ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

 

ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

 

ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣΟΝΩΝ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΙΚΩΝ ΣΤΟΩΝ!

 

ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣΟΝΩΝ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΙΚΩΝ ΣΤΟΩΝ!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Πρός το Πανελλήνιον
Πρός τούς κατά το Αιγαίον Πέλαγος και την Πελοπόννησον Εκτάκτους Επιτρόπους και τους Αρχηγούς των κατά ξηράν και θάλασσαν Δυνάμεων.
Γνωρίζει η Κυβέρνησις, ότι Πολίται τινές επιμένουν πιστεύοντες και τους άλλους πείθοντες, ότι αι μυστικαί Εταιρείαι χορηγούσι μέσα σωτήρια εις την Πατρίδα, ή τουλάχιστον Αιγίδα υπό την οποία συνδεόμενοι μεταξύ των άνθρωποι διά μυστικών δεσμών δύνανται να απολαύσωσιν εντός Πατρίδος των και διά της ξένης επιρροής αξιώματα, τιμάς, και το.....
πλέον τύχην, ό εστί χρήματα.

Όσον και αν ελεεινολογή η Κυβέρνησις την απειρίαν των Ελλήνων των από τοιαύτας εισηγήσεις παρασυρομένων δεν ήθελε δώσει... τήν προσοχήν της, άν δέν ήτο καταπεπεισμένη πόσον όλέθρια άποτελέσματα δύναται νά φέρη είς τήν κρίσιμον ταύτην στιγμήν ή περί τούτων γνώμη, τήν όποίαν οί έχθροί τής Ελλάδος ήθελον συστήσει καί τόν Κόσμον, και είς τάς Εύρωπαϊκάς Κυβερνήσεις.

Αν ή Ελλάς έγκατελείφθη άπό τό 1821 έως τόν Ιούλιον μήνα του τελευταίου έτους, τούτο προήλθε διότι οί εχθροί της τήν παρέσταιναν αδιακόπως πρός τους Βασιλείς, ώς λαόν έπαναστατωθέντα καί άγωνιζόμενον ύπό τήν διεύθυνσιν καί ύπό τούς σκοπούς Μυστικών Εταιρειών, όθεν έπήγασαν αί Kαταστροφαί της ‘Ισπανίας και Ιταλίας.
Εύκολον ήτο αναμφιβόλως να αναιρεθή ή σφαλερά αυτή δόξα. μ’όλον τούτο εχρειάσθησαν ολόκληρα επτά έτη βασάνων και δυστυχιών είς αναίρεσίν της. Μόλις ανηρέθη, καί ενώ ή Ελλάς άρχίζει νά λαμβάνη δείγματα εύνοίας καί καλοκαγαθίας έκ μέρους τών Συμμαχικών Δυνάμεων, οί έχθροί της θέλουν πάλιν τήν παραστήσει ώς υπεξούσιον τών Μυστικών Εταιρειών, καί είς άπόδειξιν τούτου θέλουν φανερώσει, ότι υπό διαφόρους ονόμασιν αί Εταιρείαι αυταί υπάρχουν καί πολλαπλασιάζονται μεταξύ των εν τοίς πράγμασι και τής πολιτικής τάξεως, και της στρατιωτικής δυνάμεως, ίσως καί αύτού του στόλου.
Τόσον ουσιώδες θεωρεί τούτο η Κυβέρνησις ώστε μή εγκρίνουσα να δείξη διά τινος δημοσίου καί επισήμου πράξεως την ύπαρξιν αυτού του κακού, εκπληροί διά του τύπου της παρούσης εγκυκλίου το χρέος, το οποίον δεν ημπορεί να παραμελήση χωρίς να καθυποβληθή είς βαρυτάτην εύθύνην. Τω όντι τοιούτον δημόσιον έγγραφον μεταξύ τών Πολιτικών, οί οποίοι επιμένουσι να μήν παραχωρώσιν είς τήν Ελλάδα έντιμον μέλλον , ήθελε χρησιμεύσει ώς μέσον του να αποδείξωσιν ότι οί Βασιλείς διά τών ευεργεσιών των υποθάλπουσιν είς την Ελλάδα τόν εχθρόν, τον οποίον και αλλαχού, και εις τας ιδίας των Επικρατείας πολεμώσι.
Η παρατήρησις αυτη, Κύριοι, σας διδάσκει μέ πόσην φρόνησιν καί οξυδέρκειαν απαιτείται ή έκπλήρωσις τής ακολούθου παραγγελίας τής Κυβερνήσεως.
Θέλετε κοινοποιήσει διά ζώσης φωνής είς τούς υπαλλήλους σας ή τούς υπό τήν όδηγίαν σας άξιωματικούς, τό περιεχόμενον τής παρούσης, καί θέλετε τούς κάμει νά σας φανερώσουν αν άνήκουν είς καμμίαν τών Μυστικών Εταιρειών, ή όχι.
Αν είναι τό πρώτον θέλετε τούς παρατηρήσει, ότι εάν είς τήν παρελθούσαν κατάστασιν τής αναρχίας, καί τής αταξίας ήταν ίσως άναγκαίον είς τούς πολίτας νά ζητήσωσι προσωπικήν ασφάλειαν διά του δεσμού μυστικής τινος Εταιρείας, ο δεσμός ούτος διαλύεται καθ’ ήν στιγμήν ο τού νομίμου όρκου καί πρός την Κυβέρνησιν, και πρός τους Νόμους, χορηγεί είς ένα έκαστον και είς όλους, όλας τας απαραιτήτους ασφαλείας.
Από τοιαύτην αρχήν ορμώμενοι ευκόλως, θέλετε αποδείξει το ασυμβίβαστον των δύο όρκων, ήγουν του υπηρετείν το Κράτος, και υπηρετείν μυστικήν Εταιρείαν, της οποίας ο σκοπός είναι ώς επί το πλείστον άγνωστος είς τους Εταίρους.
Αν λοιπόν οι υπάλληλοί σας ή οι υπό την οδηγίαν σας αξιωματικοί ανήκουσιν είς τίνα Εταιρείαν, ανάγκη να παραιτηθώσι, και περί τούτου οφείλεις να μας βεβαιώσης. Εξ εναντίας θέλετε τους εξηγήσει τους κινδύνους είς τους οποίους εκτίθενται πλανώμενοι από ολίγους τινάς όλως διόλου εις τα τοιαύτα ενασχολούμενους. Από την κατηγορίαν των Εταιρειών των μή συμβιβαζομένων με τα κατά Νόμους καθεστώτα δεν αποκλείομεν και την πρό αιώνων γνωριζομένην υπό τω ονόματι της Αδελφοποιείας, ή Αγάπης.
Παραγγέλεσθε, Κύριοι, κατ’ επανάληψιν να κάμετε χρήσιν της κοινοποιήσεως ταύτης κατά τόν συνετώτερον και ωφελιμώτερον τρόπον.
Προθύμως η Κυβέρνησις θέλει δεχθή τάς ειδοποιήσεις, όσας εν καιρώ και τόπω θέλετε δυνηθή να την χορηγήσετε.

Εν Πόρω τή 8 Ιουνίου 1828
Ο Κυβερνήτης
Ι. Α. Καποδίστριας


http://www.pentapostagma.gr/

«Φωτιὰ καὶ τσεκούρι σὲ Νενέκους, προσκυνημένους καὶ πουλημένους!

 

«Φωτιὰ καὶ τσεκούρι σὲ Νενέκους, προσκυνημένους καὶ πουλημένους!

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ

 

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ

Ποιός μας κυβερνά;;;;;

 

Ποιός μας κυβερνά;;;;;

 

 

Βαρυσήμαντη παρέμβαση Λαβρόφ: Ο κόσμος αλλάζει οριστικά

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ:FacebookTwitter Google +

Email

Βαρυσήμαντη παρέμβαση από τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Sergei Lavrov, ο οποίος περιέγραψε μία νέα πραγματικότητα στον πλανήτη με ένα βασικό χαρακτηριστικό: το τέλος της μονοκρατορίας των ΗΠΑ και την ανάδυση ενός πολυπολικού κόσμου με πολλά και ισχυρά κέντρα εξουσίας.

Η επιβληθείσα από τη Δύση «τάξη που βασίζεται σε κανόνες» προβλέπει μια ρατσιστική διαίρεση του κόσμου, δήλωσε το Σάββατο (27/8/2022) ο Lavrov μιλώντας στο πέμπτο Παγκόσμιο Φόρουμ Νέων Διπλωματών.
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών επανέλαβε την προσήλωση της Ρωσίας στις βασικές αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και τόνισε πως η χώρα του υποστηρίζει σταθερά την πολιτισμική ποικιλομορφία των λαών και το δικαίωμά τους να καθορίσουν τη δική τους πορεία.
«Απορρίπτουμε κατηγορηματικά τη νεοαποικιακή «τάξη που βασίζεται σε κανόνες» η οποία επιβάλλεται από τη Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ», τόνισε ο κορυφαίος διπλωμάτης της Ρωσίας.

Τέλος στη ρατσιστική διαίρεση του κόσμου

«Αυτή η (δυτική) επιταγή προβλέπει μια ρατσιστική διαίρεση του κόσμου σε μια προνομιακή ομάδα χωρών που εκ των προτέρων έχουν το δικαίωμα οποιασδήποτε δράσης και ο υπόλοιπος κόσμος είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει τα ίχνη των προνομιούχων και να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους», σημείωσε ο Lavrov.
Σε αυτές τις γραμμές, η Μόσχα επεκτείνει και εμβαθύνει «την εποικοδομητική συνεργασία με τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών της παγκόσμιας κοινότητας που αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 80% του πληθυσμού του πλανήτη», υπογράμμισε.
Αναφέρθηκε στους CSTO, EAEU, CIS, BRICS, SCO και άλλες συμμαχίες και οργανώσεις και είπε ότι ο διάλογος πρέπει να ενταθεί.

Πολυπολικότητα

Οι φιλοδοξίες μεμονωμένων χωρών να λύσουν τα ζητήματά τους σε βάρος άλλων δεν απέδωσαν ποτέ καρπούς, προειδοποίησε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, και αυτές οι «καταστροφικές πολιτικές» είναι καταδικασμένες να αποτύχουν και σήμερα, πρόσθεσε.
Σύμφωνα με τον Lavrov, ισχυροί και ανεξάρτητοι παίκτες στην Ασία, τη Μέση Ανατολή, τη Λατινική Αμερική και την Αφρική επιδιώκουν τελευταία μια εθνικά προσανατολισμένη εξωτερική πολιτική και έχουν επιτύχει εντυπωσιακά αποτελέσματα σε διάφορους τομείς.
«Έτσι, τώρα υπάρχει πολυπολικότητα και αυτή η γεωπολιτική πραγματικότητα δεν μπορεί να αγνοηθεί», κατέληξε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών.

Zakharova: Οι ΗΠΑ πυροδοτούν εντάσεις στον κόσμο

Οι διπλωμάτες των ΗΠΑ στο εξωτερικό έχουν επικεντρωθεί σε κινήσεις για την ανάφλεξη νέων εστιών έντασης σε όλο τον κόσμο, έγραψε η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Maria Zakharova στο κανάλι της στο Telegram.
Σχολιάζοντας τις συνεντεύξεις του πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ιαπωνία Rahm Emanuel σε διάφορα μέσα ενημέρωσης, η Zakharova είπε ότι ο Αμερικανός διπλωμάτης έχει καταστήσει σαφές «με τι ασχολούνται οι απεσταλμένοι των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο» και αποκάλυψε την ουσία των οδηγιών που λαμβάνουν ο ίδιος και οι ομόλογοί του από το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ.
Η προώθηση της αμερικανικού τύπου «εμπορικής διπλωματίας» βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας των Αμερικανών διπλωματών, είπε η Ρωσίδα αξιωματούχος σύμφωνα με το Tass.

Στόχος η Κίνα

«Αυτό έχει να κάνει με κραυγαλέα πολιτικά κίνητρα και ιδεολογικοποίηση για αυτό που παλιά ήταν καθαρές σχέσεις ανταλλαγής.
Ο στόχος είναι να βλάψει τις οικονομικές επαφές των δορυφόρων τους (των Ηνωμένων Πολιτειών) με την Κίνα όσο το δυνατόν περισσότερο», σημείωσε η Zakharova.
Μια τέτοια «εμπορική διπλωματία» συνοδεύεται από εξαναγκασμό και απειλές, πρόσθεσε.

Αμερικανική εκμετάλλευση

«Ο Emanuel … δήλωσε περήφανα ότι οι Ιάπωνες είναι έτοιμοι να πληρώσουν περισσότερα για να αποφύγουν τις κυρώσεις και την αστάθεια», είπε η Zakharova.
Το κατήγγειλε ως εκβιασμό για την προσέλκυση ιαπωνικών επενδύσεων δισεκατομμυρίων σε έργα στρατηγικής έρευνας και τεχνολογίας των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τη Zakharova, η ενθάρρυνση της στρατιωτικοποίησης και η τροφοδοσία νέων εντάσεων είναι στη διπλωματική ατζέντα των ΗΠΑ.
«Ο Emanuel επαίνεσε την πρόταση που υπέβαλε ο Ιάπωνας πρωθυπουργός Fumio Kishida για σημαντική ενίσχυση τόσο του αμυντικού προϋπολογισμού της χώρας όσο και του στρατιωτικού της δυναμικού», τόνισε.
«Έτσι, η ουσία της διπλωματίας των ΗΠΑ σήμερα έγκειται στο να πυροδοτεί εντάσεις σε όλο τον κόσμο, να προωθήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες ως εγγυητές της σταθερότητας και να αντλήσει ζωτικούς πόρους και τεχνολογίες από τους δορυφόρους τους», κατέληξε η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών.

ΚΟΙΝΟΠΟΗΣΗ:

 

Μάχη των Πλαταιών: Ο μεγάλος θρίαμβος των Αρχαίων Ελλήνων κατά των Περσών – Όλα τα στοιχεία που δεν γνωρίζαμε

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ:FacebookTwitter Google +

Email

Μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας (480 π.Χ.) και τη νίκη των Ελλήνων, η συμμετοχή του περσικού ναυτικού στις επιχειρήσεις στην Ελλάδα, ουσιαστικά σταματά. Όταν αποχώρησαν τα φοινικικά καράβια, ο στόλος των Περσών αριθμούσε γύρω στα 300 πλοία. Αφού διαχείμασε στην Κύμη, την άνοιξη αγκυροβόλησε στη Σάμο για να επιτηρεί την Ιωνία, που θεωρούνταν “ύποπτη” για επανάσταση.

Ο γαμπρός του Ξέρξη, Μαρδόνιος, που είχε μείνει με πολύ ισχυρές δυνάμεις στη Θεσσαλία, επιχείρησε να υποτάξει την Ελλάδα, χρησιμοποιώντας τα όπλα αλλά και άκρως δελεαστικές προτάσεις…

Μετά τη διακοπή των επιχειρήσεων στη διάρκεια του χειμώνα του 479 π.Χ., έγινε ορατή η αντίθεση ανάμεσα στους Σπαρτιάτες, που δεν βρίσκονταν κάτω από άμεση περσική απειλή και τις πόλεις της Στερεάς Ελλάδας (Αθήνα, Μέγαρα, Αίγινα κ.ά.), που πίεζαν για ανάληψη άμεσης στρατιωτικής δράσης.

Οι Αθηναίοι έστειλαν στη Σπάρτη αντιπροσωπεία (υπό την ηγεσία του Θεμιστοκλή ή του Κίμωνα), για να πείσουν τους Λακεδαίμονες να αναλάβουν αμέσως δράση. Η προσπάθεια αυτή δεν είχε αίσια έκβαση.

Το ίδιο χρονικό διάστημα όμως, στη Σπάρτη υπήρξαν αλλαγές στη στρατιωτική ηγεσία. Ο Κλεόμβροτος, αντιβασιλιάς και επίτροπος του ανήλικου βασιλιά Πλείσταρχου (γιου του Λεωνίδα), που ήταν αρχιστράτηγος των Πελοποννησίων στον Ισθμό της Κορίνθου, πέθανε. Τον διαδέχτηκε ο γιος του Παυσανίας, που όρισε υπαρχηγό του, τον Ευρυάνακτα, εξάδελφό του, που ήταν γιος του άλλου αδελφού του Λεωνίδα, του Δωριέα.
Οι δελεαστικές προτάσεις του Μαρδόνιου προς τους Αθηναίους

Ο Μαρδόνιος, γνωρίζοντας τις αντιθέσεις στα εσωτερικά των Ελλήνων, επιχείρησε να προσεταιριστεί τους Αθηναίους με πολύ σημαντικά ανταλλάγματα. Έστειλε λοιπόν προς αυτούς τον υποτελή και σύμμαχό του βασιλιά της Μακεδονίας Αλέξανδρο που μετέφερε τις εξής ελκυστικές προτάσεις:
i. να δοθεί αμνηστία για όσα δεινά είχαν προκαλέσει στους Πέρσες στο παρελθόν
ii. να δοθούν εγγυήσεις εσωτερικής αυτονομίας της κυβέρνησης
iii. να κατοχυρωθεί η Αθήνα ως ντε φάκτο ηγεμονεύουσα πόλη της Ελλάδας με δυνατότητα να επεκτείνει “εν λευκώ” τα σύνορά της
iv. να αποκατασταθούν όλοι οι ναοί και τα τείχη της πόλης που είχαν καταστραφεί από τον Ξέρξη
v. να δοθεί στην Αθήνα μεγάλη οικονομική βοήθεια

Ως αντάλλαγμα, οι Αθηναίοι θα πολεμούσαν στο πλευρό των Περσών. Κυρίως, εναντίον των Σπαρτιατών…

Οι Αθηναίοι, σκόπιμα, καθυστέρησαν να δώσουν απάντηση. Με κάποιον τρόπο, τα νέα έφτασαν και στη Σπάρτη. Οι Λακεδαίμονες θορυβήθηκαν και έστειλαν στην Αθήνα αγγελιοφόρους. Οι Αθηναίοι, που είχαν πετύχει το σκοπό τους, να εμπλακούν για τα καλά οι Σπαρτιάτες στη διαφαινόμενη σύγκρουση με τους Πέρσες, φρόντισαν να μιλήσουν στην Εκκλησία του Δήμου, στην ίδια συνέλευση, ο Αλέξανδρος που μετέφερε τις προτάσεις του Μαρδόνιου και έπειτα, οι Σπαρτιάτες αγγελιοφόροι.
Μόλις άκουσαν και τις δύο πλευρές, οι Αθηναίοι έδωσαν περήφανες απαντήσεις. Στον Αλέξανδρο είπαν: “Γνωρίζουμε ότι οι Πέρσες έχουν στρατεύματα πολλαπλάσια από τα δικά μας. Αλλά επειδή αγαπούμε υπερβολικά την ελευθερία, θα την υπερασπισθούμε όσο μπορούμε… Να διαβιβάσεις λοιπόν στον Μαρδόνιο ότι οι Αθηναίοι λένε: όσο ο Ήλιος ακολουθεί τον ίδιο δρόμο που ακολουθεί και τώρα, ποτέ δεν θα κλείσουμε συμμαχία με τον Ξέρξη…”.

Οι Σπαρτιάτες αγγελιοφόροι, έχοντας καταλάβει πριν καν μιλήσουν, ότι οι Αθηναίοι θα απέρριπταν τις περσικές προτάσεις, δείγμα οξυδέρκειας και διορατικότητας, αρκέστηκαν να κατηγορήσουν τον Αλέξανδρο ως τύραννο, καθώς συνεργεί σε έργα τυράννου και να προειδοποιήσουν τους Αθηναίους ότι δεν πρέπει να πιστέψουν τα λόγια του Μαρδόνιου καθώς γνωρίζουν ότι για τους βαρβάρους δεν έχει καμία αξία ούτε η εμπιστοσύνη ούτε η αλήθεια.
Η απάντηση των Αθηναίων και προς αυτούς, ήταν μνημειώδεις: “… δεν υπάρχει στη Γη πουθενά πολύ χρυσάφι, ούτε χώρα τόσο ανώτερη στην ομορφιά και στον πλούτο, ώστε να δεχθούμε και να θελήσουμε μηδίζοντας, να υποδουλώσουμε την Ελλάδα…”.
Οι απαντήσεις αυτές, που περιέχονται στο έργο του Ηρόδοτου, είναι ενδεικτικές για το πνεύμα και το φρόνημα των Αθηναίων σε μια κρίσιμη στιγμή της ιστορίας.

Ο Μαρδόνιος κατευθύνεται προς το Νότο – Η δεύτερη κατάληψη της Αττικής

Πρέπει να ήταν προχωρημένη άνοιξη όταν ο Αλέξανδρος μετέφερε στον Μαρδόνιο την αρνητική απάντηση των Αθηναίων. Τότε, ο τελευταίος προχώρησε στη στρατιωτική αναμέτρηση. Κατευθύνθηκε αρχικά στη Βοιωτία και στη συνέχεια στην, ήδη κατεστραμμένη, Αττική. Οι Αθηναίοι, για δεύτερη φορά (μετά το 480 π.Χ.), εγκατέλειψαν την πόλη τους και εγκαταστάθηκαν στη Σαλαμίνα. Αρχές Ιουνίου, ο Μαρδόνιος έφτασε στην Αθήνα. Πριν όμως κάνει οτιδήποτε, θέλησε να επαναλάβει τις προτάσεις του προς τους Αθηναίους. Απεσταλμένος του αυτή τη φορά, στην αθηναϊκή Βουλή στη Σαλαμίνα, ήταν ο Ελλησπόντιος Μουρυχίδης.

Εκεί, ένας βουλευτής, ο Λυκίδης, τάχθηκε υπέρ της αποδοχής των περσικών προτάσεων και την “εισαγωγή” τους στην Εκκλησία του Δήμου για επικύρωση. Οι άλλοι βουλευτές όμως, με μανία άρχισαν να χειροδικούν εναντίον του Λυκίδη. Το πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο έξω από τη Βουλή, άρπαξε τον Λυκίδη και τον λιντσάρισε! Ένα πλήθος γυναικών, αλαλάζοντας, κατευθύνθηκαν στο κατάλυμα του Λυκίδη και λιθοβόλησαν τη σύζυγο και τα παιδιά του. Στον Μουρυχίδη, επιτράπηκε να φύγει. Αυτός συνέταξε μια αναφορά προς τον Μαρδόνιο, με όλα όσα είχαν συμβεί.

Το ίδιο χρονικό διάστημα, νέα αθηναϊκή αντιπροσωπεία, υπό τον Αριστείδη, κατευθύνθηκε στη Σπάρτη, ζητώντας βοήθεια. Οι Σπαρτιάτες, με πρόφαση τη γιορτή των Υακινθίων, ανέβαλαν για δέκα μέρες την απάντησή τους. Είχαν σχεδόν ολοκληρώσει την οχύρωση του Ισθμού και αισθάνονταν ασφαλείς. Καθοριστική ήταν η παρέμβαση του Τεγεάτη Χίλεου, που ήταν ιδιαίτερα σεβαστός στη Σπάρτη, και τόνισε ότι αν οι Αθηναίοι δεχτούν τις περσικές προτάσεις, η Σπάρτη θα κινδυνεύσει άμεσα. Έτσι, οι Έφοροι διέταξαν τον Παυσανία να περάσει τον Ισθμό και να ενωθεί με τους υπόλοιπους Έλληνες. Έκπληκτη η αθηναϊκή αντιπροσωπεία, άκουσε τη δέκατη μέρα, ότι τα στρατεύματα της Σπάρτης, 5.000 άνδρες και 35.000 είλωτες, βρίσκονταν ήδη στο Ορέστειον της Αρκαδίας!

Έλληνες και Πέρσες στη Βοιωτία

Ο Μαρδόνιος, όταν πληροφορήθηκε τις κινήσεις του Παυσανία, αφού κατέστρεψε εντελώς την Αθήνα, εγκατέλειψε την Αττική και συμπτύχθηκε στη Θήβα, οι ηγέτες της οποίας είχαν μηδίσει. Ύστερα, έστειλε το ιππικό του και τμήμα του στρατού του εναντίον 1.000 Σπαρτιατών που βρίσκονταν στα Μέγαρα. Όταν όμως έμαθε ότι ο υπόλοιπος σπαρτιατικός στρατός βρισκόταν στον Ισθμό, κατευθύνθηκε προς τη Βοιωτία από τη Δεκέλεια, μια διάβαση της Πάρνηθας και την Τανάγρα. Βασικός του στόχος ήταν να προσελκύσει τα ελληνικά στρατεύματα να κατεβούν στη βοιωτική πεδιάδα. Οι Σπαρτιάτες, αφού πέρασαν τον Ισθμό, ενισχύθηκαν με 3.000 Μεγαρείς και ενώθηκαν στην Ελευσίνα με τον αθηναϊκό στρατό (8.000 οπλίτες) και 600 Πλαταιείς. Φαίνεται ότι τελικά οι Έλληνες παρατάχθηκαν στις υπώρειες του Κιθαιρώνα, απέναντι από τους Πέρσες, κοντά στο σημερινό Κριεκούκι.
Ο όρκος των Πλαταιών

Μια αρχαία παράδοση, που πιθανότατα δημιουργήθηκε τον 4ο αιώνα, αναφέρει ότι οι Έλληνες ορκίστηκαν πριν τη μάχη των Πλαταιών. Ο Ηρόδοτος, από τον οποίο αντλούμε το σύνολο των πληροφοριών για τη μάχη, δεν κάνει μνεία στον όρκο. Μια μαρμάρινη στήλη που βρέθηκε στις Αχαρνές το 1932, διασώζει τον όρκο αυτό σε άλλη μορφή. Πάντως, αν όντως δόθηκε αυτός ο όρκος, πιθανότατα δόθηκε στον Ισθμό, όταν οι Έλληνες αποφάσισαν να συμμαχήσουν εναντίον των βαρβάρων.

Ο όρκος των Ελλήνων πριν την μάχη των Πλαταιών

Οὐ ποιήσομαι περὶ πλείονος τὸ ζῆν τῆς ἐλευθερίας, οὐδ᾽ ἐγκαταλείψω τοὺς ἡγεμόνας οὔτε ζῶντας οὔτε ἀποθανόντας, ἀλλὰ τοὺς ἐν τῇ μάχῃ τελευτήσαντας τῶν συμμάχων ἅπαντας θάψω. καὶ κρατήσας τῷ πολέμῳ τοὺς βαρβάρους, τῶν μὲν μαχεσαμένων ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος πόλεων οὐδεμίαν ἀνάστατον ποιήσω, τὰς δὲ τὰ τοῦ βαρβάρου προελομένας ἁπάσας δεκατεύσω. καὶ τῶν ἱερῶν τῶν ἐμπρησθέντων καὶ καταβληθέντων ὑπὸ τῶν βαρβάρων οὐδὲν ἀνοικοδομήσω παντάπασιν, ἀλλ᾽ ὑπόμνημα τοῖς ἐπιγιγνομένοις ἐάσω καταλείπεσθαι τῆς τῶν βαρβάρων ἀσεβείας.
Μετάφραση:
(Δε θα προτιμήσω τη ζωή από την ελευθέρια, ούτε τους αρχηγούς μου θα παρατήσω, είτε ζωντανούς είτε νεκρούς, αλλά όσους συμπολεμιστές μου σκοτωθούν στη μάχη θα τους θάψω. Και, νικητής στον πόλεμο κατά των βαρβάρων, δεν θα βλάψω καμία από τις πόλεις που πολέμησαν για την Ελλάδα, εκείνες όμως που πήραν το μέρος του βαρβάρου θα τις κάνω φόρου υποτελείς. Και κανένα απ’ τα ιερά, που οι βάρβαροι πυρπόλησαν ή γκρέμισαν, δεν θ’ ανοικοδομήσω αλλά θα τ’ αφήσω να μένουν στους μεταγενέστερους μνημεία της βαρβαρικής ασέβειας.)
Οι πρώτες αψιμαχίες

Ο Μαρδόνιος θέλησε, όπως είπαμε, να παρασύρει τους Έλληνες στην πεδιάδα ανάμεσα στον Ασωπό ποταμό και τη Θήβα, για να εκμεταλλευτεί το πανίσχυρο ιππικό του. Οι Έλληνες στρατοπέδευσαν νότια του Ασωπού, στις υπώρειες του Κιθαιρώνα, όπως είπαμε. Καθώς δεν φαίνονταν διατεθειμένοι να κάνουν αυτό που περίμενε ο Μαρδόνιος, αυτός έστειλε εναντίον τους όλο το ιππικό του, υπό την αρχηγία του Μασίστιου.

Οι Μεγαρείς, που κατείχαν την πιο ευάλωτη θέση από τα ελληνικά στρατεύματα, δέχτηκαν μεγάλη πίεση και ζήτησαν εσπευσμένα βοήθεια από τον Παυσανία, ο οποίος κάλεσε εθελοντές. Παρουσιάστηκαν μόνο 300 επίλεκτοι Αθηναίοι οπλίτες και τοξότες. Ο Μασίστιος κάλπασε εναντίον τους, επικεφαλής της ίλης τους. Αποτελούσε όμως έτσι εύκολο στόχο για τους δεινούς Αθηναίους τοξότες. Ένα από τα βέλη που έριξαν χτύπησε το άλογό του, που σηκώθηκε στα πίσω πόδια του και τον έριξε κάτω. Γύρω από τον Μασίστιο δόθηκε ολόκληρη μάχη, καθώς το ντυμένο με μέταλλο σώμα του έδειχνε άτρωτο. Ωστόσο, ένας οπλίτης τον χτύπησε με την αιχμή του ακοντίου του στο μάτι, σκοτώνοντάς τον ακαριαία.

Οι Πέρσες, μαινόμενοι, προσπάθησαν να πάρουν το άψυχο σώμα του Μασίστιου. Τότε έφθασαν οι Σπαρτιάτες υπό τον Παυσανία και τους υποχρέωσαν σε άτακτη φυγή… Ο θρήνος για τον θάνατο του Μασίστιου στο περσικό στρατόπεδο ήταν μεγάλος. Μετά την πρώτη αυτή επιτυχία, ο Παυσανίας αποφάσισε να φέρει τον στρατό πιο κοντά στις Πλαταιές. Έτσι, οι Σπαρτιάτες παρατάχθηκαν στο δεξιό μέρος, κοντά στην κρήνη Γαργαφία, σ’ έναν απρόσιτο στο εχθρικό ιππικό λόφο, οι Αθηναίοι στο αριστερό μέρος, επίσης σε λόφο, τον Πύργο, ενώ το κέντρο των ελληνικών στρατευμάτων έμεινε εντελώς απροφύλαχτο στην πεδιάδα.

Όταν οι Πέρσες διαπίστωσαν τη μετακίνηση των Ελλήνων, μετακινήθηκαν κι αυτοί προς τα δυτικά, στη βόρεια όχθη του Ασωπού, παράλληλα προς τον Ασωπό.

Κατά τον Ηρόδοτο, οι στρατοί παρέμειναν αδρανείς για οχτώ ημέρες, καθώς οι μάντεις, ο Τισαμενός των Ελλήνων και ο Ηγισίστρατος ο Ηλείος, που βρισκόταν στο περσικό στρατόπεδο, ανέφεραν ότι οι οιωνοί και για τους δύο αντιπάλους ήταν καλοί για την άμυνα, όχι όμως και για επίθεση μετά από διάβαση του Ασωπού. Έτσι ο Παυσανίας και ο Μαρδόνιος προτίμησαν να παραμείνουν αδρανείς. Μόνο την όγδοη μέρα ο Θηβαίος ηγέτης Τιμηγενίδης συμβούλευσε τον Μαρδόνιο να αποκλείσει τη διάβαση του Κιθαιρώνα, απ’ όπου καθημερινά οι Έλληνες προμηθεύονταν νερό και τρόφιμα. Ο επικεφαλής των Περσών έστειλε το ιππικό του στη διάβαση (πιθανότατα στη στενωπό των Δρυός Κεφαλών) και εξόντωσε μια εφοδιοπομπή 500 ζώων, ενώ με συνεχείς επιδρομές εναντίον των ελληνικών θέσεων εμπόδιζε την προμήθεια νερού από τον Ασωπό.

Την ενδέκατη μέρα, κατά τον Ηρόδοτο πάντα, έγινε περσικό πολεμικό συμβούλιο, όπου ο Μαρδόνιος και ο ικανός στρατηγός Αρτάβαζος διαφώνησαν για το τι πρέπει να κάνουν. Ο Αρτάβαζος, όπως και οι Θηβαίοι, πρότειναν ο περσικός στρατός να κατευθυνθεί στη Θήβα, όπου υπήρχαν άφθονα τρόφιμα και θα μπορούσε εύκολα να αμυνθεί. Αντίθετα, ο Μαρδόνιος πιστεύοντας στη μεγάλη υπεροχή του στρατού του, υποστήριζε την άμεση επίθεση, κάτι που τελικά έγινε…

Λίγο πριν τη μάχη

Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο βασιλιάς της Μακεδονίας Αλέξανδρος, στον οποίο είχαμε αναφερθεί και παραπάνω, προσέγγισε μυστικά το ελληνικό στρατόπεδο και απευθύνθηκε στον Παυσανία και τον Αριστείδη ενημερώνοντάς τους ότι ο Μαρδόνιος ετοιμαζόταν να επιτεθεί τα ξημερώματα, γιατί φοβόταν ότι οι Έλληνες θα συγκέντρωναν μεγαλύτερες δυνάμεις. “Είμαι κι εγώ Έλληνας από παλαιά γενιά και δεν θα ήθελα να βλέπω την Ελλάδα δούλη και όχι ελεύθερη.” Η ρητή αυτή αναφορά του Ηρόδοτου στο ότι ο Αλέξανδρος ήταν και αισθανόταν Έλληνας αποτελεί πολυσήμαντη ιστορική πληροφορία…

Τη δωδέκατη μέρα, ο Μαρδόνιος διέταξε το ιππικό του να επιτεθεί. Οι Πέρσες απέκλεισαν την πρόσβαση των Ελλήνων στην κρήνη Γαργαφία, απ’ όπου υδρεύονταν πλέον τα στρατεύματα μετά τον αποκλεισμό και του Ασωπού. Χωρίς νερό και τρόφιμα η κατάσταση στο ελληνικό στρατόπεδο έμοιαζε πάρα πολύ δύσκολη. Ένα πολεμικό συμβούλιο που έγινε αποφάσισε την οπισθοχώρηση προς τις Πλαταιές. Η θέση που διάλεξαν ονομαζόταν Νήσος, γιατί βρισκόταν ανάμεσα σε δύο παραποτάμους της Ωερόης (παραπόταμου του Ασωπού). Σύμφωνα με όλους τους ιστορικούς, η “κατάληψη” των νέων θέσεων δεν έγινε συντεταγμένα. Υπήρξε μεγάλη σύγχυση για το ποιος θα πάει πού. Ο Ηρόδοτος αναφέρει χαρακτηριστικά (ο Θουκυδίδης απορρίπτει ωστόσο αυτή την εκδοχή) ότι ο Αμομφάρετος, ανώτερος Σπαρτιάτης διοικητής του Πιτανάτη λόχου, δεν δεχόταν να υποχωρήσει με τους άντρες του, γιατί θεωρούσε ατιμωτική πράξη κάτι τέτοιο. Τελικά, πείστηκε από τον Παυσανία και τον Ευρυάνακτα να υποχωρήσει. Ενδεχομένως η καθυστέρηση του Αμομφάρετου να αποτέλεσε μέρος ευρύτερης στρατηγικής κίνησης.

Η μεγάλη μάχη

Η μάχη των Πλαταιών έγινε πιθανότατα στις 27 Αυγούστου του 479 π.Χ. Ο Μαρδόνιος διέταξε το ιππικό του να περάσει ξανά τον Ασωπό ποταμό. Οι ιππείς του τον ενημέρωσαν για την υποχώρηση των Ελλήνων και τη διαίρεση των στρατευμάτων τους σε τρία τμήματα. Αποφάσισε να χωρίσει κι αυτός τον στρατό του σε τρία μέρη. Τρεις μάχες ουσιαστικά, η μία ανεξάρτητα από την άλλη, αποτελούν τη μάχη των Πλαταιών, στην οποία κρίθηκε οριστικά η τύχη της αρχαίας Ελλάδας, ίσως και του αρχαίου κόσμου. Από τις τρεις επιμέρους συγκρούσεις σπουδαιότερη και καθοριστικότερη ήταν αυτή μεταξύ Σπαρτιατών και Περσών.

Μετά την αρχική επίθεση των Περσών, οι Σπαρτιάτες βρέθηκαν σε δύσκολη θέση. Ζήτησαν τη βοήθεια των Αθηναίων, οι οποίοι όμως δεν μπόρεσαν να τους συνδράμουν, γιατί δέχτηκαν επίθεση από τους Θηβαίους. Τελικά οι Σπαρτιάτες κατάφεραν να υποχωρήσουν σε έδαφος προφυλαγμένο από τις επιθέσεις του ιππικού. Οι Πέρσες επιχείρησαν ασύντακτη έφοδο εναντίον τους. Όταν πλησίασαν τους Σπαρτιάτες κοντά στο ιερό της Δήμητρας, στερέωσαν τις ασπίδες τους στο έδαφος και δημιουργώντας ένα προστατευτικό τείχος με τις ασπίδες τους άρχισαν να ρίχνουν βέλη προς τους Έλληνες. Οι Σπαρτιάτες και οι Τεγεάτες, που βρίσκονταν μαζί τους, καλύπτονταν με τις ασπίδες τους. Λίγο αργότερα, ο Παυσανίας έδωσε διαταγή εξόρμησης. Πρώτοι οι Τεγεάτες ρίχτηκαν στη μάχη που ήταν σκληρή. Όταν όμως ο Σπαρτιάτης Αρίμνηστος σκότωσε τον Μαρδόνιο, που μαχόταν περιστοιχιζόμενος από 1.000 εκλεκτούς πολεμιστές του, οι Πέρσες πανικοβλήθηκαν και τράπηκαν σε φυγή.

Από την άλλη πλευρά οι Αθηναίοι αντιμετώπισαν τους Θηβαίους και άλλους μηδίζοντες. Μόνο οι Θηβαίοι τόλμησαν να πολεμήσουν, αλλά έπαθαν πανωλεθρία, έχοντας 300 νεκρούς, και αποσύρθηκαν βιαστικά προς την πόλη τους. Οι Θεσπιείς και οι Πλαταιείς άρχισαν να τους καταδιώκουν, τους νίκησαν για δεύτερη φορά και τους υποχρέωσαν να κλειστούν στη Θήβα. Οι Έλληνες που βρίσκονταν στο κέντρο της παράταξης, φαίνεται ότι δεν πήραν ενεργό μέρος στη μάχη, καθώς οι Πέρσες που βρίσκονταν απέναντί τους, μετά τον θάνατο του Μαρδόνιου, εγκατέλειψαν τον αγώνα. Ο Αρτάβαζος, που μάλλον παρέμεινε απλός θεατής, έδωσε εντολή για οπισθοχώρηση προς τη Φωκίδα. Μόνο το θηβαϊκό ιππικό, με επικεφαλής τον ίππαρχο Ασωπόδωρο, σκότωσε περίπου 600 συμπατριώτες τους ουσιαστικά Έλληνες (θυμίζουμε ότι η Θήβα είχε μηδίσει). Οι Πέρσες, μετά την ήττα στο πεδίο της μάχης, υποχώρησαν προς τη Φωκίδα με επικεφαλής τον Αρτάβαζο, όπως είπαμε, ενώ ένα μεγάλο μέρος τους κατέφυγε σ’ ένα περιχαρακωμένο στρατόπεδο που είχε φτιάξει ο Μαρδόνιος στη θέση Σκώλος. Εκεί οι Σπαρτιάτες, οι Αθηναίοι που έσπευσαν να τους βοηθήσουν ως ειδικοί (και) στις τειχομαχίες και οι Τεγεάτες, που πρόσφεραν πολλά στη μάχη των Πλαταιών, κατάφεραν να εισχωρήσουν στο στρατόπεδο και να σφάξουν όλους τους Πέρσες…

Οι απώλειες

Οι ελληνικές δυνάμεις που ανέρχονταν περίπου σε 110.000 άντρες, είχαν κατά τον Πλούταρχο 1.360 νεκρούς. Ο Ηρόδοτος αναφέρεται σε 91 νεκρούς Σπαρτιάτες, 52 Αθηναίους και 16 Τεγεάτες. Και φυσικά στους 600 που σκοτώθηκαν από το ιππικό του Θηβαίου Ασωπόδωρου. Ο Έφορος γράφει ότι οι Έλληνες σκότωσαν περισσότερους από 100.000 Πέρσες, ενώ ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι από τους 300.000 Πέρσες γλίτωσαν μόνο οι 40.000 του Αρτάβαζου και 3.000 ακόμα.

Μετά τη μάχη

Από τα λάφυρα της μάχης, οι Έλληνες πρόσφεραν το 1/10 στους Θεούς. Στον Απόλλωνα των Δελφών αφιέρωσαν έναν χρυσό τρίποδα τοποθετημένο στην κορυφή χάλκινου κίονα που παριστάνει τρία φίδια που συμπλέκονται μεταξύ τους. Πάνω στους έλικες των φιδιών χάραξαν τα ονόματα των πόλεων που πολέμησαν στις Πλαταιές. Ο χρυσός τρίποδας λεηλατήθηκε από τους Φωκείς κατά των Β’ Ιερό Πόλεμο, ενώ ο χάλκινος κίονας μεταφέρθηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης, όπου βρίσκεται ως σήμερα. Οι Πλαταιές ανακηρύχθηκαν ιερή πόλη, ενώ οι Θηβαίοι, μετά από εικοσαήμερη πολιορκία, παρέδωσαν τους αρχηγούς τους στον Παυσανία. Μεταφέρθηκαν στον Ισθμό και εκτελέστηκαν, ενώ η βοιωτική συμπολιτεία διαλύθηκε.

Μια τελική κρίση

Η νίκη των Ελλήνων στη μάχη των Πλαταιών και η νίκη τους στη Μυκάλη λίγο αργότερα είχαν ως αποτέλεσμα την οριστική απομάκρυνση των Περσών από την Ελλάδα. Σημαντικότερη ήταν αναμφίβολα η προσφορά των Σπαρτιατών. Ο Παυσανίας, παρόλο που αμφισβητήθηκε έντονα, έδειξε εξαιρετικές στρατιωτικές ικανότητες.

Από το 479 π.Χ. και για 200 χρόνια, κανείς βάρβαρος δεν πάτησε τα ιερά ελληνικά χώματα. Το 279 π.Χ. έγινε η επιδρομή των Γαλατών, στην οποία θα αναφερθούμε κάποια άλλη φορά.

ΚΟΙΝΟΠΟΗΣΗ:

GEORGE JOANNIDES: Ο Θρυλικός ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ της CIA που ήξερε τα πάντα για την ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του ΚΕΝΕΝΤΥ, αλλά τα πήρε μαζί του στον ΤΑΦΟ

 

Θέμα μηνών ο αποχαρακτηρισμός 1100 άκρως απόρρητων φακέλων της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ που αφορούν τον Έλληνα κατάσκοπο και τον θάνατο του Κέννεντι.

Σκηνή 1η: Η... 

 

 

γραμματέας του Τζον Χάουαρντ μπήκε σοκαρισμένη στο γραφείο του, αφού πρώτα χτύπησε την πόρτα μια φορά. Τα δάκρυα είχαν αρχίσει να τρέχουν στα μάγουλά της και η φωνή της έβγαινε σπασμένη.

«Πυροβόλησαν τον πρόεδρο Κέννεντι στο Ντάλας» είπε στον προϊστάμενό της, ο οποίος την κοιτούσε ανέκφραστος και αμίλητος, εκείνη την ημέρα του Νοεμβρίου, που ο ήλιος έλαμπε στο Μαϊάμι.

Η απάντησή του «είναι λυπηρό αυτό που συνέβη» μάλλον δεν ήταν η αναμενόμενη, για την ημέρα που σημάδεψε και εξακολουθεί να στοιχειώνει την Αμερική.

Μόλις η νεαρή κοπέλα βγήκε από το γραφείο, ο Χάουαρντ πληκτρολόγησε έναν απευθείας αριθμό που δεν ήταν καταχωρημένος στον τηλεφωνικό κατάλογο και μίλησε απευθείας με τα κεντρικά της CIA στο Λάνγκλει, λέγοντας πρώτα το πραγματικό του όνομα: «Ιωαννίδης εδώ. Ενημερώστε με άμεσα για τα τεκταινόμενα στο Ντάλας».

Το ημερολόγιο έγραφε 22 Νοεμβρίου 1963...

Σκηνή 2η: Το 1978 ο νεαρός τότε σπουδαστής της Νομικής Νταν Χάρντγουεϊ περίμενε υπομονετικά τον σύνδεσμο της CIA με την Επιτροπή που ερευνούσε την δολοφονία JFK να του φέρει αποχαρακτηρισμένους φακέλους και έγγραφα της Υπηρεσίας, που αφορούσαν την πολύκροτη δολοφονία του 35ου προέδρου των ΗΠΑ.

Ο κύριος με τα γυαλιά που εμφανίστηκε τον κοίταξε με ένα βλέμμα σαν να τον ζύγιζε και του έδωσε ένα λεπτό φάκελο, που περιείχε ελάχιστες σελίδες, αλλά δεν έφυγε.

Όταν Χάρντγουεϊ τον κοίταξε ξανά, ο ευγενικός κύριος του είπε με φωνή που δεν δεχόταν αμφισβήτηση: «Αυτό είναι το μόνο που θα πάρεις».

Φεύγοντας, ο νεαρός φοιτητής δεν ξέχασε το όνομα που αναγραφόταν στην κάρτα του συνδέσμου της CIA με την Επιτροπή.

Ήταν ο George Joannides.

Ο αόρατος πράκτορας

Για όσους ερευνητές ασχολούνται με το θολό κόσμο των μυστικών υπηρεσιών-ειδικά της CIA-ο Τζορτζ Ιωαννίδης παραμένει ακόμη και σήμερα είκοσι έξι χρόνια μετά το θάνατό του, ένας «αόρατος» πράκτορας, για τον οποίο ελάχιστα έχουν γίνει γνωστά.

Το γιατί σύμφωνα με τον έγκριτο δημοσιογράφο Τζέφερσον Μόρλεϊ, είναι εύκολο να εξηγηθεί. Ο Ιωαννίδης φέρεται να σχετίζεται άμεσα σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά με την δολοφονία του Τζον Φιτζέραλντ Κέννεντι, η οποία μέχρι σήμερα εξακολουθεί να γεννάει δεκάδες θεωρίες συνωμοσίας.

Οι φάκελλοι του στα κεντρικά της Υπηρεσίας, παραμένουν απόρρητοι, παρότι έγιναν δεκάδες αιτήματα τα περασμένα χρόνια για να αποχαρακτηριστούν.

Φαίνεται όμως ότι ήρθε επιτέλους το πλήρωμα του χρόνου για να γίνει γνωστό αν τελικά η CIA είχε σημαίνοντα ρόλο στην δολοφονία του 35ου προέδρου των ΗΠΑ.

Κάτι που αν ισχύει θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών της Αμερικής, η οποία θα πρέπει στις αρχές του νέου έτους να αποχαρακτηρίσει χίλιους εκατό φακέλους του Ιωαννίδη που σχετίζονται με την δολοφονία του Κέννεντι.

Για πάρα πολλούς ανθρώπους που έχουν παθιαστεί με την υπόθεση εκεί κρύβεται το μεγάλο μυστικό, του ποιος η ποιοι ήθελαν να πεθάνει ο νεαρός πρόεδρος εκείνο το μεσημέρι του Νοέμβρη στο Ντάλας.

Ο Γιώργος Ιωαννίδης ήξερε σίγουρα πάρα πολλά, αλλά προτίμησε να πάρει τα όποια μυστικά μαζί του, όταν έσβησε σε ένα χειρουργικό κρεβάτι σε νοσοκομείο του Χιούστον, κατά την διάρκεια μιας εγχείρηση στην καρδιά του στις 4 Μαρτίου του 1990.
Όπως είπε αργότερα ένας «συνάδελφός» του «μπορεί ο Τζορτζ να προδόθηκε από την καρδιά του, αλλά ο ίδιος δεν πρόδωσε ποτέ...».

Παιδί του Καραμεσίνη

Στις αρχές της δεκαετίας του '60, αν κάποιος έπεφτε πάνω στον Τζορτζ Ιωαννίδη, αντίκριζε έναν μάλλον συνηθισμένο νέο άνδρα, με μυωπικά γυαλιά και look που παρέπεμπε σε δικηγόρο. Αν τον γνώριζε μάλιστα θα διαπίστωνε ότι όντως ήταν δικηγόρος.

Μόνο που αυτή ήταν η μισή αλήθεια για τον Έλληνα γιο ενός ζεύγους μεταναστών, που έφυγαν από την Αθήνα το 1923, όταν αυτός ήταν ακόμη μωρό, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στην Αμερική.

Την βρήκαν απασχολούμενοι σε ελληνικές εφημερίδες και ο Γιώργος μεγάλωσε χωρίς να του λείψει τίποτε και σπούδασε νομικά στο Saint John's University.

Τότε ήταν που γνώρισε και την γυναίκα της ζωής του Βιολέτα Μικρούτσικου, αλλά και έναν άλλο Έλληνα, τον Τζορτζ Κάλαρη ο οποίος ήταν ήδη αρραβωνιασμένος με την αδερφή της, Ισμήνη.

Ο τελευταίος είχε περάσει ήδη την πόρτα της CIA και αυτός ήταν που διέκρινε στον Ιωαννίδη, ικανότητες που παρέπεμπαν σε πράκτορα.

Όταν του πρότεινε να ενταχθεί στην CIA τον είχε ήδη προτείνει στον μέντορά του, τον διαβόητο Τομ Καραμεσίνη, ο οποίος είπε ναι και ο Ιωαννίδης βυθίστηκε για πάντα στον κόσμο των κατασκόπων.

Αποτέλεσε μέλος της περίφημης ελληνικής φατρίας της CIA στα χρόνια του ψυχρού πολέμου, έμελλε όμως να εμπλακεί για τα καλά στην πιο «σκοτεινή» δολοφονία Αμερικανού προέδρου.
Η γνωριμία με τον Όσβαλντ

«Μεθοδικός, αυστηρός και με ένα έμφυτο χάρισμα να πείθει τον συνομιλητή του»

Αυτοί που ψάχνουν ακόμη την εμπλοκή του Ιωαννίδη στην δολοφονία Κέννεντι, περιμένουν με ανυπομονησία το άνοιγμα των χιλίων εκατό φακέλλων του, που η CIA αρνιόταν επίμονα να αποχαρακτηρίσει όλα αυτά τα χρόνια.

Μετά την δολοφονία του Κέννεντι έγιναν τέσσερις σχολαστικές έρευνες κατά τις οποίες ο πρώην διευθυντής της Ρίτσαρντ Χελμς απέκρυψε εντελώς τον ρόλο του Ιωαννίδη στο Μαϊάμι το 1963 πριν και μετά την δολοφονία.
Εκεί όπου διοικούσε ως αρχηγός του τμήματος Ψυχολογικού Πολέμου της CIA στην πόλη, εικοσιτέσσερις πράκτορες έχοντας ένα ετήσιο μπάτζετ 2.400.000 δολαρίων.

Η αποστολή του ήταν να ελέγχει και να στηρίζει μέσω των κονδυλίων της Υπηρεσίας την δραστηριότητα των Κουβανικών ομάδων στο Μαϊάμι, που μάχονταν το καθεστώς του Φιντέλ Κάστρο.

Η πιο δραστήρια από αυτές και η πιο επικίνδυνη ήταν το DRE (Directorio Revolucionario Estudantil) η οποία είχε ήδη αποπειραθεί να δολοφονήσει τον Κάστρο μια φορά.

Μεθοδικός, αυστηρός και με ένα έμφυτο χάρισμα να πείθει τον συνομιλητή του ο Έλληνας πράκτορας, κατάφερε να πείσει τους ηγέτες του DRE να επικεντρωθούν περισσότερο στην προπαγάνδα και λιγότερο στις απόπειρες.

Τα 25.000 δολάρια που τους έδινε κάθε μήνα ήταν ένας καλός λόγος για να το κάνουν, αφού επιθυμούσαν διακαώς να στρατολογήσουν νέα μέλη παντού στην Αμερική.

Ένας τέτοιος υποψήφιος εμφανίστηκε στα γραφεία του DRE στη Νέα Ορλεάνη τον Αύγουστο του 1963. ¨Ηταν ένας χλωμός, κατά τι ταλαιπωρημένος νέος που συστήθηκε ως Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ αλλά δεν έπεισε κανέναν ότι θέλει να παλέψει ενάντια στον Κάστρο και έτσι τον έδιωξαν.

Λίγες ημέρες αργότερα μέλη του DRE τον εντόπισαν να μοιράζει φυλλάδια υπέρ του Κάστρο στην πόλη και ενεπλάκησαν μαζί του, όταν τον αναγνώρισαν.

Οι σχέσεις του Όσβαλντ με το DRE-οι πληροφορίες από όλες τις πόλεις που δραστηριοποιούνταν κατέληγαν στο Μαϊάμι-ήρθαν εις γνώση του Ιωαννίδη, ο οποίος συνομιλούσε τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα με ηγετικά στελέχη.

Αυτό που δεν έγινε γνωστό είναι κατά πόσο ο Ιωαννίδης γνώρισε επί προσωπικού τον Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ και αν συνέβη αυτό τι διημείφθη μεταξύ τους.

Ο κατάσκοπος που γύρισε από το κρύο

Λίγους μήνες μετά την δολοφονία του JFΚ ο Γιώργος Ιωαννίδης μετατίθεται από το Μαϊάμι στην Αθήνα, για να συνεχίσει την δράση του στο κλιμάκιο της CIA που έδρευε στον τελευταίο όροφο της Αμερικάνικης πρεσβείας στην Αθήνα.

Ακολούθησαν οι Φιλιππίνες, την ώρα που ο διευθυντής της CIA Ντικ Χελμς τον κάλυψε απόλυτα στις έρευνες που ξεκίνησαν από διάφορες επιτροπές, αφήνοντας το όνομά του, όπως και το γεγονός της σχέσης του Όσβαλντ με το DRE την οποία γνώριζε πολύ καλά ο Ιωαννίδης στο σκοτάδι.

Ό Έλληνας πράκτορας θα επιστρέψει στις ΗΠΑ το 1974 και ένα χρόνο αργότερα θα συνταξιοδοτηθεί από την CIA και θα ξεκινήσει μια καινούρια καριέρα στην Ουάσιγκτον όπου εγκαταστάθηκε μαζί με την Βιολέτα και τα τρία παιδιά τους.

Θα συνεργαστεί ακόμη και με την κυβέρνηση Καραμανλή πάνω σε θέματα μετανάστευσης δουλεύοντας στην ελληνική πρεσβεία, αγνοώντας ότι το κέλευσμα της μοίρας θα τον έφερνε πάλι πίσω στην CIA.

Τον Ιανουάριο του 1978, ένα ψήφισμα του Κογκρέσου οδήγησε στην σύσταση μιας νέας επιτροπής που θα διερευνούσε νέα στοιχεία για την δολοφονία του Κέννεντι, ανάμεσα σε αυτά και την σχέση του Όσβαλντ με το DRE καθώς και την δράση της οργάνωσης στο Μαϊάμι.

Σύνδεσμος της CIA με την επιτροπή για τα συγκεκριμένα στοιχεία ανέλαβε ο Γιώργος Ιωαννίδης, ο οποίος δεν βοήθησε καθόλου τους ερευνητές, βάζοντας συνεχώς εμπόδια στον δρόμο τους.

Εννοείται ότι παρόλο που ήταν αυτός που τα ήξερε όλα επέλεξε να μην το πει καν, αφήνοντας για πάντα κρυφό τον ρόλο του και ένα μεγάλο μέρος της αλήθειας για το αν υπήρχε εμπλοκή της CIA στην δολοφονία.

Όταν πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του έγινε γνωστός εν μέρει μόνο ο ρόλος του πολύς κόσμος ήταν θυμωμένος με τον Έλληνα κατάσκοπο που γύρισε μόνο για λίγο από το κρύο για να προστατέψει τα ένοχα μυστικά του.

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Ποιος ήταν ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που τιμάται σήμερα;

 

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2022

Ποιος ήταν ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που τιμάται σήμερα;

Ο Άγιος Κοσμάς γεννήθηκε στο χωριό Ταξιάρχης της επαρχίας Αποκούρου που βρίσκεται κοντά στο χωριό Μεγάλο Δένδρο Ναυπακτίας

Ο... 

 

Άγιος Κοσμάς υπήρξε φωτοφόρος απόστολος του Ευαγγελίου, στα μαύρα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς. Η Εκκλησία του Χριστού, για να τιμήσει τον αγώνα και την προσφορά του, τον ονόμασε Ισαπόστολο.

Ο Άγιος Κοσμάς γεννήθηκε στο χωριό Ταξιάρχης της επαρχίας Αποκούρου που βρίσκεται κοντά στο χωριό Μεγάλο Δένδρο Ναυπακτίας, το 1714 μ.Χ., από γονείς ευσεβείς, που τον ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου.

Είκοσι χρονών μετέβη στο Άγιο Όρος, για να σπουδάσει στο εκεί νεοσύστατο σχολείο του Βατοπεδίου. Ο Ο Άγιος Κοσμάς, ονομαζόταν αρχικά Κωνσταντίνος και μετά την αποφοίτηση του, πήγε στη Μονή Φιλόθεου, όπου έγινε μοναχός (1759 μ.Χ.) και κατόπιν Ιερομόναχος και έλαβε το όνομα Κοσμάς.

Ο Άγιος γνωρίζοντας ότι το Έθνος κινδύνευε, δεν ησύχαζε και φλεγόταν νύχτα-μέρα από τον πόθο να βγει και να διδάξει στους σκλαβωμένους Έλληνες τα Άγια Γράμματα.

Όμως, θεωρούσε τον εαυτό του ταπεινό και αδύνατο να επωμισθεί τέτοιο φορτίο. Με θεία αποκάλυψη, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνάντησε τον αδελφό του Χρύσανθο, που ήταν δάσκαλος. Αυτός του έκανε μερικά μαθήματα ρητορικής, που θα βοηθούσαν τον Κοσμά στο κήρυγμα.

Έπειτα, αφού πήρε την άδεια του Πατριάρχη Σεραφείμ, όργωσε στην κυριολεξία την Ελλάδα, διδάσκοντας στους «ραγιάδες» το λόγο του Θεού.

Έτσι, ο Άγιος Κοσμάς, αρχικά κήρυξε στην Κωνσταντινούπολη και στην συνέχεια μετέβη στην Αιτωλοακαρνανία. Με νέα άδεια περιήλθε τα Δωδεκάνησα και το Άγιο Όρος.

Ακολούθως περιόδευσε στην Θεσσαλονίκη, Βέροια, σε ολόκληρη την Μακεδονία, έφθασε στην Χειμάρα, επέστρεψε στην Νότιο Ήπειρο και από εκεί κατέληξε στη Λευκάδα και την Κεφαλληνία. Πήγε ακόμη στη Ζάκυνθο, Κέρκυρα και ξανά στην Βόρειο Ήπειρο.

Απ’ οπού περνούσε, έκτιζε σχολεία, εκκλησίες, και πλήθος λαού συνέρεε και «ρουφούσε» το «νέκταρ» της αγίας διδασκαλίας του.

Τελικά, ο φθόνος των Εβραίων, σε συνεργασία με τους Τούρκους, είχε σαν αποτέλεσμα τον απαγχονισμό του Αγίου στο Κολικόντασι, στα χώματα της Βορείου Ηπείρου το 1779 μ.Χ.

Το λείψανο του το έριξαν στα νερά του πόταμου Άψου. Παρά την πέτρα που του είχαν δέσει στον λαιμό, το λείψανο επέπλεε. Βρέθηκε από τον ιερέα Μάρκο κι ενταφιάσθηκε στη μονή της Θεοτόκου Αρδονίτσας Β. Ηπείρου, όπου και ανευρέθη.

Η κανονική πράξη της αναγνωρίσεως του ως αγίου έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 20 Απριλίου 1961 μ.Χ. Ακολουθία και βίο του έγραψαν ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο Σαπφείριος Χριστοδουλίδης, ο Θωμάς Πασχίδης και ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.

Πολλοί νεώτεροι συγγραφείς ασχολήθηκαν με τον βίο και το έργο του μεγάλoυ αγίου. Πλήθος εικόνων, χαλκογραφιών, ζωγραφιών και σχεδίων φανερώνουν την τιμή και την ευγνωμοσύνη του Γένους για τον λαμπρό αστέρα του Αγίου Όρους.

Τα λόγια του ήταν προφητικά, γεμάτα θεία χάρη και απλότητα. Κάποτε είπε στους κατοίκους κάποιου χωριού: «Ήρθα στο χωριό σας και σας κήρυξα. Δίκαιο είναι λοιπόν να με πληρώσετε για τον κόπο μου. Με χρήματα μήπως; Τι να τα κάνω; Η πληρωμή η δική μου είναι να βάλετε τα λόγια του Θεού στην καρδιά σας, για να κερδίσετε την αιώνια ζωή».