Στις 23 Μαΐου του 2006, ο Σμηναγός της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας Κωνσταντίνος Ηλιάκης, έχασε τη ζωή του, όταν το αεροσκάφος του κατέπεσε κοντά στην Κάρπαθο, μετά από θερμό επεισόδιο με τουρκικά μαχητικά.
Ήταν 36 ετών και πατέρας δύο ανηλίκων παιδιών, 5 και 2 ετών. Επισήμως ο θάνατος του αποδόθηκε σε «ατύχημα» που προήλθε από «ανθρώπινο λάθος» του Τούρκου πιλότου με τον οποίο ενεπλάκη σε αερομαχία.
Η επίσημη εκδοχή
Με απίστευτα ψέματα, οι ελληνικές κυβερνήσεις διαστρεβλώνουν τα γεγονότα για να μην διαταραχθούν οι… καλές ελληνοτουρκικές σχέσεις. Στην πραγματικότητα, πολλά από τα «ατυχήματα» έχουν όλα τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι ‘Έλληνες ιπτάμενοι έχουν πέσει θύματα δολοφονικών ενεργειών των Τούρκων πιλότων.
Από την στιγμή που έγινε γνωστή η είδηση της συντριβής του αεροσκάφους του Κώστα Ηλιάκη και του θανάτου του σμηναγού, εκφράστηκαν υποψίες για κατάρριψή του από Τούρκο πιλότο.
Οι μαρτυρίες και οι απόρρητες αναφορές που είχε φέρει στο φως κατά καιρούς ο ελληνικός Τύπος αποκαλύπτουν ότι ο Έλληνας σμηναγός δέχθηκε απροκάλυπτα δολοφονική επίθεση από το τουρκικό μαχητικό που καταδίωκε.
Ο σχηματισμός «Αλεπού-370» των δύο ελληνικών F-16 βγήκαν για καταδίωξη τεσσάρων τουρκικών αεροσκαφών, τα οποία είχαν εισβάλει στον εθνικό εναέριο χώρο μας, ξεκινώντας από το αεροδρόμιο της 133 Σμηναρχίας Μάχης στην Κρήτη.
Όταν συναντήθηκαν οι δύο σχηματισμοί στον αέρα και ξεκίνησε η καταδίωξη τους, ο Κ. Ηλιακής δέχθηκε ξαφνικά επίθεση από το ένα τουρκικό μαχητικό. Ο Τούρκος χειριστής Χαλί Ιμπραήμ Οσκεμπίρ, χτυπώντας με το δεξί φτερό του RF-4 την καλύπτρα του αεροσκάφους του Ηλιάκη, το οδήγησε σε κάθετη και ανεξέλεγκτη πτώση, στέλνοντας τον στον θάνατο.
Το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ), μετά από «έρευνες», είχε προχωρήσει στη σύνταξη επισήμου πορίσματος για τις συνθήκες της κατάρριψης του ελληνικού μαχητικού αυτό αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι ο Ηλιάκης εκτέλεσε άψογα την αποστολή του.
«Ο σμηναγός Ηλιάκης κατευθύνθηκε προς το τουρκικό αεροσκάφος RF-4, στο πλαίσιο διατεταγμένης και σύμφωνης με το περιεχόμενο και τα δεδομένα αποστολής του προσπάθειας αναχαίτισης – αναγνώρισης σε ευθεία και οριζόντια πτήση, χωρίς να ελιχθεί καθ’ οποιονδήποτε τρόπο και χωρίς να παραβιάσει την απόσταση ασφαλείας των 1000 ποδών που ορίζεται για την αποφυγή εναέριων συγκρούσεων μεταξύ αεροσκαφών».
Η ελληνική πλευρά, ωστόσο, φρόντισε να είναι πολύ προσεχτική στο σημείο του πορίσματος στο οποίο γινόταν αναφορά στο Τούρκο πιλότο, περιγράφοντας το όλο περιστατικό ως «ατύχημα» που οφειλόταν σε «ανθρώπινο λάθος», χωρίς να υπάρχει ίχνος δόλου:
«Αντίθετα, προέκυψε σαφώς ότι ο χειριστής του leader (αρχηγού) αεροσκάφους του τουρκικού σχηματισμού προέβη στην εκτέλεση βίαιου και επικίνδυνου ελιγμού σε απόσταση μικρότερη των 100 ποδών, προς παρενόχληση – αποτροπή προσέγγισης του Ηλιάκη στο τουρκικό RF-4, αναπτύσσοντας έτσι υψηλή ταχύτητα (εμμονή να παραμείνει εσωτερικά και ψηλότερα από το ελληνικό μαχητικό, έχοντας πορεία σύγκρουσης, αντί να περάσει από κάτω). Συνέπεια όλων αυτών ήταν ο Τούρκος χειριστής να απολέσει τον έλεγχο του αεροσκάφους του, το οποίο ανεξέλεγκτο προσέκρουσε βίαια σε εκείνο του Ηλιάκη».
Τι είπε ο Έλληνας πιλότος του δεύτερου μαχητικού
Ενδιαφέρον έχει η αναφορά του σμηναγού Ι. Αγγέλη, που πετούσε στο δεύτερο ελληνικό αεροσκάφος ως Νο 1 του σχηματισμού και είδε πως ακριβώς εκτυλίχθηκε το περιστατικό που οδήγησε στη συντριβή του αεροπλάνου του Έλληνα σμηναγού. Από την περιγραφή του αυτόπτη μάρτυρα προκύπτει πέρα από κάθε αμφιβολία πως υπήρχε πρόθεση εκ μέρους του Τούρκου πιλότου, συνεπώς ο θάνατος του Ηλιάκη ήταν δολοφονική ενέργεια και όχι «ανθρώπινο λάθος»:
«Το F-16 που βρισκόταν πίσω από τον Νο 2 (σ.σ. τον Κώστα Ηλιάκη) του σχηματισμού προσέγγισε σε πολύ μικρή απόσταση και εκτελούσε επικίνδυνους ελιγμούς επί 10 λεπτά, προσπαθώντας να χτυπήσει την καλύπτρα του ελληνικού αεροσκάφους με το πτερό του, αλλά και να το ρίξει στα καυσαέρια σε χαμηλό ύψος. Παρόμοιές ενέργειες, σε μικρότερο βαθμό, εκτελούσε και το άλλο τουρκικό που βρισκόταν πίσω μου. Οι ενέργειες αυτές αναφέρθηκαν και στο R/T».
Έγκλημα χωρίς τιμωρία
Δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία του σμηναγού Κώστα Ηλιάκη φθάσαμε στο σημείο να ακούμε την Άγκυρα να μας ζητά… αποζημίωση για έναν πιλότο της που χάθηκε στο Αιγαίο το 1996 σε δυστύχημα που οι Τούρκοι θέλουν να παρουσιάζουν ως κατάρριψη από ελληνικό αεροσκάφος.
Κανείς δεν ασχολείται πλέον με τον Τούρκο πιλότο που αποδεδειγμένα παραβίασε όχι μόνο τον ελληνικό εναέριο χώρο αλλά και κάθε γραμμένο και άγραφο κανόνα ηθικής στο πεδίο της μάχης. Γιατί μην ξεχνάμε ότι εμείς οι ίδιοι του επιτρέψαμε να φύγει σαν …κύριος από το Αιγαίο! Εμείς τον παραδώσαμε στους Τούρκους!
Τα ημερολόγια του Εθνικού Κέντρου Επιχειρήσεων είναι άκρως αποκαλυπτικά για το πως αποχώρησε από το δεξαμενόπλοιο στο όποιο είχε ανέβει μετά από την εγκατάλειψη του αεροσκάφους του ο Τούρκος πιλότος. Ελληνικό Super Puma είχε φθάσει πρώτο για να τον παραλάβει. Εκείνος τράβηξε πιστόλι απειλώντας το πλήρωμα και απαίτησε να τον αφήσουν για να τον παραλάβει τουρκικό ελικόπτερο. Όπως προκύπτει από τα ημερολόγια του ΕΘΚΕΠΙΧ το… αίτημά του έγινε δεκτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου