραυγή πέρασα από το γιαπί που είναι δίπλα από το ΚΤΕΛ και κανένας δεν μου είπε ακόμα τι θα γίνει με το γιαπί  που ήταν να γίνει πολιτιστικό. Θέλω ενημέρωση από τους αρμοδίους.














ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

ΣΧ    Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ  ΥΠΠΕΡΕΣΙΑΣ!!!!  ΧΑ  ΧΑ  ΧΑ........
ΡΕ  ΛΑΜΟΓΙΑ   ΠΟΣΑ   ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ  ΕΥΡΟ  ΚΑΙ  ΠΟΙΟΙ  ΤΑ  ΦΑΓΑΤΕ!!!!!  
ΜΕΤΑ  ΣΑΣ  ΦΤΑΙΝΕ  ΟΙ ΕΥΡΟΠΑΙΟΙ!!!!  ΣΚΑΤΑ  ΣΤΑ  ΜΟΥΤΡΑ  ΣΑΣ!!!!!





ΠΕΘΑΝΕ ΤΥΦΛΟΣ ΚΑΙ ΠΑΜΠΤΩΧΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΣ ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ - Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ «ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΣ» ΑΡΧΙΚΑ ΕΙΧΕ ΤΑΦΕΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ, ΩΣΤΟΣΟ Ο ΤΑΦΟΣ ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ


Η τραγική ιστορία ενός από τους πιο φημισμένους οπλαρχηγούς του 1821.

Ο Νικηταράς ήταν ο πιο ακαταπόνητος οπλαρχηγός του 1821. Παρών σε όλα σχεδόν τα πεδία των μαχών της Επανάστασης έλαβε το προσωνύμιο «Τουρκοφάγος». Δεν δέχθηκε καμία αμοιβή για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα. Τελικά πέθανε τυφλός και πάμπτωχος ακολουθώντας τη σκληρή μοίρα των περισσότερων αγωνιστών εκείνης της περιόδου.

Τον... 

Δεκέμβριο του 1839 το οθωνικό κράτος φυλάκισε τον Νικηταρά με την κατηγορία της συνομωσίας κατά του θρόνου. Οι άθλιες συνθήκες κράτησης προκάλεσαν ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία του. Η υπερβολική υγρασία στο κελί, η απαγόρευση κάθε επικοινωνίας, οι καθημερινοί ξυλοδαρμοί από τους δεσμοφύλακες και η πεισματώδης άρνηση του Βαυαρού γιατρού να δώσει άδεια μεταφοράς του σε νοσοκομείο, «κατάφεραν» να τον κλονίσουν όσο καμιά μάχη εναντίον των Τούρκων. Η δίκη του έλαβε χώρα τον Ιούλιο του 1840. Το δικαστήριο τον αθώωσε, αλλά ο Οθωνας διέταξε τον εγκλεισμό του στις φυλακές της Αίγινας. Τελικά έπειτα από 14 μήνες του απένειμε χάρη.

Στις 18 Σεπτεμβρίου 1841 ο Νικηταράς επέστρεψε στο φτωχικό του σπίτι στον Πειραιά. Ωστόσο, το δράμα του δεν είχε κορυφωθεί ακόμα. Η επιστροφή του προκάλεσε τέτοια συναισθηματική φόρτιση στη μικρότερή του κόρη, ώστε αυτή έχασε τα λογικά της. Η νέα δυστυχία του έδωσε τη «χαριστική βολή». Η κακή του ψυχολογική κατάσταση επιδείνωσε ακόμη περισσότερο την υγεία του.



Σιγά-σιγά άρχισε να χάνει την όρασή του και λίγο πριν πεθάνει τυφλώθηκε τελείως.

Τα ξημερώματα της 25ης Σεπτεμβρίου 1849 ο «Τουρκοφάγος» απεβίωσε. Αρχικά ετάφη δίπλα στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Ωστόσο, φαίνεται πως ο θάνατος της γυναίκας και των παιδιών του και η έλλειψη στενών συγγενών και άμεσων απογόνων στάθηκε αφορμή να μην ενδιαφερθεί κανένας και έκτοτε αγνοείται ο τάφος.

Τη στιγμή που χώρες με σαφώς μικρότερη στρατιωτική ιστορία απ’ αυτή της Ελλάδας «χτενίζουν» τα πέρατα της οικουμένης για να ανακαλύψουν οστά στρατιωτών τους, να τα επαναφέρουν στην πατρίδα και να τα ενταφιάσουν με τις πρέπουσες τιμές, η χώρα μας αγνοεί την τύχη των οστών των πολεμιστών εκείνων που χάρη στην προσωπική του θυσία της επέτρεψαν να συνεχίσει την ιστορική της πορεία.

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

..ψήνεται το 4ο

«Ζητώ ακρόασιν Θεού και αλλαγή πλανήτη»

Πρώτη καταχώρηση: 10/11/2016 - 08:00
Τελευταία δημοσίευση: 10/11/2016 17:00Ο Στάθης στον eniko
«Ζητώ ακρόασιν Θεού και αλλαγή πλανήτη»
Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα κάνει πολλά απ’ όσα υποσχέθηκε ο κ. Τραμπ, ίσως και τίποτα. Μπορεί να αλλάξει το στυλ σε κάποια πράγματα, αλλά όχι τις δομές τους - είθισται. Ομως τα αιτήματα του λαού για τις αλλαγές που υποσχέθηκε ο Τραμπ (ή και για άλλες αλλαγές στις οποίες οι πολίτες ελπίζουν) παραμένουν. Αυτό είναι ένα και το
σπουδαιότερο κρατούμενο.
Το δεύτερο είναι ότι το σύστημα απέδειξε ότι δεν είναι αήττητο. Μένει όμως να νικηθεί, κάποτε, νωρίτερα ή αργότερα, από την κατάλληλη δύναμη. Στην περίπτωση των ΗΠΑ κάτι τέτοιο είναι πιο δύσκολο παρά οπουδήποτε αλλού. Ο «κατάλληλος άνθρωπος» που θα επιχειρούσε κάτι σχετικό εξοντώνεται εκ προοιμίου είτε εκ των υστέρων. Είθισται, επίσης...
Η νίκη Τραμπ εναντίον του συστήματος είναι μια συστημική νίκη. Εντάσσεται στη γενικότερη τάση, που σε παγκόσμιο επίπεδο δημιουργούν οι παρενέργειες από τη λειτουργία του συστήματος. Σε αυτό το πεδίο ευδοκιμούν οι δημαγωγοί και οι αντισυστημικές, πλην όμως άσφαιρες θεωρίες - συνήθως δεξιάς και ακροδεξιάς τροπής. Και
όχι αριστερής. Για δύο λόγους: ο ένας είναι ότι η Αριστερά, σοσιαλδημοκρατική και κομμουνιστικογενής, έχει τις τελευταίες δεκαετίες αφομοιωθεί απ’ το σύστημα ή έστω έχει ενσωματωθεί σε αυτό. Και ο δεύτερος είναι ότι η Αριστερά που όντως εναντιώνεται στο σύστημα
δεν είναι ως εκ της φύσεώς της ποπουλίστικη και ως εκ τούτου δύσκολα γίνεται δημοφιλής σε αυτήν τη συγκυρία.
Η περίπτωση Τραμπ αποδεικνύει ότι οι πολίτες εύκολα μπορούν να στραφούν εναντίον του συστήματος, αλλά με λάθος τρόπο, δηλαδή σε ατομική βάση, εναποθέτοντας τις ελπίδες τους σε έναν άνθρωποΕναν άνθρωπο
που πολλοί γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι (μπορεί και να) τους εξαπατά. Διότι, κατ’ αρχήν, τους αρκεί να δείξουν την αντίθεσή τους με ό,τι τους συμβαίνει - κι ύστερα βλέπουμε.
Το δύσκολο είναι να στραφούν οι πολίτες κατά του συστήματος (που είναι το καπιταλιστικό σύστημα) και κατά της παγκοσμιοποίησης (που είναι ο ιμπεριαλισμός) σε συλλογική κλίμακα. Είναι δύσκολο, διότι προϋποθέτει παιδεία, την οποίαν το σύστημα αλέθει συστηματικώς διά της εκπαίδευσης, της χύδην ψυχαγωγίας και της θηριώδους προπαγάνδας. Προϋποθέτει
επίσης και μια Αριστερά που να επιμένει στην ταξική πολιτική και δεν θα υποστηρίζει με την πρώτη ευκαιρία το «λιγότερο κακό», όπως έκανε ο κ. Σάντερςυποστηρίζοντας εν τέλει τη Χίλαρυ.
Η κυρία Κλίντον αντιμετωπίσθηκε από πολλούς εκ των πολιτών που την υποστήριξαν (δεν μιλάμε για τα λόμπυ και τις εταιρείες) ως αναγκαίο κακό, ενός μοχθηρού και κουρασμένου συστήματος, αλλά όχι τρελού. Οχι απρόβλεπτου και ασταθούς. Ομως, εδώ γεννάται
το ερώτημα της «πραγματικής τρέλας» ή της «πραγματικότητας της τρέλας». Ποιος είναι ο πραγματικός «τρελός»;
Μήπως είναι το σύστημα που λέει στον πολίτη να δυστυχεί για να πάει καλά η οικονομία; Μήπως είναι το σύστημα που πάει από τον έναν πόλεμο στον άλλον μέχρι να φθάσουμε στον τελειωτικό (και πιθανόν τελευταίο) πόλεμο;
Ο κ. Τραμπ αλίευσε από τους ανθρώπους που «θέλουν την πατρίδα τους πίσω». Από τη λευκή εργατική τάξη. Υποσχέθηκε επαναβιομηχανοποίηση, παρεμβατισμό και υποστήριξη της εγχώριας παραγωγής.
Ο κ. Τραμπ αλίευσε από τις ελπίδες που διέψευσε ο κ. Κλίντον. Αλίευσε από τις ελπίδες που διέψευσε ο κ. Ομπάμα. Κι από την άλλη πλευρά: όσοι φτωχοί ψήφισαν Χίλαρυ κατάφεραν διπλό χτύπημα στον εαυτό τους. Διότι η κυρία Κλίντον πολιτεύτηκε στην ουρά αυτών των διαψεύσεων, ούσα η ίδια η ζώσα διάψευση όσων έλεγε.
Στην πραγματικότητα, ο οργανωμένος κυνισμός που προσπαθεί να ψιμυθιώσει τις κατ’ εξακολούθησιν διαψεύσεις των Δημοκρατικών, παράγει το ίδιο ασταθή πολιτική με το απρόβλεπτον του Τραμπ - αν είναι απρόβλεπτον. Οσο για το ερώτημα του σταθερού και του ασταθούς μιας πολιτικής, η απάντηση εξαρτάται από το αν το αποτέλεσμα και των δύο είναι το ίδιο. Φτώχεια και πόλεμοςΤρόμος και αθλιότητα. Αν τώρα κάτι τέτοιο θα είναι ρεπουμπλικανικής ή δημοκρατικής κοπής, παρέλκει.
Ο Πλανητάρχης άλλαξε. Οχι ο πλανήτης. Εξακολουθεί τη φρενήρη πορεία του προς το χειρότερο.
Το αίτημα όσων ψήφισαν Τραμπ ζητώντας αλλαγές υπέρ του λαού παραμένει αίτημα. Αλλά η πραγματικότης Τραμπ θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα που θα είχε η πραγματικότης Χίλαρυ. Η Χίλαρυ έχασε διότι οι διαψεύσεις των Δημοκρατικών κούρασαν, ενώ ο Τραμπ νίκησε διότι δεν ανήκει ακόμα σε αυτές.
Οσο για τους μικρούς Τραμπ, τους αντισυστημικούς του συστήματος σε όλον τον πλανήτη, αυτοί πανηγυρίζουν διότι βλέπουν για τον εαυτόν τους μιαν ευκαιρία να αρπάξουν οι ίδιοι τα ηνία του συστήματος. Στην πραγματικότητα, να μπουν κι αυτοί στη δούλεψή του. Και το πιθανότερο είναι να το καταφέρουν.
Διότι οι άνθρωποι του συστήματος έχουν κουράσει. Αλλά και το σύστημα έχει κουρασθεί απ’ αυτούς. Εξάλλου, η ανανέωση σε προσωπικό αποτρέπει από εξεγέρσεις και άλλες δυσάρεστες καταστάσεις.
Το σύστημα (λέγεται καπιταλισμός και η παγκοσμιοποίηση είναι ο ιμπεριαλισμός) μπορεί να είναι ηλίθιο, διότι γεννά τις αντιθέσεις που το θανατώνουν, αλλά είναι αρκετά έξυπνοι οι άνθρωποι που ωφελούνται απ’ αυτό, με τη διαχείριση της φτώχειας και του θανάτου των άλλων.
Από την ιστορία Τραμπ, τέλος, πρέπει να εξαγάγει ένα δίδαγμα (πάντα κατά τη γνώμη μου) και η Αριστερά που δεν έχει ενσωματωθεί στο σύστημα, όπως ο προμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ ή οι Podemos. Δεν αρκεί η αντισυστημική ρητορική. Οπως δεν αρκεί ούτε η καταγγελία του καπιταλισμού, στην οποίαν αρκείται το ΚΚΕ. Μόνον με τρόπους χειροπιαστούς και συνεπώς πειστικούς στα μάτια του λαού μπορούν να γίνουν απελευθερωτικές αλλαγές. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εφαρμόσει το πρόγραμμά του, μια τέτοια διαδικασία θα είχε αρχίσει. Πειραματική; ίσως! Επιτυχής; πιθανόν! Αλλά πάντως παγκοσμίου ενδιαφέροντος. Σε έναν πλανήτη όπου πολλοί περιμένουν να αρχίσει κάπου κάτι.
Δεν συνέβη. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσέθεσε εαυτόν στις διαψεύσεις. Παρ’ ότι το μέγεθος της Ελλάδας μικρό, η επιτυχία των προσδοκιών ενός λαού θα μπορούσε να έχει συγκλονίσει
ένα σύστημα, που αφήνει με κρυφή ευχαρίστηση να εκδηλώνεται στα πλευρά του η απειλή των αντισυστημικών, που το στερεώνει. Διότι αυτή η «απειλή» είναι μια ακροδεξιά, δηλαδή βαθιά συστημική, «απειλή»...


http://www.enikos.gr/

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016

Το καραβάνι…

Πρώτη καταχώρηση: 07/11/2016 - 08:00
Τελευταία δημοσίευση: 17:00Ο Στάθης στον eniko
Το καραβάνι…
Ανασχηματισμός. Πέταξε ορισμένους καμηλιέρηδες στα σκυλιά ο Τσίπρας, ανέβασε στη ράχη ημών των υποζυγίων ορισμένους άλλους και το καραβάνι συνέχισε την πορεία του
όλο και πιο βαθειά στην έρημο. Με καρότο μπροστά από τις καμήλες τη διευθέτηση του χρέους, τα έρμα τα ζωντανά χώνονται όλο και πιο βαθειά στην έρημο
ακολουθώντας έναν οδικό χάρτη προς την τελική εξάντληση. Καθ’ οδόν προς μιαν όαση (τη διευθέτηση του χρέους) που δεν είναι παρά έναν αντικατοπτρισμός, οι καμήλες προχωρούν
από αξιολόγηση σε αξιολόγηση, χάνονται μία - μία, ενώ όλο και πιο πολλοί καμηλιέρηδες ανεβαίνουν πάνω τους, για να τις οδηγήσουν πιο σωστά, λέει, από τους προηγούμενους, φορτώνοντας στη πραγματικότητα τα δυστυχή ζώα με ακόμα περισσότερο βάρος.
Το νέο πουλαίν της κυβέρνησης. Ο κ. Δ. Παπαδημητρίου, σύζυγος της επίσης υπουργού κυρίας Αντωνοπούλου, νέος Υπουργός Ανάπτυξης και Οικονομίας. Επικεφαλής του Ινστιτούτου Λεβί, στο κλίμα ακραίωνσιωνιστικών κύκλων, στο κλίμα Σόρος, ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση
μιας κυβέρνησης που έχει πουλήσει την ψυχή όσων έλεγε στον διάολοΕκεί όπου ο άφιλος Τσίπρας έστειλε και τον κ. Φίλη, χάριν των ακροδεξιών δυνάμεων μέσα στην εκκλησία. Και ο μεν Φίλης στα σκυλιά, αλλά το καραβάνι προχωρά.
Στα σκυλιά και το έρμο το ΤρύφωνΑποδιοπομπαίος τράγος αυτός. Τον πέταξαν τα τσακάλια στα σκυλιά, καθώς αιώνες τώρα συνηθίζεται για τους εθελοντές αχρείους. Φέτες έκοβες τον κόσμο, Τρύφων; Τώρα;
Το ίδιο και ο κ. Κατρούγκαλος. Φορτώθηκε πολύ ψέμα και πολύ έγκλημα. Δεν θα μπορούσε να συνεχίσει το ίδιο αποτελεσματικόςΤον πάρκαρε λοιπόν κάπου ήσυχα ο Τσίπρας, για να τον ξεφορτωθεί χωρίς θόρυβο αργότερα. Και τώρα,
Κατρούγκαλε, που για λίγους μήνες υπουργιλίκι πέταξες τη ζωή σου στα σκυλιά, πως νιώθεις; Χαρά
για τη διάδοχό σου (και πρώην βοηθό σου)! Είμαι βέβαιος. Αυτό κι αν είναι πουλαίν! Θα διατάσσει θρήνο η Τρόικα και θα υπογράφει από κάτω το καλό αυτό κακό γατάκι με την πατουσίτσα του. Η κυρία Έφη Αχτσίογλου. Για να ολοκληρωθεί το πογκρόμ των συντάξεων και η εξαέρωση των συνταξιούχων. Για να
τρώνε τα σκυλιά τους μισθούς και τους ανθρώπους, καθώς το καραβάνι θα προχωρά προς την υποσαχάρια Ελλάδα, με νοσοκομεία Ζιμπάμπουε και σκλάβους για πούλημα – ξέρουν απ’ αυτά Σταθάκης και Πιτσιόρλας. Καθώς και όσοι παρέμειναν σταθεροί στις επιτυχίες τους, όπως ο Πολάκης και αμείφθηκαν για αυτό. Τώρα, όποια κουφάλα κουνηθεί και δεν πεθάνει ήσυχα, έξι μέτρα κάτω απ’ τη γη!
Ο νέος υπουργός Παιδείας, κ. Κωνστ. Γαβρόγλου, είναι ταυτοχρόνως, ή ήταν έως τώρα, και στο Ίδρυμα Λάτση. Προφανώς είναι πραγματογνώμων στην κατάτμηση αγροτεμαχίων (Ελληνικό) κατά μερίδια και μερίδες.  
Δυστυχώς, παρ’ ότι απ’ την κυβέρνηση ξεπετάχθηκαν δύο πασοκογενείς, δεν μπήκαν νέοι. Νέους πασοκογενείς φιλοδοξεί να έχει ο Τσίπρας, προσεταιριζόμενος το ίδιο το ΠΑΣΟΚ σε μια μελλοντική κυβέρνηση «ευρέως πλέγματος» (και «Σιδερένιας Φτέρνας»).
Τέλος, ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι γαζήδες του Τσίπρα. (σ.σ.: γαζής, ο Τούρκος αντίστοιχος των ιπποτών της Δύσης. Ένα είδος σπαχή και ευγενικά αφοσιωμένου πολεμιστή του Ισλάμ). Όπως ο ταλαντούχος κ. Παππάς και οι αναβαθμισμένοι ΤζανακόπουλοςΛιάκος και Χαρίτσης.
Αν ο κ. Κρέτσος απέδειξε ότι είναι βλάξ (ζητώντας από τα Γραφεία Τύπου πρεσβειών στο εξωτερικό να «αξιοποιήσουν» άρθρα του εναντίον της αντιπολίτευσης), οι υπόλοιποι γαζήδες φαίνεται να διαθέτουν το αλάθητο το Ινστιτούτου της Φλωρεντίας, της Αμερικανικής Πρεσβείας, της Κομαντατούρ Βερολίνου, του Ινστιτούτου Λεβί κι όλων όσων χρειάζεται σήμερα ένας «αριστερός»
για να είναι ανδρείκελο της Τρόικας.
Έχει δίκιο ο Τσίπρας. Το καραβάνι προχωρά. Και καθ’ οδόν χάνεται κόσμος και κοσμάκης – τα σκυλιά δεν γαβγίζουν πια, τρώνε. Και το καραβάνι προχωρά – προς τα που; Που νομίζουν ότι θα φθάσουν οι γαζήδες που το οδηγούν; Εκεί που έφθασε ο κ. Κατρούγκαλος και το Τρύφων. Όταν θα τα έχουν πουλήσει όλα, θα πουλήσουν τους ίδιους για έναν παρά τα αφεντικά τους. Αν τα ανδρείκελα αυτά είναι
τυχερά, θα αφεθούν να ξεχασθούν. Αν όχι, θα δοθούν βορά στις ανθρωποφαγικές διαθέσεις των επιγόνων τους.
Και δεν θα παίξει βλέφαρο.
Το δείγμα γραφής του ήθους αυτής της κυβέρνησης έχει δοθεί από καιρό. Αυτήν τη φορά το έδωσε ο κ. Σκουρλέτης. Με ένα υπουργείο, ξεχνιέται (και η επαναστατική ρητορική και οι κούφιες κουβέντες). Φαύλες κι αυτές…

http://www.enikos.gr/

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2016

Ο αρχαίος malakas

Πρώτη καταχώρηση: 02/11/2016 - 08:00
Τελευταία δημοσίευση: 08:00Ο Στάθης στον eniko
Ο αρχαίος malakas
Η ταπεινότης μου συμφωνεί με τον Αλβανό Πρωθυπουργό κ. Δαλάι Ράμα, οι γνώσεις του οποίου χάνονται στα βάθη της Ιστορίας, όταν ακόμη τα Γέτι των Ιμαλαΐων ομιλούσαν σανσκριτικά. Οχι μόνον οι Αλβανοί έσωσαν των Παρθενώνα, αλλά οι Αλβανοί είναι εκείνοι που τον έχτισαν,
όταν ακόμα οι υπόλοιποι άνθρωποι κρέμονταν από τα δέντρα κι έτρωγαν χαρούπια. Είναι γνωστόν επίσης ότι ο Μεγαλέξανδρος ήταν στην πραγματικότητα Φυρόμιος και τα είχε με έναν μεγάλον Φίδι. Ως φαίνεται, ήρθε η ώρα να αποκατασταθεί η ιστορία (γνωστή και ως «αφήγημα» ή «αλήθεια των άλλων»).
Κάποτε, και οι το σήμερον λεγόμενοι «Ελληνες», και η ανθρωπότης όλη πίστευαν ότι ο ελληνικός πολιτισμός ήταν οικουμενικός και ως εκ τούτου πίστευαν επίσης ότι όλοι μετείχαν στο πνεύμα του και στους τρόπους τουΠλάνη! Οι το σήμερον λεγόμενοι «Ελληνες» είναι απλώς ανάξιοι κληρονόμοι του πολιτισμού των Πετσενέγκων. Πράγμα το οποίον μόλις αντελήφθησαν οι πάντες-άπαντες θέλησαν κι αυτοί να ανέβουν στο κρεβάτι κι όποιον πάρει ο χάρος.
Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Στην πραγματικότητα οι Ελληνες δεν υπήρξαν ποτέ. Υπήρξαν μόνον κάποιοι Ελ και απόγονοί τους είναι οι σημερινοί Χρυσαυγίτες, όπως μαρτυρεί το αίμα των τελευταίων, ρέζους θετικό. Οσοι έχουν ρέζους αρνητικό είναι λαθρομετανάστες και διαφόρων άλλων ειδών υπάνθρωποι.
Ούτε ελληνική γλώσσα υπήρξε. Υπήρξαν τα αρχαία γκρήκλις. Γι’ αυτό όταν ένας αγγλόφωνος λέει σήμερα ντεμόκρασυ, ένας (λεγόμενος) Ελληνας λέει δημοκρατία. Και μάλιστα χωρίς να είναι βέβαιον ότι καταλαβαίνει την έννοια της λέξης ως εκ της ετυμολογίας της. Οπως δεν καταλαβαίνει (πάντα ο Ελληνας) τη λέξη «συνωστισμός», αν και η ετυμολογία της είναι προφανής (γου και α = γατου και α = τα κι όλο μαζί ο παλιανθρωπισμός) - μια ακόμα ανθρωπιστική επιστήμη, πολύ παραμελημένη στις μέρες μας.
Γενικώς τους μυθικούς Ελληνες συνοδεύουν πολλά κατά συνθήκη ψεύδη! Ούτε τα Μηδικά υπήρξαν ποτέ, ούτε ο Αλέξανδρος και η ελληνιστική εποχή, γι’ αυτό
και στα σύγχρονα δημόσια ελληνικά (λεγόμενα) σχολεία, ούτε τα Μηδικά διδάσκονται, ούτε ο Αλέξανδρος. Ούτε βεβαίως ο «Επιτάφιος», διότι η σχέση των Ελλήνων με τη δημοκρατία τότε, ουδεμία σχέση έχει με τη σχέση των Ελλήνων με τα μνημόνια σήμερα.
Στην πραγματικότητα οι Ελληνες αποτελούν μια ιστορική παρεξήγηση και βρίσκονται μόνον μέσα στο φαντασιακό τους. Ηταν ένας τεμπέλικος λαός που του άρεσε να λιάζεται, γι’ αυτό και λάτρευε έναν θεό που τον έλεγαν Απόλλωνα και είχε κάτι ιέρειες που τις έλεγαν Τασούλες. Επίσης οι Ελληνες ήταν
πολύ πονηροί και γι’ αυτό άλλαζαν συνεχώς ονόματα, γραικοί, γκρηκς, ρωμιοί, ρουμ, γιουνάν, γένος, για να περνούν απαρατήρητοι από την Ιστορία και να σκαρώνουν συνεχώς βρωμοδουλειές. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί οι ακάθαρτοι
ίδρυσαν τη Μαφία στη Σικελία, που στον καιρό τους ονόμαζαν antragathia. Ευτυχώς χάθηκαν και μαζί τους χάθηκε και η γλώσσα τους. Απ’ την οποίαν απέμεινε μια μόνο λέξη (ηρωική, δεν λέω) αλλά μόνον μία, η λέξη μαλάκας!
Σήμερα, άμα φωνάξεις μαλάκας, τουλάχιστον δέκα εκατομμύρια λεγόμενοι Ελληνες θα γυρίσουν να κοιτάξουν ποιος τους φωνάζει! Ο Τσίπρας; ο κ. Μητσοτάκης; ο κ. Μπαλτάς; ο χερ Σόιμπλε; Στη λέξη αυτή, ο ένας Ελληνας αναγνωρίζει τον άλλον,
ενώ παραδόξως δεν αλληλοαναγνωρίζονται με τις λέξεις ραγιάς, κορόιδο, θύμα και ψώνιο. Δυστυχώς υπάρχει μια ασυνέχεια στην ελληνική γλώσσα που εμποδίζει αυτόν τον λαό να αποκτήσει αυτογνωσία. Η ασυνέχεια της ελληνικής γλώσσας οφείλεται στην ασυνέχεια του ελληνικού έθνους. Σύμφωνα με τις
επιστημονικές έρευνες Φίλη, Λιάκου, Σίας Αναγνωστοπούλου καικυρ Σόρος, οι τελευταίοι Ελληνες (γνωστοί και ως η 13η Φυλή) εχάθηκαν στα υψίπεδα του Καυκάσου (εξ ου και το άσμα «περιπλανώμενοι δυστυχισμένοι»). Εκτοτε για αυτούς δεν έχει ακούσει κανείς, ώσπου άκουσε κάτι καμπανάκια μέσα στο κεφάλι του ο Βολταίρος, όπως άκουγε «φωνές» μέσα στο μυαλό της η Ζαν ντ’ Αρκ. Και έτσι
οι Ελληνες αναγεννήθηκαν. Οι μαλάκηδες. [Εδώ οι γνώμες διίστανται. Ορισμένοι δεν δέχονται ότι ο Διαφωτισμός επινόησε τους Ελληνες, αλλά επιμένουν ότι η συνέχεια του έθνους υπήρξε αδιάσπαστη. Και προς τούτο καταφεύγουν σε πηγές όπως ο Πλήθων, όστις έλεγε: «Μαλάκηδες εσμέν, ως η γλώσσα και η πάτριος παιδεία μαρτυρούν».] Συνεπώς,
κανένα πρόβλημα με τις σημερινές τηλεοπτικές φυλές των Ελλήνων στα πρωινάδικα και στις μεταμεσονύχτιες πίστεςκανένα πρόβλημα, ή όπως θα λέγαμε στα αρχαία σανσκριτικά: no problem me tous malakes. Και συνεπώς
κανένα πρόβλημα (problem) με τους τρεις τομείς, της Παιδείας, της Υγείας και του Πολιτισμού, στους οποίους μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα έπρεπε να θριαμβεύει! Ακόμα κι εν μέσω δημοσιονομικών δυσκολιών, ακόμα και υπό το ειδεχθές μνημονιακό καθεστώς, μια κυβέρνηση της Αριστεράς, στους τρεις αυτούς τομείς, θα έπρεπε να κάνει το καλύτερο δυνατόν, θα έπρεπε να θριαμβεύει, θα έπρεπε με τα επιτεύγματά της να εμψυχώνει τον λαό με μια εναλλακτική πολιτική ως προς τα δεινά και τις συμφορές που μας έχουν βρει.
Προς τούτο ακριβώς ο Τσίπρας ανέθεσε την Υγεία στον αγροίκο, απολίτιστο και μισάνθρωπο Πολάκη, την Παιδεία στον ανελλήνιστο, μισαλλόδοξο και μισάνθρωπο Φίλη και τον Πολιτισμό στον ευρωλιγούρη, μισέλληνα και μισάνθρωπο Μπαλτά.
Τυχαίο; ακόμα και η θεά Τύχη μαλάκηδες θα μας έλεγε, αν της θέταμε ένα τέτοιο ερώτημα...

pigi  http://www.enikos.gr/