Παρασκευή 30 Αυγούστου 2019

Μακρυγιάννης όταν του είπαν ότι πουλάει την Ελλάδα;

 
Η Ελλάδα είναι γεμάτη από παραδείγματα ανθρώπων που τίμησαν την θρησκεία και την πατρίδα!

«Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και τη θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα’ νεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν» είπε ο Γιάννης Μακρυγιάννης.

Ο λόγος του πάντα διαχρονικός και επίκαιρος. Να τι απάντησε ο ηρωικός στρατηγός Μακρυγιάννης όταν τον πλησίασαν για να του πουν ότι πουλάει την Ελλάδα:

 
 
 
Τότε, εκεί που καθόμουν εις το περιβόλι μου και έτρωγα ψωμί, πονώντας από τις πληγές, όπου έλαβα εις τον αγώνα και περισσότερο πονώντας δια τις μέσα πληγές όπου δέχομαι δια τα σημερινά δεινά της Πατρίδος, ήλθαν δύο επιτήδειοι, άνθρωποι των γραμμάτων, μισομαθείς και άθρησκοι, και μου ξηγώνται έτσι:

«Πουλάς Ελλάδα, Μακρυγιάννη».

Εγώ, στην άθλιαν κατάστασίν μου, τους λέγω:

«Αδελφοί, με αδικείτε. Ελλάδα δεν πουλάω, νοικοκυραίγοι μου. Τέτοιον αγαθόν πολυτίμητον δεν έχω εις την πραμάτειαν μου. Μα και να τό’ χα, δεν τό’ δινα κανενός.

Κι’ αν πουλιέται Ελλάδα, δεν αγοράζεται σήμερις, διότι κάνατε τον κόσμον εσείς λογιώτατοι, να μην θέλει να αγοράσει κάτι τέτοιο».

Έφυγαν αυτοί. Κι’ έκατσα σε μίαν πέτραν μόνος και έκλαιγα. Μισός άνθρωπος καταστάθηκα από το ντουφέκι του Τούρκου, τσακίστηκα εις τις περιστάσεις του αγώνα και κυνηγιέμαι και σήμερον.

Κυνηγιώνται και άλλοι αγωνιστές πολύ καλύτεροί μου, διότι εγώ είμαι ο τελευταίος και ο χειρότερος. Και οι πιο καλύτεροι όλων αφανίστηκαν.

Αυτοί που θυσίασαν αρετή και πατριωτισμόν, για να ειπωθεί ελεύτερη η Ελλάδα κι’ εχάθηκαν φαμελιές ολωσδιόλου, είπαν να ζητήσουν ένα αποδειχτικόν που να λέγει ότι έτρεξαν κι’ αυτοί εις την υπηρεσίαν της Πατρίδος και Τούρκο δεν άφηκαν αντουφέκιγο.

Πήγε να’ νεργήσει η Κυβέρνηση και βγήκαν κάτι τσασίτες και σπιγούνοι, που δουλεύουν μίσος και ιδιοτέλεια, και είπαν «όχι».

Και είπαν και βρισιές παλιές δια τους αγωνιστές. Για να μην πάρουν το αποδειχτικόν, ένα χαρτί που δεν κάνει τίποτες γρόσια.

Πατρίδα να θυμάσαι εσύ αυτούς όπου, δια την τιμήν και την λευτερίαν σου, δεν λογάριασαν θάνατο και βάσανα. Κι’ αν εσύ τους λησμονήσεις, θα τους θυμηθούν οι πέτρες και τα χώματα, όπου έχυσαν αίματα και δάκρυα.

Θεέ, συχώρεσε τους παντίδους, που θέλουν να μας πάρουν τον αγέρα που αναπνέομεν και την τιμήν που με ντουφέκι και γιαταγάνι πήραμε.

Εμείς το χρέος, το κατά δύναμιν, επράξαμεν. Και αυτοί βγήκαν σήμερον να προκόψουν την Πατρίδα. Μας γέμισαν φατρία και διχόνοιαν. Και την Πατρίδα δεν την θέλουν Μητέρα κοινή. Αμορόζα εις τα κρεβάτια τους την θέλουν. Γι’ αυτό περνούν και ρεθίζουν τον κόσμον με τέχνες και καμώματα.

Και καζαντίσαν αυτοί πουγγιά και αγαθά και αφήκαν τους αγωνιστές, τις χήρες και τα ορφανά εις την άκρην. Αυτοί είναι οι ανθρώπινοι λύκοι, που φέραν δυστυχήματα και κίντυνον εις τον τόπον. Ας όψονται.

Τότε που η Τουρκιά εκατέβαινε από τα ντερβένια και ολίγοι έτρεχαν με ολίγα ντουφέκια, με τριχιές δεμένα, να πολεμήσουν, θέλοντας λευτεριάν ή θάνατον, οι φρόνιμοι ασφάλιζαν τις φαμελιές τους εις τα νησιά κι’ αυτοί τρέχαν εις ρεματιές και βουνά, μη βλέποντας ποτέ Τούρκου πρόσωπον. Κι’ όταν ακούγαν τα ντισμπάρκα των Τούρκων, τρέχαν μακρύτερα.

Τώρα θέλουν δικήν τους την Πατρίδα και κυνηγούν τους αγωνιστές.

Εγίναμε θηρία που θέλουν κριγιάτα (κρέατα) ανθρωπινά να χορτάσουν. Και χωρίζουν τον κόσμον σε πατριώτες και αντιπατριώτες. Αυτοί γίναν οι σημαντικοί της Πατρίδος και οι άλλοι να χαθούν. Δεν ξηγιώνται γλυκότερα να φυλάξωμεν Πατρίδα και να δούμεν λευτερίαν πραγματικήν.

Ρωμαίγικον δεν φτιάχνεται χωρίς ούλλοι να θυσιάσουν αρετήν και πατριωτισμόν. Και χωρίς να πάψει η μέσα, η δική μας τυραγνία.

Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον.

Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον.

Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα:

«Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν έχομεν.

Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα. Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας».

Ένας δικός μου αγωνιστής μου έφερε και μου διάβασεν ένα παλαιόν χαρτί, που έγραψεν ο κοντομερίτης μου Άγιος παπάς, ο Κοσμάς ο Αιτωλός.

Τον εκρέμασαν εις ένα δέντρον Τούρκοι και Εβραίοι, διότι έτρεχεν ο ευλογημένος παντού και εδίδασκεν Ελλάδα, Ορθοδοξία και Γράμματα.

Έγραφεν ο μακάριος εκείνος ότι:

«Ένας άνθρωπος να με υβρίσει, να φονεύσει τον πατέρα μου, την μητέρα μου, τον αδελφόν μου και ύστερα το μάτι να μου βγάλει, έχω χρέος σαν χριστιανός να τον συγχωρήσω.

Το να υβρίσει τον Χριστόν μου και την Παναγία μου, δεν θέλω να τον βλέπω».

Το χαρτί του πατέρα Κοσμά έβαλα και μου το εκαθαρόγραψαν. Και το εκράτησα ως Άγιον Φυλαχτόν, που λέγει μεγάλην αλήθειαν. Θα πω να μου γράψουν καλλιγραφικά και τον άλλον αθάνατον λόγον του.

«τον Πάπαν να καταράσθε ως αίτιον»

Θέλω να το βλέπω κοντά στα’ κονίσματά μου, διότι τελευταίως κάποιοι δικοί μας ανάξιοι λέγουν ότι αν τα φτιάξουμε με τον δικέρατον Πάπαν, θα ολιγοστέψουν οι κίντυνοι, τα βάσανα και η φτώχεια μας. Τρομάρα τους!!!

Και είπαν οι άθρησκοι που εβάλαμεν εις τον σβέρκο μας να μη μανθάνουν τα παιδιά μας Χριστόν και Παναγίαν, διότι θα μας παρεξηγήσουν οι ισχυροί.

Και βγήκαν ακόμη να’ ποτάξουν την Εκκλησίαν, διότι έχει πολλήν δύναμη και την φοβούνται. Και είπαν λόγια άπρεπα δια τους παπάδες.

Εμείς, με σκιάν μας τον Τίμιον Σταυρόν, επολεμήσαμεν ολούθε, σε κάστρα, σε ντερβένια, σε μπογάζια και σε ταμπούργια.

Και αυτός ο Σταυρός μας έσωσε. Μας έδωσε την νίκη και έχασε (οδήγησε σε ήττα) τον άπιστον Τούρκον. Τόση μικρότητα στον Σταυρό, τον σωτήρα μας!

Και βρίζουν οι πουλημένοι εις τους ξένους και τους παπάδες μας, τους ζυγίζουν άναντρους και απόλεμους.

Εμείς τους παπάδες τους είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν.

Όχι μόνον δια να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά και αυτοί με ντουφέκι και γιαταγάνι, πολεμώντας σαν λεοντάρια.

Ντροπή Έλληνες!
 
pentapostagma.gr/

Πέμπτη 29 Αυγούστου 2019

Προφητεία Αγιορείτη Γέροντα: «Αυτός θα σώσει την Ελλάδα»

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: 
ag1

«Η Ελλάδα κατάντησε σκισμένο πουκάμισο, αλλά θα σωθεί! Όχι όμως από πολιτικούς…» . Αυτό προφήτευσε…ο Αγιορείτης Γέροντας Παΐσιος ο Κρητικός.
«Ο ηγέτης που θα λυτρώσει τους Έλληνες και την χώρα υπάρχει… Είναι ευλογημένος από τον Θεό, καθαρός στην ψυχή, Χριστιανός Ορθόδοξος και δεν είναι πολιτικός…» λέει ο Γέρων Παΐσιος.
Όποιος έχει την ευλογία να τον συναντήσει, θα καταλάβει πως πρόκειται για έναν πεφωτισμενο Γέροντα. Μέσα από 24ωρες παρακλήσεις για κοσμικούς αλλά κυρίως για την Ελλάδα προσφέρει ύψιστο πνευματικό έργο και μιλά για πρώτη φορά για την κατάσταση στη Χώρα και για το τι πρέπει να κάνει ο Έλληνας για να λυτρωθεί.
«Η Ελλάδα κυβερνάται από τον διάβολο. Είμαστε ένας όχλος πια …..πρόβατα δίχως ποιμένα ….δεν ξέρουμε που να πάμε. Δεν γνωρίζουμε πού είναι το φως και πού το σκοτάδι. Ζούμε τους έσχατους καιρούς, την εποχή του αντιχρίστου όπου η εμφάνισή του θα γίνει αμέσως μετά το τελικό χάραγμα που έρχεται σύντομα.
Οι υπηρέτες του διαβόλου δεν είναι μόνον οι Έλληνες και Ευρωπαίοι πολιτικοί που με τα έργα τους εξαθλίωσαν τους Έλληνες, αλλά και άνθρωποι καθημερινοί που δεν μετανοούν και δεν έχουν μέσα τους Θεό. Οι Έλληνες έπεσαν θύματα του καταναλωτισμού αγαπώντας την σάρκα, τα χρήματα, το σεξ και την μάταιη χωρίς νόημα ζωή.
Ο Έλληνας, ο καθένας μας ξεχωριστά θα πρέπει να μετανοήσει για ό,τι έχουμε πράξει και δεν είναι αρεστό στον Θεό, να πολεμήσουμε τον εγωισμό μας και την αμαρτία, που μας καθήλωσε σαν Έθνος και που μας οδηγεί στην καταστροφή, να μεταλάβουμε Σώμα και Αίμα Κυρίου, ζώντας κατόπιν την κατά Θεό Ζωή. Μετάνοια χρειάζεται και για τις επιλογές που κάναμε στα πολιτικά πρόσωπα, διότι αυτές οι επιλογές όλων των περασμένων ετών οδήγησαν την Χώρα στην σημερινή της κατάντια…
Ο καθρέπτης της κοινωνίας είναι η Ελληνική Bουλή κι αν δεν μετανοήσει ο Έλληνας και δεν το αλλάξει αυτό, οι Έλληνες θα χαθούν. Είναι εσκεμμένη η στήριξη των μεταναστών για να εξαφανίσουν το Ελληνικό Έθνος απόπροσώπου γης αφού οι διώξεις των μεταναστών, είναι πλέον πολύ λιγότερες από τις διώξεις των ίδιων των Ελλήνων πολιτών, από το Ελληνικό κράτος.
Μεγάλο ρόλο στην συνέχιση της πτώσης του Έλληνα, έχει παίξει το σατανοκούτι που έχουν όλοι στα σπίτια τους και που πρέπει να σταματήσουν να το κοιτούν…όλοι …ακόμα και τα παιδιά μας, γιατί από αυτό παίρνουν όλα τα μυνήματα που ο αντίχριστος θέλει να μεταφέρει σε εσάς και τα παιδιά σας. Η ειδωλολατρεία του χρήματος και της σάρκας περνούν μέσα απότο σατανοκούτι στα παιδιά μας, που από μικρά γίνονται λάτρεις αυτού του τρόπου ζωής.
Ο πόλεμος θα γίνει. Και οι Έλληνες δεν θα πρέπει να τον φοβούνται γιατί θα είναι παρά Θεώ… Υπάρχουν αξιωματικοί που έχουν κάλεσμα από τον Θεό και είναι ευλογημένοι να πολεμήσουν σαν Ήρωες. Η Τουρκία θα αφανιστεί και οι Τούρκοι μαζί της: Το 1/3 θα σκοτωθεί, το 1/3 θα βαφτιστούν Χριστιανοί και οι υπόλοιποι θα χαθούν στα βάθη της χώρας.
Ο ηγέτης που θα λυτρώσει τους Έλληνες και την χώρα υπάρχει … Είναι ευλογημένος από τον Θεό, καθαρός στην ψυχή, Χριστιανός Ορθόδοξος και δεν είναι πολιτικός… Οι συνθήκες θα επιτρέψουν στον κόσμο να τον αναδείξει πολύ γρήγορα.
Και επειδή θα θέσει σαν κορώνα της πολιτικής του τον Χριστιανικό πολιτισμό, θα ενώσει όλους τους Έλληνες και θα αναδείξει με τις πράξεις του την αναγέννηση του Ορθοδόξου Χριστιανισμού σε όλο τον κόσμο.
Αν ο Έλληνας μετανοήσει και ανακόψει την αποστασία από τον Θεό που έχει ξεκινήσει σαν έργο του αντίχριστου, ζήσει ενωμένος κάτω από τον Χριστιανικό πολιτισμό και διώξει μακριά την λατρεία του χρήματος και της σάρκας, τότε ο Θεός θα δείξει αμέτρητο έλεος και θα σηκωθούμε όρθιοι».
Ποιος είναι ο Γέροντας
Το 1978 πήγε για πρώτη φορά στο Αγ.Ορος. – Από τότε δεν βγήκε ποτέ του στον κόσμο.
Κοιμάται ελάχιστα, και κάθε μέρα κάνει παρακλήσεις στην Παναγιά για τον κόσμο, τον Έλληνα την Ελλάδα μας. Αυστηρότατος με αυτά που συμβαίνουν στην ανθρωπότητα καλεί τον Άνθρωπο σε βαθύτατη μετάνοια και ξομολόγηση. Με πλυθείν αγάπη στον Θεό και τους Ανθρώπους είναι ο στυλοβάτης των Καρυών και στον Ναό του Πρωτάτου κάθεται όλα αυτά τα χρόνια σε ένα στασίδι του πρόναου κάνοντας το σημείο του σταυρού ασταμάτητα κρατώντας ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι και παρακαλώντας την Παναγιά (την μάνα μας όπως λέει) να φωτίσει τον Άνθρωπο να μετανοήσει.
ΚΟΙΝΟΠΟΗΣΗ:

Τετάρτη 28 Αυγούστου 2019

ΡΩΤΑΜΕ: ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΕΛΑΣ ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ. ΤΟΝ 33ο ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΚΥΡΙΕ ΚΑΡΑΜΑΛΑΚΗ;

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: 
mixalis-karamalaki

Κάποια ερωτήματα για τον σημερινό αρχηγό της ΕΛΑΣ, που κρίνονται επιβεβλημένα για λόγους δημοκρατικής νομιμότητος και δημοκρατικής διαφάνειας.
—-Ο Μιχάλης Καραμαλάκης, στην ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ, θεωρήθηκε το «αναγκαίο κακό» καθώς η αναβάθμισή του κρίθηκε επιβεβλημένη από την τότε επιμονή του προέδρου των ΑΝ.ΕΛ και πρώην υπουργού άμυνας Πάνου Καμμένου; Δηλαδή ο κ. αρχηγός είναι αποπαίδι, εσωτερικού εχθρού της ΝΔ και έγινε αρχηγός; Με τι δόντι; Ποιοι τον έσπρωξαν σε αυτή τη θέση; Και τελικά ποια συμφέροντα εκπροσωπεί δίπλα στον άμεμπτο κ.Χρυσοχοίδη;
—-Στο όνομα του σημερινού αρχηγού, πίνει νερό και ο Άδωνης Γεωργιάδης, ορκισμένος εχθρός του πρώην ΥΕΘΑ; Και γιατί; Τι  μπορεί να συνδέει Εβραίους, Γεωργιάδη και τους άλλους «σκοτεινούς ποντικούς» της οδού Αχαρνών και Σουρμελή, γωνία;
-Αληθεύει- και το έχουμε ξαναρωτήσει- ότι ο σημερινός αρχηγός ήταν παρών στο μεγάλο πάρτι που είχε κάνει ο νομικός- υπέργηρος πια- και ΤΕΚΤΩΝ 33ου βαθμού, Χρήστος Μανέας, ο άνθρωπος που ξέρει και θα πάρει το μυστικό στον τάφο του, «για το ποιοι τελικά ήταν αυτοί που σκότωσαν τον Αριστοτέλη Ωνάση;» όπως κατά κόρον, έχει γραφεί; 
Ο Καραμαλάκης, υπηρέτησε όλη τη ζωή στον τόπο καταγωγής του, την Κρήτη και τα μοναδικά «παράσημα» που κατέκτησε ήταν αυτά από την θητεία του εκεί ως αρχισυνδικαλιστής. Μάλιστα η σύζυγός του –επίσης αξιωματικός- τοποθετήθηκε στην τουριστική αστυνομία του Ηρακλείου, χωρίς να ομιλεί καν την Αγγλική γλώσσα. Ο σημερινός αρχηγός της Κατεχάκη, ως συνδικαλιστής πάντως και μέλος παλαιότερα του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αξιωματικών, εκπροσώπησε τους Έλληνες Αξιωματικούς σε διάφορα ευρωπαϊκά και διεθνή συνέδρια, αλλά και σε ομάδες εργασίας και ημερίδες. Επίσης, ως μέλος του Ευρωπαϊκού Διοικητικού Συμβουλίου των Αστυνομικών Συνδικάτων (CESP), εργάστηκε σε θέματα αστυνομικής δικαιοδοσίας και εναρμόνισης των αστυνομικών και δικαστικών δομών στην Ευρώπη.
Εδώ βέβαια παραμένει «κενό γράμμα» αν και ο ίδιος κατέχει την Αγγλική διάλεκτο, για να τα έχει καταφέρει τόσο καλά συνεργαζόμενος στα διεθνή φόρουμ! Η μοναδική του … επιμόρφωση [εκτός από τη σχολή αξιωματικών] ήταν ότι αποφοίτησε «ευδόκιμα» από το Τμήμα Επαγγελματικής Μετεκπαίδευσης Επιτελών Στελεχών της Ελληνικής Αστυνομίας το 2000. Επίσης κατά το βιογραφικό του «Συμμετείχε με επιτυχία σε σειρά εκπαιδευτικών σεμιναρίων και παρακολούθησε διάφορα συνέδρια, ημερίδες και διαλέξεις σε εξειδικευμένα θέματα Υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας». Χαρακτηρίζεται ως «αξιωματικός γραφείου» αφού στα είκοσι δυο χρόνια που υπηρέτησε στη μεγαλόνησο δεν φέρει καμία διάκριση για τη μαχιμότητά του. Η ανοδική του πορεία ξεκινά τον Μάρτιο του 2012 με την προαγωγή του στο βαθμό του Ταξιάρχου, όταν τοποθετήθηκε ως Διευθυντής της Διεύθυνσης Αστυνομίας Ηρακλείου, μέχρι και τον Απρίλιο του 2014. Την 16/02/2016 προήχθη στο βαθμό του Αντιστρατήγου και τοποθετήθηκε ως Γενικός Επιθεωρητής Αστυνομίας Βορείου Ελλάδος και σε μηδέν χρόνο … διακτινίστηκε στην Κατεχάκη όταν την 21/01/2017 τοποθετήθηκε στη θέση του Προϊσταμένου Επιτελείου του Αρχηγείου Ελληνικής Αστυνομίας. Ως αντιστράτηγος, τον ενδιέφερε περισσότερο η εικόνα του και περιστασιακά εμφανίζεται να έχει αποτανθεί σε διατροφολόγους, καθώς όπως λένε δεν χωράει να καθίσει σε καρέκλα.
Εμάς όμως δεν μας ενδιαφέρουν οι απλές, φτηνές καρέκλες αλλά εκείνες στις οποίες κάθονται τα στελέχη της ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΤΟΑΣ.
ΚΟΙΝΟΠΟΗΣΗ:

Κυριακή 25 Αυγούστου 2019

Στην κορυφή του κόσμου ο Απόστολος Παπαστάμου! Πήρε το χρυσό και έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στην κολύμβηση




Έγραψε ιστορία ο Απόστολος Παπαστάμου, ο οποίος κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 400μ. μικτή ατομική κολύμβηση, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κολύμβησης εφήβων/νεανίδων, που διεξάγεται στη Βουδαπέστη.

Στην... 

 
 
 
κορυφή του κόσμου «αναρριχήθηκε» ο Απόστολος Παπαστάμου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κολύμβησης εφήβων/νεανίδων, που διεξάγεται στη Βουδαπέστη. Ο αθλητής του ΝΟ Χανίων έγραψε ιστορία στα 400μ. μικτή ατομική, αποδεικνύοντας ότι είναι ο απόλυτος κυρίαρχος σε αυτό το αγώνισμα.

Ο νεαρός κολυμβητής δεν άφησε κανένα περιθώριο, σπάζοντας όλα τα κοντέρ, καθώς ανέβηκε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου, πετυχαίνοντας και νέο Παγκόσμιο ρεκόρ Εφήβων, με επίδοση 4:11.93 (σ.σ. αποτελεί και πανελλήνιο ρεκόρ Ανδρών). To σημερινό μετάλλιο είναι το δεύτερο του Παπαστάμου στη διοργάνωση, καθώς πριν από λίγες ημέρες είχε κατακτήσει και το χάλκινο μετάλλιο στα 200μ. μικτή ατομική.

Στη δεύτερη θέση βρέθηκε ο Ρώσος Ίλια Μπορόντιν με 4:12.95 και στην τρίτη ο Γάλλος Λεόν Μαρσάντ με 4:16.37.

Ο Ομοσπονδιακός προπονητής Τάσος Παπαδόπουλος, αμέσως μετά το χρυσό μετάλλιο και την κατάρριψη του ρεκόρ, δήλωσε: «Είμαστε πολύ συγκινημένοι με αυτό που πέτυχε ο Απόστολος σήμερα. Δεν υπάρχουν πολλά λόγια για να περιγράψει κανείς το κατόρθωμά του. Έσπασε το Παγκόσμιο ρεκόρ και ο χρόνος αυτός μπορεί εύκολα να του δώσει μία θέση στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων».

Το μετάλλιο του Παπαστάμου αποτελεί το δέκατο της Ελλάδας σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα κολύμβησης εφήβων/νεανίδων.

Αναλυτικά τα ελληνικά μετάλλια σε Παγκόσμια Ε/Ν:

2008 (Μοντερέι): Κέλυ Αραούζου 2η 1.500μ. ελεύθερο

2011 (Λίμα): Παναγιώτης Σαμιλίδης 1ος 50μ. πρόσθιο, 3ος 100μ. πρόσθιο, Ανδρέας Βαζαίος 2ος 200μ. πεταλούδα, 2ος μικτή ατομική, Κριστιάν Γκολομέεβ 3ος 50μ. ελεύθερο

2013 (Ντουμπάι): Απόστολος Χρήστου 1ος 100μ. ύπτιο, Μιχάλης Κοντιζάς 3ος 50μ. ύπτιο

2019 (Βουδαπέστη): Απόστολος Παπαστάμος 3ος 200μ. μικτή ατομική, 1ος 400μ. μικτή ατομική

ΝΟΣΤΑΛΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ - Προσκύνημα στη Μόρνα



 Ελεύθερο ρεπορτάζ 

Αρχές του μεσοπολέμου. Η Ελληνική κοινωνία ζει τα δεινά που την μαστίζουν τόσο τα απομεινάρια του πολέμου, όσο και οι προσφυγικές εισροές, καθώς και η οικονομική δυσπραγία.

Με διάχυτη την αντίληψη ότι το επονομαζόμενο Αμερικανικό όνειρο προδιαγράφει μια καλύτερη ζωή, δεν λίγοι οι Έλληνες που αποφασίζουν να εγκαταλείψουν την πατρώα γη, έτσι απλά για μια καλύτερη θέση στον ήλιο.

Ο...





συγγραφέας του βιβλίου «Το Αμερικανικό Όνειρο», Νόρμαν Μέιλερ και ο συμπατριώτης μας σκηνοθέτης Ελίας Καζάν μέσω της ταινίας του «Αμέρικα-Αμέρικα», μεγιστοποιούν και συντηρούν και τα κατοπινά χρόνια την προοπτική μιας ελπιδοφόρας ζωής στα χώματα του Νέου Κόσμου.

Μεταξύ των Πιεριέων που οδηγούνται στην μεγάλη απόφαση για να αλλάξουν… τη μοίρα τους, ο καταγόμενος από τη Μόρνα Πιερίας (σημαίνει σκοτεινός τόπος), Δήμος Μυρωτής.




Η Μόρνα Πιερίας, ο αποκαλούμενος ανήλιαγος οικισμός, ο οποίος το 1926 μετονομάστηκε σε Σκοτεινά, είναι ο τόπος που γεννήθηκε και γαλουχήθηκε ο Δήμος Μυρωτής, εκεί στα ριζά του βουνού των Μουσών, εκεί που αντηχεί το μελωδικό τραγούδι των κοριτσιών του Απόλλωνα.

Ο αείμνηστος μπάρμπα Δήμος με πόνο ψυχής μετακομίζει στην πέρα του Ατλαντικού χώρα. Το έτος 1910, σε ηλικία δέκα έξη χρόνων. Προορισμός η πολιτεία Ουισκόνσιν των Η.Π.Α. Σκληρή εργασία, αλλά η άσβεστη η νοσταλγία για την πατρίδα. Αυτόν τον πόθο και καημό τον εμφύσησε στην κόρη του Νταϊάνα Μυρωτή-Τόμσον την οποία πάντα παρότρυνε να επισκεφθεί την γη των προγόνων της.

ΕΝΝΕΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΔΕΣ ΣΥΝΑΝΤΟΥΝ ΤΙΣ ΕΝΝΕΑ ΠΙΕΡΙΔΕΣ ΜΟΥΣΕΣ

Η Νταϊάνα Μυρωτή-Τόμσον, αρκετά χρόνια μετά την επιθυμία του πατέρα της, αποφάσισε και πραγματοποίησε τούτες τις ημέρες την επίσκεψη και μάλιστα με συμβολικό τόπο. Επέλεξε να τη συνοδεύσουν άλλες οκτώ φίλες της και έτσι εννέα συνολικά Αμερικανίδες «προσκύνησαν» τον τόπο των εννέα Πιερίδων Μουσών. Αλήθεια πόσο τυχαίος συμβολισμός.






Η στιγμή της επίσκεψης και γνωριμίας με το πατρικό σπίτι στην εδώ και δεκαετίες εγκαταλελειμμένη Μόρνα, ήταν και δικαίως άλλωστε συγκινητική. Τα απομεινάρια του πατρικού σπιτιού και το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο ξυλείας καθήλωσαν το βλέμμα. Το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Η μηχανή του χρόνου σε αντιστροφή κίνηση. Η σκηνοθεσία της ζωής σε κινηματογραφικό «ριμέικ». Και το δάκρυ να…δροσίζει την ηλιοκαμένη προγονική γη. Η ψυχή του πατέρα, γαλήνεψε.

Η Νταϊάνα και οι συνοδεύοντες την, Αμερικανίδες συμπροσκυνήτριες, είναι μέλη του τοπικού συλλόγου γυναικών της πολιτείας Ουισκόνσιν. Ο σύλλογος αυτός διατηρεί σχέση συνεργασίας με την Εταιρεία Πιερικών Μελετών-Εστία Πιερίδων Μουσών Κατερίνης.




Μάλιστα στο παρελθόν, αντιπροσωπεία της Εστίας επισκέφθηκε την Αμερικανική πολιτεία. Με αφορμή τη σχέση ευρύτερης συνεργασίας μεταξύ των δύο σωματείων, ο πρόεδρος της Εστίας Πιερίδων Μουσών, Γρηγόρης Μιτσοκάπας, συνοδευόμενος από μέλη του συλλόγου, ανέλαβε επιπρόσθετα την ενημερωτική ξενάγηση σε ιστορικούς, λατρευτικούς και αρχαιολογικούς χώρους της Πιερίας, καθώς και σε τοπικούς φορείς. Η εννεαμελής Αμερικανική ομάδα γνώρισε τα τοπικά δρώμενα και τη σημερινή Ελληνική πραγματικότητα. Θαύμασε, μεταξύ άλλων, την καθόλα αξιόλογη πινακοθήκη και το αρχειακό υλικό της Εταιρείας Πιερικών Μελετών-Εστία Πιερίδων Μουσών Κατερίνης, καθώς και μοναδικές παραδοσιακές στολές, ανεκτίμητης αξίας, που κοσμούν την ιματιοθήκη του συλλόγου.

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια επίσκεψη προσκύνημα στο προγονικό ριζικό. Και βέβαια εδώ οι ρόλοι αντιστρέφονται. Πλέον, για την Νταϊάνα ο πόθος του πατέρα της για το Αμερικανικό όνειρο των περασμένων δεκαετιών, αλλάζει προοπτική και κατεύθυνση. Η Νταϊάνα έκανε αυτό το όνειρο μια απτή πραγματικότητα, δικαιώνοντάς το, όπως ορθά μαρτυρεί ο ποιητικός λόγος.

Το ταξίδι βρήκε προορισμό. Προσάραξε έστω για λίγο, σε μια Ιθάκη, την Πιερία.


Αλήθεια ποιος αμφισβητεί ότι η ίδια η ζωή, δεν κρύβει πολλές φορές μια ονειρεμένη περιπλάνηση.

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2019

Η συντριβή του προσωπικού λίαρ τζετ του Ωνάση: Η ωρολογιακή βόμβα που βρήκε τον λάθος στόχο

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: 
onassis-710x401

Ο θάνατος του Αλέξανδρου Ωνάση το 1973 αποτελεί για πολλούς την αρχή τους τέλους της οικογενειακής δυναστείας, που συνδέθηκε όσο καμία άλλη με μύθους, σενάρια και ιστορίες συνωμοσίας.
Όμως της πτώσης του αεροσκάφους του γιου του Αριστοτέλη Ωνάση είχε προηγηθεί ένα εξίσου τραγικό περιστατικό με θύματα δύο από τους πιλότους της οικογένειας. Τους αδελφούς Γιώργο και Δημήτρη Κουρή, οι σοροί των οποίων, όπως και το κουφάρι του αεροπλάνου που επέβαιναν, δεν ανασύρθηκαν ποτέ από τον βυθό που αποτέλεσε τον υγρό τάφο τους.
Το περιστατικό συνέβη τον Φεβρουάριο του 1972, στην θαλάσσια περιοχή της Νίκαιας στην Γαλλία και το αεροπλάνο δεν ήταν οποιοδήποτε του στόλου, αλλά το προσωπικό λίαρ τζετ του Ωνάση. Είχε απογειωθεί το μεσημέρι από την Αθήνα για να παραλάβει τον Αλέξανδρο και να τον μεταφέρει στο Παρίσι.
Μια φωτογράφιση μοντέλων στην Ελλάδα, καθυστέρησε την αναχώρησή του κατά λίγες ώρες. Εάν το χρονοδιάγραμμα είχε τηρηθεί πιστά, την ώρα της πτώσης θα βρισκόταν μέσα σε αυτό και ο διάδοχος της δυναστείας, που τελικά έχασε την ζωή του ένα χρόνο αργότερα…
Θα περίμενε κανείς πως ένας τόσο ισχυρός άνδρας όπως ήταν εκείνος, θα απαιτούσε να εξιχνιαστεί άμεσα η υπόθεση. Σύμφωνα με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας αργότερα, υπήρξαν συζητήσεις ακόμη και με τον Ζακ Υβ Κουστώ, ο οποίος ζήτησε περίπου 100.000 δολάρια.
onassis-710x401-1
Ο Ωνάσης αρνήθηκε και το μόνο που μπορεί να πει κανείς με σιγουριά είναι πως ο λόγος δεν ήταν οικονομικός. Κι ενώ ο γιος του ζητούσε επίμονα την ανάσυρση του αεροσκάφους, εκείνος αρνιόταν πεισματικά κάτι τέτοιο, χωρίς ποτέ να δώσει εξηγήσεις για την ομολογουμένως αδικαιολόγητη στάση του.
Χάνοντας αργότερα τον γιο του ενδεχομένως να σκέφτηκε κι αυτός ότι όφειλε να είχε χειριστεί διαφορετικά την υπόθεση. Όπως και για τον θάνατο του Αλέξανδρου υπάρχουν αμέτρητες θεωρίες που στηρίζουν το σενάριο της δολιοφθοράς, έτσι και για αυτή η υπόθεση περιβάλλεται ακόμη με μια αχλή μυστηρίου που γιγαντώνει τους μύθους.
Ο τρίτος αδελφός των πιλότων, Γρηγόρης Κουρής, μέχρι τις μέρες μας υποστηρίζει ότι και οι δικοί του άνθρωποι υπήρξαν θύματα των ίδιων ατόμων που σκότωσαν τον Ωνάση. Εντάσσει το γεγονός στην προσπάθεια ορισμένων να πλήξουν ανεπανόρθωτα μία από τις πλέον ισχυρές οικογένειες του κόσμου, όπως και τελικά έγινε.
Σύμφωνα με τον Γρηγόρη Κουρή -και πολλούς άλλους- το μοιραίο λίαρ τζετ είχε συντριβεί μετά από ανθρώπινη παρέμβαση. Η δική του μαρτυρία περιλαμβάνει αναφορές σε μέρη του αεροπλάνου που ανασύρθηκαν και –όπως υποστηρίζει- έφεραν σημάδια τα οποία υποδήλωναν έκρηξη. Είχαν λυγίσει δηλαδή από μέσα προς τα έξω και είχαν τέτοια φορά που δεν θα μπορούσε να προκληθεί από την πτώση.
Οι υποστηρικτές αυτής της θεωρίας βάζουν τα κομμάτια του δικούς τους παζλ το ένα δίπλα στο άλλο και καταλήγουν στο συμπέρασμα πως η τραγωδία προκλήθηκε από μια ωρολογιακή βόμβα που τοποθετήθηκε στην Αθήνα και προγραμματίστηκε να εκραγεί όταν στο αεροπλάνο θα επέβαινε ο Αλέξανδρος. Όμως εκείνη η φωτογράφιση στην Αθήνα μετέβαλε τους χρόνους, αφήνοντας τα αδέλφια Κουρή μοναδικά θύματα μιας εγκληματικής ενέργειας που δεν εξιχνιάστηκε ποτέ.
Είναι πραγματικά εξαιρετικά ασυνήθιστο να μην υπάρχει πόρισμα για μια αεροπορική τραγωδία, πόσω μάλλον μία που αφορά σε μια οικογένεια σαν του Ωνάση που εκείνη την εποχή συγκαταλεγόταν μεταξύ των πλουσιότερων και ισχυρότερων του πλανήτη και κατά συνέπεια είχε παντού αντιπάλους και δυνητικούς εχθρούς στον επιχειρηματικό και πολιτικό κόσμο. Όμως, όπως είπαμε, ο Αριστοτέλης δεν θέλησε την ανέλκυση του λίαρ τζετ του, ούτε προχώρησε σε περαιτέρω έρευνες. Κάτι που δεν έκαναν ούτε οι γαλλικές Αρχές μέχρι σήμερα.
Όταν ένα χρόνο μετά έφυγε από την ζωή ο Αλέξανδρος, το μυαλό όλων πήγε και στο περιστατικό της Νίκαιας, αλλά και σε διάφορα προβλήματα που εμφανίστηκαν από του πουθενά στον στόλο της Ολυμπιακής.
Αποτελούσε και τότε σχεδόν κοινό μυστικό ότι πολλοί ήταν εκείνοι που θα ήθελαν να δουν τους Ωνάσηδες έξω από το «παιχνίδι», όπως και τελικά συνέβη, μέσα από μια σειρά τραγωδιών που συνέθεσαν την διαβόητη «κατάρα». Μια κατάρα που ίσως δεν είχε προλάβει να εξαπλωθεί εάν -άγνωστο γιατί- ο πατριάρχης Αριστοτέλης Ωνάσης δεν επέμενε στην ανεξήγητη άρνησή του να πέσει φως στον πυθμένα της θάλασσας που κράτησε για πάντα κοντά του την αλήθεια.
ΚΟΙΝΟΠΟΗΣΗ:

Το χαρακίρι της ελληνικής βιομηχανίας: Πώς χάθηκε το υπερσύγχρονο εργοστάσιο της Nissan στο Βόλο

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: 
volos_teokar-710x401

Η μεταπολεμική περίοδος στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, χαρακτηρίστηκε από ταχύτατη παραγωγική ανάπτυξη σε όλους τους τομείς.
Έως τα μέσα της δεκαετίας του ’70 η χώρα διέθετε ελαφριά και βαριά βιομηχανία, εξαγωγική σε πολύ μεγάλο βαθμό, με την ανέλιξη εμβληματικών επιχειρήσεων, όπως η Χαλυβουργική, η «Α.Γ. Πετζετάκις Α.Ε.», η «Ιζόλα», η Πειραϊκή Πατραϊκή και η «Softex» να εκτοξεύουν τους δείκτες της ανάπτυξης και να εμπνέουν εκατοντάδες επίδοξους επενδυτές.
Ήταν η εποχή που έγινε και το πιο φιλόδοξο βήμα στον τομέα της βαριάς βιομηχανίας, η τελευταία μεγάλη ευκαιρία της Ελλάδας να αποκτήσει δική της αυτοκινητοβιομηχανία. Το 1976, ο Νίκος Ι. Θεοχαράκης, ιδιοκτήτης πρατηρίου υγρών καυσίμων έως τότε, αποφάσισε να επεκτείνει τις δραστηριότητες του στην παραγωγή οχημάτων.
Η οικογένεια Θεοχαράκη ίδρυσε την ΤΕΟΚΑΡ Ε.Π.Ε και η πρώτη μονάδα άνοιξε στο Αιγάλεω, κατασκευάζοντας τις κιβωτάμαξες των ελαφρών φορτηγών Datsun Pick-Up. Η ελληνική «έκδοση» της κιβωτάμαξας είχε μια τροποποίηση σε σχέση με την πρότυπη ιαπωνική, την ανυψωμένη βάση της ώστε να αυξάνεται ο ωφέλιμος χώρος στο εσωτερικό.
Το 1978 η εταιρεία τέθηκε σε νέες βάσεις και έτσι ξεκίνησαν τα σχέδια για την ανέγερση μεγάλης μονάδας συναρμολόγησης στον Βόλο, ενώ η ΤΕΟΚΑΡ Ε.Π.Ε. μετατράπηκε σε ΑΕ. Το πλάνο ήταν μεγαληπέβολο και το επόμενο βήμα το κατέδειξε. Η οικογένεια Θεοχαράκη πρότεινε στη Nissan τη δημιουργία εργοστασίου συναρμολόγησης στην Ελλάδα, σε μια εποχή που η ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία είχε 48 μονάδες σε όλο τον κόσμο, από τις οποίες οι περισσότερες ήταν θυγατρικές. Οι ανεξάρτητες ήταν ελάχιστες και οι ιδιοκτήτες τους, όπως στην περίπτωση Θεοχαράκη, ήταν τοπικοί επιχειρηματίες, οι οποίοι διατηρούσαν πλήρως τον μετοχικό έλεγχο της επιχείρησης και η συνεργασία με τη Nissan περιοριζόταν σε τεχνικά θέματα. Μπορεί η ελληνική αγορά να ήταν μικρή, ωστόσο η πρόταση του Θεοχαράκη προσέφερε στη Nissan την ευκαιρία να διασφαλίσει το μερίδιο της στην ευρύτερη ευρωπαϊκή αγορά.
Το χαρακίρι της ελληνικής βιομηχανίας: Ο γιαπωνέζικος κολοσσός που επέλεξε τη Θάτσερ αντί το... Σοσιαλισμό
Με τη συγκατάθεση της Nissan, έδρα της μονάδας συναρμολόγησης επιλέχθηκε ο Βόλος διότι πληρούσε μια σειρά από προϋποθέσεις, όπως η ύπαρξη λιμανιού που διασφάλιζε την εισαγωγή εξαρτημάτων από την Ιαπωνία και η ίση απόσταση από τα δύο σημαντικά εμπορικά κέντρα της χώρας, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Οι εγκατάστασεις παραγωγής κατελάμβαναν 16.500 τ.μ., σταδικά όμως επεκτάθηκαν και η έκταση τους ανήλθε σε 35.000 τ.μ.
Οι κυριότερες εργασίες που εκτελούνταν μέσα στον χώρο του εργοστασίου ήταν: η συναρμολόγηση των μεταλλικών μερών, βαφή, τοποθέτηση των διακοσμητικών τμημάτων, συναρμολόγηση του πλαισίου και ο τελικός έλεγχος για τις απαραίτητες διορθώσεις, που απαιτούσαν οι τυχούσες ατέλειες.
Το πιο εντυπωσιακό τμήμα του εργοστασίου ήταν το βαφείο – ένα από τα πλέον σύγχρονα της Ευρώπης, στο οποίο είχε δοθεί πολύ μεγάλη σημασία στην αντισκωριακή προστασία του αμαξώματος.
Η συναρμολόγηση ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 1980 με το ελαφρύ φορτηγό Datsun Pick Up 1600, ενώ σύντομα ακολούθησε το επιβατηγό Datsun Cherry. Το πρώτο έτος λειτουργίας (1980) συναρμολογήθηκαν 4.685 αυτοκίνητα, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων αφορούσε σε ελαφρά φορτηγά.
Το χαρακίρι της ελληνικής βιομηχανίας: Ο γιαπωνέζικος κολοσσός που επέλεξε τη Θάτσερ αντί το... Σοσιαλισμό
Τα οχήματα εισάγονταν από την Ιαπωνία σε φάση προσυναρμολόγησης. Στα ελαφριά φορτηγά η κιβωτάμαξα κατασκευαζόταν είτε πανομοιότυπη προς το ιαπωνικό πρότυπο είτε τροποποιημένη.
Χαρακτηριστικό της ΤΕΟΚΑΡ Α.Β.Ε.Ε. ήταν η συνεχής βελτίωση των εγκαταστάσεων, βάσει των τελευταίων τεχνολογιών και των ιαπωνικών μεθόδων παραγωγής, οι οποίες τροποποιήθηκαν και προσαρμόστηκαν στα εγχώρια δεδομένα. Το 1986 η ηλεκτροσυγκόλληση των μερών του αμαξώματος αυτοματοποιήθηκε, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 εφαρμόστηκε ρομποτικό σύστημα για τη συναρμολόγηση του αμαξώματος, το οποίο συγκροτήθηκε από τη διεύθυνση της επιχείρησης χωρίς τη συνεργασία των Ιαπώνων.
Το ρομποτικό σύστημα της Nissan ήταν συγκροτημένο για παραγωγή μεγάλης κλίμακας και ως εκ τούτου έκρινε ότι η εφαρμογή του στην Ελλάδα θα ήταν ασύμφορη. Οι Έλληνες επιχειρηματίες απευθύνθηκαν στη μεγαλύτερη εταιρεία κατασκευής ρομπότ στον κόσμο, την ιαπωνική FANUK Ltd, από την οποία προμηθεύτηκαν τα απαραίτητα μηχανήματα, που έδωσαν μεγαλύτερη ευελιξία στην παραγωγή και διευκόλυναν τη διαδοχική κατασκευή αμαξωμάτων διαφορετικών οχημάτων, διατηρώντας παράλληλα την ποιότητα σε σταθερό επίπεδο.
Πέραν της συναρμολόγησης, το εργοστάσιο έφτασε να κατασκευάζει τα καθίσματα και τα μεταλλικά μέρη της κιβωτάμαξας των ελαφρών φορτηγών. Η παραγωγή προσαρμοζόταν στα καινούργια μοντέλα της ιαπωνικής αυτοκινητοβιομηχανίας χωρίς χρονική υστέρηση, ταυτόχρονα με την υπόλοιπη Ευρώπη. Κατά τις εκτιμήσεις της μητρικής Nissan, η ΤΕΟΚΑΡ βρισκόταν στην πρώτη θέση μεταξύ όλων των μονάδων συναρμολόγησης που λειτουργούσαν παγκοσμίως με το δικό της brand και αποτελούσε πρότυπο διεθνώς. Ενδεικτικό είναι ότι ο ιαπωνικός κολοσσός έστειλε επανειλημμένα σε αυτήν τεχνικούς άλλων χωρών για εκπαίδευση στον Βόλο, ενώ το 1986 έκανε επίσημη πρόταση στην οικογένεια Θεοχαράκη για την από κοινού ίδρυση μεγαλύτερου εργοστασίου συναρμολόγησης στην Ελλάδα, προκειμένου να αποκτήσει «γερή» βάση στην ευρωπαϊκή αγορά.
Το Βόλο επισκέφτηκε τότε ο ίδιος ο πρόεδρος της Nissan Γιουτάκα Κούμε, ο οποίος αντιλήφθηκε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ότι το άνοιγμα στην Ευρώπη, μέσω Βόλου, που σχεδίαζε ήταν εντελώς ανεπιθύμητο από την ελληνική κυβέρνηση! Μετά την πρώτη ξενάγηση, ξεκίνησαν οι διαβουλεύσεις κι εκεί οι Ιάπωνες ρώτησαν να μάθουν ποιος από τους παρισταμένους είναι ο δήμαρχος Βόλου, για να ακούσουν έκπληκτοι ότι ο δήμαρχος αποφάσισε να μην παραβρεθεί στη συνάντηση!
Την εποχή εκείνη που η ελληνική εκδοχή του σοσιαλισμού ήταν στο φόρτε της, κάθε επαφή με εκπροσώπους του διεθνούς καπιταλισμού ήταν περίπου μιασματική για έναν σοσιαλιστή εκπρόσωπο της αυτοδιοίκησης (και όχι μόνο). Ο πρόεδρος της Nissan δεν έγινε δεκτός από κανένα κυβερνητικό στέλεχος, με την τότε υφυπουργό Βιομηχανίας Βάσω Παπανδρέου να έχει προφανώς πολύ σημαντικότερες δουλειές. Την ίδια στιγμή Μάργκαρετ Θάτσερ έκανε τον… κόπο να ταξιδέψει έως το Βόλο, έχοντας πληροφορηθεί τα σχέδια της πολυεθνικής εταιρίας για μια μεγάλη πανευρωπαϊκή επένδυση. Την 2η ημέρα της παραμονής των Ιαπώνων στη Θεσσαλία, εμφανίστηκαν 2 λιμουζίνες της αγγλικής πρεσβείας. Συνοδεία διπλωματών, η πρωθυπουργός της Βρετανίας συνομίλησε με την γιαπωνέζικη αντιπροσωπεία, που χωρίς χρονοτριβή αποφάσισε να επενδύσει στο Σάντερλαντ, όπου λειτουργεί έως και σήμερα η μονάδα της Nissan.
Η ιστορική ευκαιρία για να γίνει η Ελλάδα ανταγωνιστική διεθνής σε έναν από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους κλάδους της παγκόσμιας βαριάς βιομηχανίας είχε χαθεί, χωρίς κανείς ποτέ να λογοδοτήσει για αυτό. Έκτοτε κανένας επενδυτής δεν αποτόλμησε ξανά να επιχειρήσει στον συγκεκριμένο τομέα εντός συνόρων.
Η στάση της ελληνικής κυβέρνησης στο εν λόγω θέμα δεν μπορεί να είναι άσχετη με το γεγονός ότι ο όμιλος Θεοχαράκη – ο οποίος σε 15 χρόνια συναρμολόγησε και διέθεσε στην αγορά περίπου 170.000 αυτοκίνητα – έλαβε μία και μόνο κρατική παραγγελία, το 1983 (για 70 αυτοκίνητα για τη ΔΕΗ και την αστυνομία)! Οι κρατικές αρχές προτιμούσαν να εισάγουν για τις ανάγκες τους από το να απευθυνθούν σε μια ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία, που συν τις άλλοις έδειχνε ότι με την κατάλληλη κυβερνητική στήριξη θα εξασφάλιζε τεράστια οφέλη στην ελληνική αγορά και χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας.
Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το ότι η ΤΕΟΚΑΡ απευθυνόταν στην περιορισμένων δυνατοτήτων ελληνική αγορά και δεν πραγματοποίησε εξαγωγές (πέραν μιας παρτίδας 600 μονάδων στην Ιρλανδία το 1985 για να καλύψει ανάγκες της μητρικής Nissan) οδήγησε στη σταδιακή μείωση του τζίρου. Η εταιρεία παρήγαγε κάτω από το όριο των πραγματικών δυνατοτήτων της – το οποίο ανερχόταν στις 36.000 μονάδες σε δύο βάρδιες – διότι δεν είχε που να διαθέσει τα οχήματα.
Επιπλέον, η επιχείρηση επλήγη από την ασταθή κρατική πολιτική σχετικά με τη βιομηχανική παραγωγή εν γένει και την κατανάλωση των αυτοκινήτων στην Ελλάδα ειδικότερα. Την περίοδο 1991-1992 το κράτος θέσπισε νομοθεσία σχετικά με την απόσυρση των παλιών αυτοκινήτων, χωρίς καμία προειδοποίηση. Η αναπάντεχη εφαρμογή του μέτρου δεν επέτρεψε στην ΤΕΟΚΑΡ να προγραμματίσει την παραγωγή της για να αντιμετωπίσει την αύξηση της ζήτησης. Όταν πια προσπάθησε να εγκλιματιστεί, έχοντας ήδη χάσει ένα σημαντικό ποσοστό της αγοράς, η κυβέρνηση, εν τω μέσω των παραγγελιών, έπαυσε την απόσυρση χωρίς να λάβει υπόψη τις προετοιμασίες για προσαρμογή στην αύξηση της ζήτησης στις οποίες εν τω μεταξύ είχε προβεί η εταιρεία. Με τη λήξη της απόσυρσης, η πλειονότητα των καταναλωτών είτε είχε ήδη ικανοποιήσει την ανάγκη της για αυτοκίνητο είτε περίμενε την εξαγγελία νέας απόσυρσης. Η επερχόμενη αδράνεια στην αγορά του αυτοκινήτου άφησε την επιχείρηση με απόθεμα που δεν μπορούσε να διαθέσει στην αγορά.
Απαράβατη αρχή για την ανάπτυξη οποιασδήποτε βιομηχανίας είναι ο μακροπρόθεσμος προγραμματισμός της παραγωγής και των επενδύσεων, συνθήκες που ήταν και παραμένουν άγνωστες στη χώρα. Το 1995 έπεσαν οι τίτλοι τέλους για την ΤΕΟΚΑΡ, ένα λουκέτο – σύμβολο της αποβιομηχανοποίησης της χώρας τις δεκατίες του ’80 και του ’90. Ένα ακόμη τρανό δείγμα της σαθρής νοοτροπίας, που χαντάκωσε την ελληνική επιχειρηματικότητα και την εγχώρια παραγωγή πλούτου, υπέρ του αλόγιστου δανεισμού με νομοτελειακή κατάληξη τη χρεοκοπία.
ΚΟΙΝΟΠΟΗΣΗ: