Τα δείγματα τις τελευταίες μέρες είναι κατά διαβολική σύμπτωση πολλά, αν και δεν είναι απαραίτητα για να καταλάβουμε πώς δεν βρέχει. Μας φτύνουν.
Η πρώτη μπόρα ξεκίνησε όταν ο υπουργός κύριος Μόσιαλος ανακοίνωσε πώς καταργούνται επιτέλους τα μυστικά κονδύλια στη Γενική Γραμματεία Τύπου. Τα κονδύλια δηλαδή που χρηματοδοτούσαν Μέσα Ενημέρωσης και δημοσιογράφους για «εθνικούς» λόγους. Ποιοί ήταν αυτοί οι «εθνικοί» λόγοι, και βέβαια ποιοί ήταν οι σύγχρονοι εθνοσωτήρες με την εγγύηση του Δημοσίου; Ουδείς απάντησε και τα συλλογικά όργανα των δημοσιογράφων δεν ρώτησαν.
Βεβαίως οι μυστικές επιδοτήσεις Εθνικής σωτηρίας (όλα τα λεφτά για όλα τα κιλά «πατριωτισμού» που θα λέγανε και οι επιδοτούμενοι αγρότες), δεν είναι ούτε το μόνο ούτε το πιο σοβαρό πρόβλημα. Τα φανερά κονδύλια που επιδοτούν τους δημοσιογράφους σε γραφεία Τύπου, Γραμματείες, και ευαγή ιδρύματα, είναι ακόμα σοβαρότερο πρόβλημα. Όπως σωστά λέει η αμερικανική Πρεσβεία σε μία έκθεση της για τα ελληνικά ΜΜΕ, κακοπληρωμένοι δημοσιογράφοι εξασφαλίζουν δεύτερο μισθό δουλεύοντας σε γραφεία Τύπου υπουργείων τα οποία ταυτόχρονα μπορεί να καλύπτουν δημοσιογραφικά. Τα βλέπουν μέχρι και οι Αμερικανοί αλλά όχι η ΕΣΗΕΑ. Με το πρόσχημα της εξασφάλισης ενός επιπλέον μεροκάματου, οι δημοσιογράφοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους (δημοσιογραφικές;) σε γραφεία Τύπου, την ίδια την Γενική Γραμματεία Τύπου ακόμη και εταιρείες, προσφέροντας ουσιαστικά τον εαυτό τους και το λειτούργημα όμηρο σε ένα διαβρωμένο πολιτικό σύστημα. Και το υπηρετούν διακομματικά και συνήθως σιωπηλά. Το έχω ξαναγράψει.Το πρόβλημα στην δημοσιογραφία δεν είναι ο άμεσος χρηματισμός, αλλά ο εκμαυλισμός και η διολίσθηση στη λογική πώς δεν έγινε και τίποτα τραγικό. Δυστυχώς το τραγικό το ζούμε ήδη.
Το δεύτερο περιστατικό είχε να κάνει με τις αποκαλύψεις του wikileaks από τα τηλεγραφήματα της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, όπου γίνεται μία ανάλυση για τον τρόπο λειτουργίας των ΜΜΕ στην Ελλάδα. Ανάμεσα στα άλλα (σωστά πρέπει να ομολογήσω) που γράφονται από τους αναλυτές της Πρεσβείας για τα ΜΜΕ της χώρας, υπάρχει και η αποκάλυψη πώς η αμερικανική πρεσβεία χορηγεί ποσά σε σχολές δημοσιογραφίας για να δημιουργηθεί μία γενιά δημοσιογράφων με άλλη αντίληψη για την πολιτική των ΗΠΑ. Σε άλλο τηλεγράφημα, ένας από τους γνωστούς έλληνες δημοσιογράφους εμφανίζεται ως επιτυχής διαμορφωτής της κοινής γνώμης υπέρ των αμερικανικών θέσεων. Δικαίωμα του θα πει κάποιος να έχει ο,τι θέσεις θέλει.Συμφωνώ, αλλά εμφανίζεται η εκπομπή του να παίρνει έγκριση και να μοντάρεται με την σύμφωνη γνώμη των αμερικανών στην Πρεσβεία. Δεν πιστεύω σε θεωρίες με πράκτορες. Υπάρχει όμως και πάλι ένα γεγονός αν ισχύουν όλα αυτά. Ένα κομμάτι των ελλήνων δημοσιογράφων, προάγει σκανδαλωδώς θέσεις ξένων πρεσβειών, έχει προνομιακή σχέση πληροφόρησης από αυτούς, χτίζει με τον τρόπο αυτό προφίλ εγκυρότητας και στη συνέχεια ανεβαίνει τα σκαλοπάτια της δημοσιογραφίας και της πολιτικής για να επιστρέψει στη συνέχεια την χάρη φαντάζομαι. Όλη αυτή η διαδικασία υποταγής και αμοραλισμού, στη γλώσσα της συναλλαγής, ονομάζεται απενοχοποιητικά λομπισμός και δημόσιες σχέσεις.
Το τρίτο δείγμα είναι ακόμη πιο σοβαρό. Στην εισαγγελία της Αθήνας υπάρχουν σοβαρά στοιχεία, πώς οι υποκλοπές του 2004, με θύματα τον πρωθυπουργό της χώρας, υπουργούς αλλά και πολίτες (συμπεριλαμβάνομαι αλλά αυτό δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία), έγιναν από την αμερικανική πρεσβεία. Αριθμοί τηλεφώνων που λειτούργησαν ως τηλέφωνα σκιές που προωθούσαν τις συνομιλίες για καταγραφή, ανήκαν και χρησιμοποιήθηκαν από την αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα. Είναι άγνωστο πού θα βγάλει αυτή η έρευνα του εισαγγελέα. Αλλά όταν υπάρχει ένα τέτοιο δεδομένο σε εισαγγελικό φάκελο, αυτό λέγεται είδηση. Που φαντάζομαι δεν είδατε σχεδόν πουθενά.
Η δημοσιογραφία, δεν παίζει το ρόλο της. Αυτή η κοινότοπη διαπίστωση, δυστυχώς θα ξεχαστεί από εμάς τους δημοσιογράφους τώρα που το ντόμινο της πτώσης των παραδοσιακών μέσων Ενημέρωσης θα παρασύρει πολλούς από τον κλάδο στην ανεργία και ίσως στην εξαθλίωση. Γι αυτό που συμβαίνει, ευθύνη δεν έχουν κάποια άψυχα στατιστικά αλλά εμείς που χάσαμε την ψυχή μας. Κάναμε τη δημοσιογραφία λατέρνα που έπαιζε τον σκοπό αυτού που πλήρωνε, και θα ζήσουμε τη φτώχεια των ιδεών και της τσέπης μας. Ζητείται τουλάχιστον αυτή τη στιγμή δημοσιογραφικό φιλότιμο.
Από τότε που κάποιοι κάτοικοι του χωριού Άρμα στη Βοιωτία ανακάλυψαν ότι η πιο προσοδοφόρα καλλιέργεια ήταν τα πλαστά τιμολόγια, έπαψαν να περνούν τις ημέρες τους στα χωράφια και έστησαν μια βιομηχανία θράσους που άφησε άφωνους ακόμα και τους ελεγκτές του ΣΔΟΕ.
Στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης για παράδειγμα «υπηρετούν» δημοσιογράφοι που είναι άνω των 80 ετών, οι οποίοι προτιμούν να ψοφήσουν παρά να βγουν στη σύνταξη.
Σ αυτούς δεν έχει γίνει καμία περικοπή μισθών και ο μήνας έχει 9!
Μιλάμε για το κρατικοδίαιτο κηφηναριό της μεταπολίτευσης.
Όλα αυτά τα ονόματα των κηφήνων πρέπει να δοθούν στη δημοσιότητα, πριν το κάνει η Τρόικα και γελάσει κάθε πικραμένος…
Η σχετική λίστα έχει αρχίσει να κυκλοφορεί ήδη σε πολλά δημοσιογραφικά γραφεία, άσε που βρίσκεται και στα χέρια των bloggers. |
| ΔΕΙΤΕ ΤΟ - ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ |
Αποφασισμένος να μιλήσει είναι πλέον ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής.Ο ίδιος επικοινώνησε νωρίς το πρωί της Κυριακής με τους διαχειριστές του μεγαλύτερου δεξιού blog του διαδικτύου, το μοναδικό μέσο που τον υπερασπίστηκε ανοιχτά όλα αυτά τα χρόνια.
Σαν σήμερα στις 26 Αυγούστου του1920 δίδεται το δικαίωμα ψήφου στις Αμερικανίδες με τη 19η τροπολογία, που ενσωματώνεται στο Αμερικάνικο Σύνταγμα, .
Είμαστε απλοί άνθρωποι. Είμαστε σαν κι εσάς: άνθρωποι που κάθε πρωί πηγαίνουν να σπουδάσουν, να εργαστούν ή να βρουν δουλειά, άνθρωποι που έχουν οικογένεια και φίλους. Είμαστε άνθρωποι που εργάζονται σκληρά κάθε ημέρα για να ζήσουν και να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον στους γύρω μας.
Κάποιοι από εμάς είναι προοδευτικοί, κάποιοι άλλοι συντηρητικοί. Μερικοί έχουν «πιστεύω», μερικοί δεν έχουν. Μερικοί έχουν συγκεκριμένη ιδεολογία, και άλλοι είναι απολίτικοι. Ολοι μας όμως είμαστε ανήσυχοι και θυμωμένοι από τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις που βλέπουμε γύρω μας. Από τη διαφθορά των πολιτικών, των επιχειρηματιών, των τραπεζιτών... Από το ότι οι απλοί άνθρωποι αισθάνονται αβοήθητοι.
Αυτή η κατάσταση μας πληγώνει όλους καθημερινά. Ομως αν ενωθούμε μπορούμε να την αλλάξουμε. Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε το χτίσιμο μιας καλύτερης κοινωνίας.
Πιστεύουμε ότι:
-Προτεραιότητα για κάθε προηγμένη κοινωνία πρέπει να είναι η ισότητα, η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η ελευθερία της συμμετοχής στον πολιτισμό, την οικολογική βιωσιμότητα και την ανάπτυξη, την ευημερία και την ευτυχία των ανθρώπων.
-Υπάρχουν βασικά δικαιώματα που πρέπει να προστατεύονται στην κοινωνία μας: το δικαίωμα στη στέγαση, την απασχόληση, τον πολιτισμό, την υγεία, την εκπαίδευση, την πολιτική συμμετοχή, την ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, τα δικαιώματα του καταναλωτή, το δικαίωμα για μια υγειή και ευτυχισμένη ζωή.
-Με τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα η κυβέρνηση και το οικονομικό μας σύστημα αδυνατούν να αντιμετωπίσουν αυτές τις προτεραιότητες και αυτό αποτελεί πλέον εμπόδιο για την πρόοδο των ανθρώπων.
-Δημοκρατία σημαίνει κυβέρνηση του λαού (δήμος = λαός, κράτος = κυβέρνηση), και αυτό θα πρέπει να συμβαίνει. Αντίθετα, ξέρουμε όλοι ότι το πολιτικό μας σύστημα δεν θέλει καν μας ακούσει. Το καθήκον τους θα έπρεπε να είναι να μεταφέρουν τη φωνή μας στα εθνικά και διεθνή θεσμικά όργανα, να διευκολύνουν την συμμετοχή των πολιτών μέσα από κανάλια άμεσης επικοινωνίας, να λειτουργούν προς όφελος της ευρύτερης κοινωνίας και όχι υπέρ των πλουσίων που ευημερούν εις βάρος μας, όχι ακολουθώντας πιστά μονάχα τις προσταγές των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων τα οποία έχουν επιβάλει τη δικτατορία και την κομματοκρατία.
-Η συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια των λίγων παράγει ανισότητα, προκαλεί εντάσεις, φέρνει αδικία, η οποία οδηγεί στη βία. Κι εμείς την απορρίπτουμε.Το απαρχαιωμένο οικονομικό μοντέλο παγιδεύει την ατμομηχανή της κοινωνίας μέσα σε ένα φαύλο κύκλο όπου οι λίγοι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι πολλοί βουλιάζουν στη φτώχεια τη μιζέρια. Και έτσι καταρρέουμε. Μοναδικός σκοπός του συστήματος είναι η συσσώρευση κεφαλαίων σε βάρος της αποτελεσματικότητας και της ευημερίας της κοινωνίας.
-Η σπατάλη πόρων οδηγεί στην καταστροφή του πλανήτη, δημιουργώντας ανεργία και οι καταναλωτές πολίτες αποτελούν μέρος του κέντρου βάρους σε ένα μηχάνημα σχεδιασμένο να εμπλουτίσει μια μειοψηφία που δεν ξέρει τις ανάγκες μας.
-Είμαστε ανώνυμοι αλλά χωρίς εμάς τίποτα δεν θα μπορούσε να υπάρξει, καθώς εμείς κινούμε τον κόσμο. Αν σαν κοινωνία μάθουμε να μην εμπιστευόμαστε αφηρημένες οικονομικές αποδόσεις που ποτέ δεν ωφελούν τους πολλούς, μπορούμε να εξαλείψουμε τις καταχρήσεις και τις ελλείψεις από τις οποίες σήμερα όλοι υποφέρουμε. Χρειάζεται μια ηθική επανάσταση... Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα σε μια αγορά…
Για όλα τα παραπάνω, είμαι εξοργισμένος.
Νομίζω ότι μπορώ να το αλλάξουμε.
Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.
Ξέρω ότι μαζί μπορούμε.
Παρέα με εμάς. Είναι δικαίωμά σας.
Share
