Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Ν.Μαζιώτης κατά μεγαλο-εκδοτών και δημοσιογράφων




   Κείμενο του Νίκου Μαζιώτη από της φυλακές Διαβατών με τον τίτλο «Σύμπραξη κεφαλαίου, τρόικας, κράτους, δημοσιογράφων» και δημοσιεύεται χωρίς περικοπές ή παρεμβάσεις κάνει λόγο για προπαγάνδα, για συμμορία δημοσιογράφων και μαφία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και η δημοσιοποίησή του έγινε μέσω της εφημερίδας το "Ποντίκι" στη οπoία εστάλη.

Παρατίθεται αυτούσιο το κείμενο:

Τι θα έκανε άραγε η εξουσία χωρίς τους δημοσιογράφους; Τι θα έκανε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα χωρίς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τους καναλάρχες, τους μεγαλοδημοσιογράφους με τους παχυλούς μισθούς και τους αστυνομικούς συντάκτες;

Όλοι αυτοί που έχουν εντεταλμένο ρόλο να παρουσιάζουν τους επαναστάτες και τους αγωνιστές όπως τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα ως εγκληματίες και τρομοκράτες είναι αυτοί που έχουν συνεργήσει τα τελευταία χρόνια στη μεγαλύτερη κοινωνική ληστεία που υφίσταται ο λαός. Είναι αυτοί που έχουν συνεργήσει στην πολιτική της κοινωνικής γενοκτονίας και της κοινωνικής ευθανασίας που έχει επιβληθεί από το υπερεθνικό κεφάλαιο και τους δανειστές μέσω της Τρόικας και του ελληνικού κράτους.

Εδώ και τέσσερα χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και του Τύπου προπαγανδίζει υπέρ της πολιτικής διάσωσης του συστήματος. Ότι όλα όσα έγιναν ήταν «για το καλό» του ελληνικού λαού, ότι τα μνημόνια ήταν η μόνη λύση, ότι οι μισθοί και οι συντάξεις έπρεπε να κοπούν, γιατί οι «υψηλοί» μισθοί δεν κάνουν την οικονομία πιο ανταγωνιστική, ενώ οι «υψηλές» συντάξεις επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό. Ότι νοσοκομεία και σχολεία έπρεπε να καταργηθούν ή να συγχωνευτούν γιατί επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό.

Ότι πρέπει να στερηθούν χιλιάδες άνθρωποι την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και να μείνουν ανασφάλιστοι γιατί επίσης επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό. Ότι για το χρέος φταίει ο λαός, αφού «όλοι μαζί τα φάγαμε», αφού οι περισσότεροι ζούσανε με σπατάλες και δανείζονταν πέρα από τις δυνατότητές τους. Ότι για το χρέος φταίει ότι αρκετοί από το λαό φοροδιαφεύγουν, ότι για το χρέος φταίει ο δημόσιος χαρακτήρας των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας ή άλλων εταιρειών, γι’ αυτό και πρέπει να παραδοθούν στους πλούσιους επενδυτές και στο κεφάλαιο γιατί μόνο έτσι θα υπάρχει «εξυγίανση» της οικονομίας και του δημοσίου.

Για όλα αυτά η συμμορία των δημοσιογράφων δεν έπαυε να διατυμπανίζει ότι οι απεργίες είναι κοινωνικά ανεύθυνες πράξεις που στρέφονται κατά της κοινωνικής πλειοψηφίας και δεν παρέλειπε να υποστηρίζει την επιστράτευση των απεργών όλα αυτά τα χρόνια.

Όλος αυτός ο συρφετός των δημοσιογράφων που έχει το θράσος να κατηγορεί εμένα ως ληστή, ως αντικοινωνικό εγκληματία, βοήθησε να επιβληθεί αυτή η δολοφονική πολιτική του καθεστώτος που άφησε πίσω της χιλιάδες νεκρούς από τη φτώχεια, την εξαθλίωση, από την έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης άφησε πίσω της χιλιάδες νεκρούς αυτόχειρες, χιλιάδες άστεγους, χιλιάδες πεινασμένους και υποσιτισμένους.

Κι αυτό είναι λογικό αφού τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ο Τύπος είναι ιδιοκτησία των μεγιστάνων του ελληνικού μεγάλου κεφαλαίου, μεγαλοεπιχειρηματιών, ιδιοκτητών κατασκευαστικών εταιρειών, εφοπλιστών, τραπεζιτών, βιομηχάνων. Βαρδινογιάννης, Μπόμπολας, Αλαφούζος, Κυριακού, Κοντομηνάς είναι κάποιοι από αυτούς τους ιδιοκτήτες των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης οι οποίοι ληστεύουν για χρόνια τον ελληνικό λαό, έπαιρναν δάνεια και επιδοτήσεις από το κράτος καθώς και μίζες από τους πολιτικούς και ωφελούνται από την εφαρμογή των μνημονίων, αφού πολλά από αυτά που κόβονται από το λαϊκό εισόδημα και τις δημόσιες δαπάνες, πέρα από αυτά που παίρνουν οι δανειστές του υπερεθνικού κεφαλαίου, καταλήγουν στις τσέπες τους.

Κάτω από την ηγεσία αυτής της μαφίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης βρίσκονται οι μεγαλοδημοσιογράφοι με τους παχυλούς μισθούς, οι οποίοι κάνουν καθημερινά τη βρώμικη δουλειά της αντιλαϊκής και αντικοινωνικής προπαγάνδας (Τρέμη, Πρετεντέρης, Σρόιτερ, Χούκλη, Κοσιώνη, Τσιόδρας, Παπαδημητρίου, Ευαγγελάτος).

Τους τελευταίους μήνες έχει αλλάξει το τροπάρι της προπαγάνδας αφού οι περισσότεροι έγιναν ξαφνικά αντιμνημονιακοί και αντιγερμανοί ρίχνοντας νερό στο μύλο της προπαγάνδας της κυβέρνησης Σαμάρα που διατυμπανίζει το τέλος του μνημονίου, την έξοδο από την κρίση, την ελάφρυνση του λαού από τα δεινά, τη χαλάρωση της γερμανικής εμπνεύσεως λιτότητας και τη «σκληρή» επαναδιαπραγμάτευση με την Τρόικα και το Βερολίνο.

Το παζλ της σύμπραξης αυτής συμπληρώνουν οι αστυνομικοί συντάκτες: Λαμπρόπουλος, Σουλιώτης, Καραϊβάζ, Καραμήτρου, Ψαρρά, Καραστεφανής, Γεραφέντης, είναι κάποιοι από αυτούς που «δεοντολογικά» πασχίζουν για την αποκάλυψη της αλήθειας και την ενημέρωση.

Βασικός ρόλος τους είναι να λοιδορούν και να συκοφαντούν τους επαναστάτες, τους αγωνιστές, τα μέλη των ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων ως εγκληματίες και τρομοκράτες. Να διαδίδουν ψέματα, βοηθώντας την κατασταλτική και ανακριτική πρακτική της αστυνομίας με εικασίες και υποθέσεις, οι οποίες εμφανίζονται ως ατράνταχτα τεκμήρια και αποδείξεις.

Την τελευταία δεκαετία, ένα από τα πιο αγαπημένα τους επιχειρήματα είναι η σύμπραξη ποινικών-τρομοκρατών. Αυτή η προπαγάνδα φούντωσε πάλι τον τελευταίο καιρό μετά τη σύλληψή μου μιλώντας για σύμπραξή μου ή της λεγόμενης «ομάδας Μαζιώτη» σε απαλλοτριώσεις τραπεζών με ποινικούς, φωτογραφίζοντας μάλιστα συγκεκριμένους καταζητούμενους. Ξεκινώντας από τα τελευταία: Δεν υπάρχει καμία «ομάδα Μαζιώτη», και ως αναρχικός, δεν ήμουν και δεν επιδίωξα ποτέ να είμαι αρχηγός και να έχω υπαρχηγούς, όπως ισχυρίζονται ότι έχω. Η ομάδα που υπάρχει και συμμετέχω ως ισότιμο μέλος είναι ο Επαναστατικός Αγώνας.

Άλλωστε να υπενθυμίσω για δεύτερη φορά ότι το δικαστήριο που δίκασε τον Επαναστατικό Αγώνα και μας καταδίκασε σε πενήντα χρόνια κάθειρξη δέχτηκε τους ισχυρισμούς μας, οι οποίοι υιοθετήθηκαν και από τον εισαγγελέα, ότι ο Επαναστατικός Αγώνας είναι μια οριζόντια αναρχική οργάνωση που δεν έχει αρχηγούς, ούτε ιεραρχία. Γι’ αυτό και η κατηγορία της αρχηγίας κατέπεσε. Αρχηγούς, υπαρχηγούς και ιεραρχία έχουν αυτοί που μας κατηγορούν.

Αλλά οι δημοσιογράφοι, μαθητές του Γκέμπελς, επιμένουν στο ψέμα ότι εγώ είμαι αρχηγός και έχω υπαρχηγό. «Πες πες ψέματα όλο και κάτι θα μείνει», και όσο πιο τερατώδες είναι το ψέμα, τόσο το καλύτερο, όπως αυτό που αναφέρεται σε πρόσφατο άρθρο ο μπατσοδημοσιογράφος Λαμπρόπουλος, ο οποίος παρουσιάζει κατόπιν παραγγελίας της αστυνομίας τους ποινικούς με τους οποίους φέρεται να συμπράττω σε απαλλοτριώσεις τραπεζών ως μέλη του Επαναστατικού Αγώνα.

Από τη στιγμή που πέρασα στην παρανομία με την συντρόφισσα Ρούπα οι δημοσιογράφοι δεν έπαψαν να παρουσιάζουν τους ισχυρισμούς της αστυνομίας ότι βρίσκομαι πίσω από επιθέσεις που δεν τις έχει διαπράξει, ούτε τις έχει αναλάβει ο Επαναστατικός Αγώνας.

Πώς γίνεται να είμαι μέλος μιας ένοπλης αναρχικής οργάνωσης, του Επαναστατικού Αγώνα από το 2003, να έχω αναλάβει την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής μου στην οργάνωση μετά τις συλλήψεις του 2010, να δηλώνω ότι είμαι περήφανος για τη συμμετοχή μου στην οργάνωση, να έχω υπερασπιστεί στο δικαστήριο όλες τις ενέργειες του Επαναστατικού Αγώνα πράγμα για το οποίο καταδικάστηκα σε 50 χρόνια κάθειρξη και στην παρανομία να βρίσκομαι πίσω από ενέργειες μιας άλλης οργάνωσης και μάλιστα λενινιστικής;

Οι έωλοι αυτοί ισχυρισμοί διαψεύστηκαν πανηγυρικά όταν ο Επαναστατικός Αγώνας πραγματοποίησε την επίθεση στη Διεύθυνση Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδος τον περασμένο Απρίλιο, για την οποία έχω αναλάβει την πολιτική ευθύνη. Αφού τελείωσε κι αυτό το σενάριο εμφανίστηκε ένα άλλο, αυτός της σύμπραξής μου σε απαλλοτριώσεις τραπεζών με ποινικούς.

Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή της τελευταίας δεκαετίας έχουν καταγραφεί αρκετά ψέματα και συκοφαντίες από την πλευρά των δημοσιογράφων, εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα. Πόσες φορές έχουν δημοσιευτεί σενάρια, υποθέσεις, εικασίες, τα οποία προβάλλονται ως γεγονότα και τα οποία ουδέποτε αποδείχτηκαν, αλλά διαψεύστηκαν ακόμα και στα δικαστήρια. Σε αυτές τις περιπτώσεις κανείς από τους δημοσιογράφους δεν έχει αναθεωρήσει. Μερικά παραδείγματα:

1ο ψέμα: Σε δημοσίευμα της εφημερίδας του ομίλου Λαμπράκη, στο ΒΗΜΑ, ο γνωστός μπατσοδημοσιογράφος Λαμπρόπουλος προβάλει τον ισχυρισμό της αστυνομίας ότι ο Επαναστατικός Αγώνας και εγώ βρίσκονται πίσω από την εκτέλεση του ειδικού φρουρού Αμανατίδη στην Κηφισιά. Ποτέ δεν αποδείχτηκε αυτός ο ισχυρισμός.

2ο ψέμα: Οι επονομαζόμενοι «ληστές με τα μαύρα» που απαλλοτρίωναν τράπεζες την περίοδο 2002-2006, χρηματοδοτούσαν τον Επαναστατικό Αγώνα ή έδιναν λεφτά στο επονομαζόμενο επαναστατικό ταμείο. Παρότι έχουν γίνει δίκες για αυτή την υπόθεση δεν αποδείχτηκε ποτέ, ούτε φυσικά και στη δικιά μας δίκη.

3ο ψέμα: Φερόμενα ως μέλη των «ληστών με τα μαύρα», τα οποία επικηρύχτηκαν το 2009 από τον τότε υπουργό Δημοσίας Τάξης Χρυσοχοΐδη, φωτογραφίζονται ως μέλη του Επαναστατικού Αγώνα. Πράγμα που διαψεύσαμε τότε και ποτέ δεν αποδείχτηκε.

4ο ψέμα: Τον Μάιο του 2007, πάλι ο γνωστός μπατσοδημοσιογράφος του Βήματος Λαμπρόπουλος, όταν ο Επαναστατικός Αγώνας γάζωσε το 2ο αστυνομικό τμήμα Νέας Ιωνίας στον Περισσό, με υποπολυβόλο ΜΡ5, προ έβαλε τον ισχυρισμό της αστυνομίας ότι το ΜΡ5 προερχόταν από τον ειδικό φρουρό που φρουρούσε το σπίτι του πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου Ρωμύλου Κεδίκογλου στη Γλυφάδα, τον οποίο είχαν αφοπλίσει άγνωστοι και προβάλλοντας παράλληλα ότι ο Επαναστατικός Αγώνας ήταν πίσω από αυτή την ενέργεια. Ούτε αυτό αποδείχτηκε στη δίκη που έγινε για την υπόθεση, ούτε φυσικά στη δίκη του Επαναστατικού Αγώνα. Αντιθέτως, όταν συλληφθήκαμε το 2010, και βρέθηκε το ΜΡ5 το οποίο χρησιμοποίησε η οργάνωση εναντίον του αστυνομικού τμήματος στον Περισσό, η αστυνομία είπε ότι το συγκεκριμένο όπλο προερχόταν από αστυνομικό ο οποίος αφοπλίστηκε σε απαλλοτρίωση τράπεζας στη Θεσσαλονίκη.

5ο ψέμα: Ποιος δε θυμάται την εκστρατεία λάσπης εναντίον μας όταν είχαμε συλληφθεί το 2010 όπου η αστυνομία ισχυριζόταν ότι στις υποκλαπείσες συνομιλίες που είχε εναντίον μας σαρκάζαμε, υποτίθεται, το θάνατο του 15χρονου Αφγανού από έκρηξη βόμβας στα Πατήσια, χρεώνοντάς μας παράλληλα ότι ο Επαναστατικός Αγώνας βρισκόταν πίσω από αυτό.

Φυσικά οι δημοσιογράφοι-παπαγαλάκια δεν έχασαν την ευκαιρία να αναπαράγουν αυτόν τον ισχυρισμό, ενώ εμείς κλεισμένοι στα κελιά της Αντιτρομοκρατικής αδυνατούσαμε να απαντήσουμε σε αυτή την εκστρατεία λάσπης. Και παρόλο που η αστυνομία παραδέχτηκε στο τέλος ότι δεν υπάρχει αυτός ο διάλογος, οι δημοσιογράφοι εξακολουθούσαν να το αναπαράγουν αυτό. Κανένας από αυτούς τους λακέδες και τους γλείφτες της εξουσίας δεν ανακάλεσε αυτά τα ψέματα και δε ζήτησαν συγγνώμη από εμάς ως όφειλαν.

Σε όλη τη διάρκεια δράσης του Επαναστατικού Αγώνα αρκετοί δημοσιογράφοι πάσχιζαν ανεπιτυχώς να αποδείξουν ότι η δράση μας στρεφόταν κατά απλών πολιτών και ότι κατά τύχη δε θρηνήσαμε θύματα πράγμα το οποίο προσπαθήσαν να επαναλάβουν και στην σύλληψή μου στο Μοναστηράκι. Αξίζει να αναφέρω ένα περιστατικό που αποδεικνύει το ποιόν κάποιων δημοσιογράφων και το μίσος που θρέφουν κατά των αγωνιστών και συγκεκριμένα κατά του Επαναστατικού Αγώνα.

Όταν το Μάιο του 2009 ο Επαναστατικός Αγώνας είχε ανατινάξει το υποκατάστημα της Eurobank στην Αργυρούπολη και τα μέλη της οργάνωσης είχαν συναντηθεί με το πλήρωμα ενός τζιπ της αστυνομίας, αλλά κατάφεραν να διαφύγουν με ασφάλεια αφού τους απείλησαν με όπλο, δύο γνωστοί δημοσιογράφοι πρωινής εκπομπής σε κρατικό κανάλι, τη ΝΕΤ, και συγκεκριμένα οι δημοσιογράφοι Λυριτζής και Οικονόμου, είχαν δηλώσει σχολιάζοντας το γεγονός ότι οι μπάτσοι έπρεπε να τους «ξαπλώσουν κάτω», προτρέποντας τους να σκοτώσουν τους συντρόφους.

Η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων με τη στάση τους αποδεικνύουν ότι είναι ταυτισμένοι με το σύμπλεγμα της εξουσίας, οικονομικής και πολιτικής και ότι σε ένα μεγάλο βαθμό το ψέμα, η συκοφαντία και η διαστρέβλωση είναι το επάγγελμά τους. Όσο και να γαβγίζουν, το μόνο που αποδεικνύουν είναι ότι είναι λακέδες των οικονομικά ισχυρών και φερέφωνα του σάπιου πολιτικού συστήματος.

Αποδεικνύουν ότι οι πραγματικοί ποινικοί εγκληματίες είναι όλο αυτό το σύμπλεγμα εξουσίας που περιλαμβάνει το κεφάλαιο και το κράτος και φυσικά τους ίδιους. Όσο και να γαβγίζουν, ο Επαναστατικός Αγώνας θα μείνει στην ιστορία ως μία ένοπλη επαναστατική οργάνωση που δρα προς όφελος του λαού και των φτωχών.

Μαζιώτης Νίκος, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα
Φυλακές Διαβατών

Νέα αποκάλυψη στον τύμβο της Αμφίπολης – Διπλή είσοδος με εντυπωσιακό διάκοσμο

Συνεχίζει να μαγεύει ο τύμβος της Αμφίπολης, καθώς οι αρχαιολόγοι βρέθηκαν μπροστά σε μία διπλή είσοδο, προχωρώντας προς τα ενδότερα!

Σύμφωνα με το Βήμα της Κυριακής, το εύρημα αν και αναμενόμενο, εντυπωσιάζει τους αρχαιολόγους εξαιτίας του διάκοσμου.

Πίσω από το μεγάλο όγκο χωμάτων στο εσωτερικό του προθαλάμου αποκαλύφθηκε μία νέα είσοδος χωρίς θύρα που οδηγεί σε μία αίθουσα. Η είσοδος κοσμείται με μαρμάρινα επιστήλια, τα οποία στηρίζονται σε δύο κίονες.

Αυτοί οι κίονες, χωρίζουν το άνοιγμα σε δύο μέρη, δημιουργώντας δύο εισόδους και αυτό το εμβληματικό αυτό πρόπυλο ενισχύει την άποψη ότι ο τύμβος Καστά αποτελεί μνημείο ιδιαίτερα σημαντικό.

Παράλληλα η πρόσφατη ανακοίνωση του Υπουργείου Πολιτισμού περί των τελευταίων ευρημάτων της ανασκαφής του Τάφου της Αρχαίας Αμφίπολης αναφέρει:

«Επί του διαφραγματικού τοίχου αποκαλύπτεται, επίσης, μαρμάρινο επιστύλιο με γείσο, όμοιο του αντίστοιχου του ιδίου περιβόλου. Φέρει διάκοσμο με οκτάφυλλους ανάγλυφους ρόδακες, στο ύψος του επιστυλίου των πλευρικών τοίχων".

Οι ρόδακες είναι βασιλικό σύμβολος της Μακεδονικής Δυναστείας. Ο Ήλιος της Βεργίνας έχει στο κέντρο του ρόδακα, η δε λάρνακα που βρέθηκε στον τάφο του Φιλίππου με τα οστά του, κοσμείται από ρόδακες, δεκάφυλλους σε οριζόντια γραμμή και οκτάφυλλους καθέτως.

         
Διαβάστε περισσότερα         

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

H MEΓΑΛΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΩΝ ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ! ΤΟ ΕΒΡΑΙΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΧΟΛΛΥΓΟΥΝΤ!

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΒΡΑΙΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ
ΧΟΛΛΥΓΟΥΝΤ!
Μέσα από τις ταινίες τους οι Εβραίοι περνάνε όποιο μήνυμα θέλουν!



ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΟΝΤΩΣ ΗΘΟΠΟΙΟΙ , ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ, ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΙΩΝΙΣΜΟ!


Απέραντες, ατέλειωτες οι Σιωνιστικές στοχεύσεις κατά του συνόλου της ανθρωπότητας!! Πού όμως κατά τα Πρωτόκολλα της Σιών... έχουν απόλυτη εφαρμογή την σήμερον ημέρα...
Σας δώσαμε ήδη όλα τα όσα έχουν σχεδιάσει οι εγκληματίες σιωνιστές... της Ουάσιγκτων και του ΤΕΛ-ΑΒΙΒ, ενώπιον των οποίων, όπως ήδη έχουμε επισημάνει οι προδότες ΣΑΜΑΡΑΣ-ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ κι έπονται άλλοι...προσκυνάνε απίστευτα ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΑ! ΔΟΥΛΙΚΑ!
Ω, μη σας φαίνεται παράξενο... Αμφότεροι Σαμαράς και Βενιζέλος, απλά είναι ...ΕΒΡΑΙΟΓΕΝΝΕΙΣ! Κεκάλυμμένοι!





ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΜΑΡΩΝΟΥΝ... Είμαστε ήδη στον τελευταίο γύρο προ της τελικής πτώσης του κόσμου που ξέρουμε και η παγκόσμια επικράτηση του Σιωνισμου...
ΛΕΝΕ:
«Μπορώ ήδη να σας αναγγείλω ότι είμαστε κοντά στο σκοπό. Με λίγο ακόμη δρόμο ο κύκλος του Συμβολικού Φιδιού (ο οποίος παριστάνει το λαός μας) θα κλείσει. Και όταν ο κύκλος αυτός κλείσει, όλα τα κράτη της Ευρώπης θα ασφυκτιούν..


Οι λαοί είναι δέσμιοι της βαριάς εργασίας περισσότερο απ'όσο τους δέσμευε η αιχμαλωσία και η δουλεία. Μπορούσε κανείς να απελευθερωθεί από την αιχμαλωσία και τη δουλεία κατά τον ένα ή άλλο τρόπο. Μπορούσε κανείς να προσαρμοστεί σ'αυτές, αλλά δεν μπορεί ν'απαλλαγεί από την αθλιότητά του. Τα δίκαια τα οποία έχουμε εγγράψει στις νομοθεσίες είναι εικονικά, για τις μάζες, και όχι πραγματικά. Όλα αυτά τα υποτιθέμενα "δίκαια του λαού" δεν βρίσκονται παρά στη φαντασία. Δεν είναι ποτέ πραγματοποιήσιμα. Τι σημαίνει για το φτωχό εργάτη, τον κυρτωμένο από την επίμοχθη εργασία του, τον συντετριμμένο από την τύχη του, το δικαίωμα που έχει δοθεί στους εφημεριδογράφους να γράφουν κάθε είδους ανοησία και ταυτόχρονα πράγματα σοβαρά, αφού οι φτωχοί δεν έχουν κανένα όφελος απ΄τη νομοθεσία τους παρά τα άθλια ψιχία τα οποία τους ρίχνουμε από το τραπέζι μας, σε αντάλλαγμα ευνοϊκής ψήφου στα παραγγέλματα μας, στα όργανά μας, στους πράκτορές μας: Τα δημοκρατικά δικαιώματα γι'αυτούς τους κακόμοιρους είναι πικρή ειρωνεία: η ανάγκη σχεδόν καθημερινής εργασίας δεν τους επιτρέπει να τ'απολαύσουν. Απεναντίας, μάλιστα, τους αφαιρούν την εγγύηση σταθερού και ασφαλούς κέρδους, αναγκάζοντάς τους να εξαρτώνται από τις απεργίες των πατρώνων ή των συντρόφων τους..


Θα εμφανιστούμε σαν απελευθερωτές του εργάτη από αυτόν το ζυγό, όταν θα του προτείνουμε να μπει στις τάξεις των σοσιαλιστών, των κομμουνιστών, των αναρχικών, τους οποίους υποστηρίζουμε πάντοτε υπό το πρόσχημα της αλληλεγγύης μεταξύ των μελών του κοινωνικού μασονισμού μας..


Θυμηθείτε τη Γαλλική Επανάσταση την οποία αποκάλεσαν "Μεγάλη". Τα μυστικά της προετοιμασίας της μας είναι πολύ γνωστά. γατί η επανάσταση αυτή υπήρξε έργο δικό μας. Από τότε εξαπατούμε το λαό για να απαρνηθεί ακόμα κι εμάς, προς όφελος του βασιλιά-δεσπότη της Σιών, το οποίο προετοιμάζουμε για τον κόσμο."




ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΚΠΟΡΘΗΤΙΚΆ ΒΕΛΗ ΤΟΥ ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΛΑΠΛΩΣ ΑΜΜΑΡΤΩΛΟ... ΧΟΛΛΥΓΟΥΝΤ!


ΤΟ ΕΒΡΑΙΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ




ΔΕΙΤΕ ΑΠΟ ΠΟΙΟΥΣ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ. Με το κίτρινο χρώμα επισημαίνονται τα γνωστότερα ονόματα Εβραίων!

1. Η Walt Disney Pictures, πOU διευθύνεται από τον Michael Eisner που είναι Εβραίος.
2. Η Touchstone Pictures, που διευθύνεται από τον Joe Roth που είναι Εβραίος.
3. Η Miramax Pictures, που διευθύνεται από τους αδερφούς Weinstein που είναι Εβραίοι.
4. Η Viacom, που διευθύνεται από τον Murray Rothstein που είναι Εβραίος.
5. Η Paramount Pictures, που διευθύνεται από την Sherry Lansing που είναι Εβραία.
6. Η Time Warner, που διευθύνεται από τον Michael Levin που είναι Εβραίος.
7. Η DreamWorks, που δημιουργήθηκε από τους Εβραίους David Geffen, Leffreg Katzenberg και τον Εβραίο σκηνοθέτη Steven Spielberg.
8. Η Universal Pictures, που ελέγχεται από τον Edgar Bronfman που είναι Εβραίος και πρόε¬δρος του παγκόσμιου Εβραϊκού Κογκρέσου.
9. Η Sony Pictures, που διοικείται από τον Εβραίο Alan Levin.
10. Η Twentieth Century Fox, που ελέγχεται από τον Peter Chermin που είναι Εβραίος.
Οι παραπάνω εταιρείες παράγουν ταινίες που παγκόσμια κόβουν περίπου 90% των εισιτη¬ρίων. Περνούν δηλαδή όποιο μήνυμα θέλουν στους "πελάτες" των κινηματογράφων. Περνούν τρόπο σκέψης, τρόπο ένδυσης, τρόπο αντίδρασης σε συγκεκριμένα ερεθίσματα, τρόπο διατροφής κ.τ.λ.





ΗΘΟΠΟΙΟΙ,ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΒΡΑΙΟΙ:

Allen, Woody - Κωμικός - Ηθοποιός (Αληθινό όνομα: Allan Konigsberg)
Avttal, Mili • Ηθοποιός
Beck - Μουσικός
Berlin, Irving - Συνθέτης
Biafra, Jello - Τραγουδιστής
Bialik, Mayim • Ηθοποιός
Borgnine, Ernst - Ηθοποιός
Brooks, Albert - Ηθοποιός - Συνθέτης (Αληθινό όνομα: Albert Einstein)
Brooks, Mel - Ηθοποιός - Συνθέτης - Συγγραφέας
Bullock, Sandra - Ηθοποιός
Cantor, Eddie - Τραγουδιστής -Χορευτής
Cass, "Mama" (Uz Cohen) - Ηθοποιός
Cherry, Ruben - Μάνατζερ του Elvis
Chessler, Deborah - Ηθοποιός
Chomsky, Noam - Φιλόσοφος
Cohen, Leonard - Συγγραφέας τραγουδιών
Crystal, Billy - Ηθοποιός - Κωμικός
Davis, Jr., Sammy - Μαύρος τραγουδιστής- Ηθοποιός
DeCarlo, Joe - Κωμικός
DeNero, Robert - Ηθοποιός
Deutscher, Isaac - Συγγραφέας - Βιογράφος του Στάλιν
Dreyfuss, Richard - Ηθοποιός βραβευμένος με Όσκαρ
Duchovny, David - Ηθοποιός στην σειρά The X-Files
Duritz, Adam lead • Τραγουδιστής
Dylan, Bob – Μουσικός
Escher, M. C. • Καλλιτέχνης
Feuer, Aaron Neal- Καλλιτέχνης
Ford, Harrison - Ηθοποιός
Frankel, Mark - Ηθοποιός Freed,
Alan - Μουσικός
Geller, Sarah Michelle - Ηθοποιός
Geller, Rudy • Μάγος
Gershwin, George – Συνθέτης
Goldblum, Jeff - Ηθοποιός
Goldwyn, Samuel - Συνθέτης
Gordon, Tony – Μάνατζερ
Gere, Richard -Ηθοποιός
Gifford, Cathy Lee Epstein - Ομιλητής
Himmelman, Peter – Μουσικός
Hoffmann, Gaby – Καλλιτέχνης
Keital, Harvey - Ηθοποιός
Kirschner, Mia – Ηθοποιός
Knopfler, Mark - Dire Straits
Jeremy, Ron - Porn Star
Joel, Billy • Μουσικός
Jolsen, Al – Τραγουδίστρια
Klein, Calvin - Σχεδιαστής μόδας
Lee, Michelle - Ηθοποιός Louis,
Julia – Ηθοποιός
Marcell, Bibi – Τραγουδίστρια
Marley, Bob • Τραγουδιστής
Martins,Luciano Costa - Βραζιλιάνος μουσικός
Marx, Groucho – Κωμικός
Marx, Harpo – Κωμικός
Mayer, Louis B. -Founder & Director at Metro•
Goldwyn-Mayer- Meyers, Ari - Ηθοποιός
Mineili, Liza - Τραγουδίστρια – Ηθοποιός
Neuwirth, Bebe - Ulith on Cheers – Καλλιτέχνης
Newman, Paul - Ηθοποιός
Newton John, Olivia – Τραγουδίστρια
Nimoy, Leonard - Ηθοποιός (Star Trek's 'Spock')
Owens, Ronn - Παρουσιάστρια
Patinkin, Mandy – Ηθοποιός
Peck, Gregory – Ηθοποιός
Perlman, Itzhak - Βιολίστας
Portman, Natalie – Ηθοποιός
Raffi - Καλλιτέχνης Reiser,
Paul - Ηθοποιός
Reudor - Συγγραφέας - Δημιουργός κωμικών σει¬ρών
Rhodes, Bernie - Μάνατζερ των The Clash
Richards, Michael - Seinfeld – Καλλιτέχνης
Rivera, Geraldo - Παρουσιάστρια
Roth, DavM Lee - Ηθοποιός
Ryder, Winona - Ηθοποιός
Savalas, Telly – Ηθοποιός


Σιγά ρε ο Τέλη Σαβάλας, εβραίος; Ελληναράς δεν ήταν;


Sandler, Adam - Κωμικός
Schlessinger, Dr. Laura – Ψυχολόγος
Seagal, Steven - Ηθοποιός
Seinfeld, Jerry - Κωμικός
Server, Josh - Ηθοποιός
Seymour, Jane – Ηθοποιός
Shatner, William - Ηθοποιός
Shiraz - Μοντέλο
Shue, Andrew - Ηθοποιός
Silver, Josh - Μουσικός
Silverstone, Alicia - Ηθοποιός
Simon, Paul - Μουσικός
Sioux, Siouxie - Τραγουδίστρια
Singer, Isaac Bashevis - Συγγραφέας
Slash - Κιθαρίστας
Smith, Raphael - Συνθέτης
Sondheim, Stephen - Συνθέτης
Spacek, Sissy - Ηθοποιός
Spielberg, Steven – Σκηνοθέτης
Sprinkle, Annie – Καλλιτέχνης
Spungen, Nancy - Καλλιτέχνης
Steinman, Jim - Σκηνοθέτης
Stern, Howard - Βασιλιάς όλων των Μ.Μ.Ε.
Stewart, Jon - Κωμικός
Streisand, Barbara - Σκηνοθέτης – Τραγουδίστρια Παραγωγός
Ustinov, Peter - Ηθοποιός
Williams, Robin - Ηθοποιός ΠΕΘΑΝΕ ΠΡΟΧΘΕΣ
Yetnikoff, Walter - Μάνατζερ του Michael Jackson
Zuehra Elfassia - Τραγουδίστρια
Mel Brooks - Ηθοποιός - Σκηνοθέτης - Παραγωγός
Jacob Freedman - DJ Iggy Pop, - Μουσικός
Julianna Margulies – Ηθοποιός
Lisa Kudrow - Σταρ της τηλεόρασης
Geddy Lee – Τραγουδίστρια
Lauren Bacall - Ηθοποιός .. Κι αυτή πέθανε προχθές
Jeff Chandler – Ηθοποιός
Lori Beth Denberg – Ηθοποιός
Harvey Fierstein - Ηθοποιός - Συγγραφέας
Claude Berri - Παραγωγός ταινιών
Bruce Boxleitner - Ηθοποιός
Joey Ramone - Τραγουδίστρια
Noah Wyle - Ηθοποιός
Ofra Haza - Τραγουδίστρια
Eddie Vedder - Ηθοποιός
Ellen Barkin - Ηθοποιός
Lisa Bonet - Πρώην σύζυγος του Lenny Kravitz
Danny Kaye - Τραγουδιστής και χορευτής
Dinah Shore - Τραγουδιστής
Jack Benny (Αληθινό όνομα: Benjamin Kubelsky)
Lou Reed - Μουσικός
Paul Stanley - Τραγουδιστής – Κιθαρίστας
Scott Wolf – Ηθοποιός
Dominika Peczynski - Σταρ της τηλεόρασης
Henry Winkler – Ηθοποιός
Bob Hopskins - Ηθοποιός
Fat Mike - Τραγουδιστής, Κιθαρίστας
Pat Benatar - Τραγουδίστρια
Yasmine Bleeth - Ηθοποιός
Alan Rickman - Ηθοποιός
David Oistrakh - Βιολίστας
Gene Wilder - Ηθοποιός
Debbie Friedman - Τραγουδίστρια
Gary Dell'Abate - Ηθοποιός
Brian Austin Green - Καλλιτέχνης
Elizabeth Shue - Ηθοποιός
Mordechai Richler - Συγγραφέας
Jerry Walker - Καλλιτέχνης
Shemp Howard - Ηθοποιός
Rita Hayworth (Αληθινό όνομα: Rita Cansino)
Walter Matthau - Κωμικός - Ηθοποιός
Stepfanie Kramer - Ηθοποιός
Uri Geller • Ηθοποιός
Kirk Douglas - Ηθοποιός
Jean-Pierre Barda - Ηθοποιός
Elie Weisel - Συγγραφέας
Pauly Shore - Ηθοποιός
Rodney Dangerfield - Κωμικός - Ηθοποιός (Αλη¬θινό όνομα: Jack Cohen)
Lenny Bruce - Κωμικός
Sarah Jessica Parker - Ηθοποιός
Elvis Presley - καλλιτέχνης
(Jerome) Curly Howard (Horowitz) - Μέλος των Stooges
Dinah Manoff - Ηθοποιός
Mike Diamond - Μουσικός (Beastie Boys)
Chaim Goldberg - Καλλιτέχνης
Melanie Chartoff - Ηθοποιός
Sara Silverman - Κωμικός
Sophie Marceau - Ηθοποιός
Howie Mandel - Κωμικός
Carrie Fisher - Ηθοποιός
Phil Ochs - Τραγουδιστής
Howard Ashman - Καλλιτέχνης
Debra Winger – Ηθοποιός
Clare Carey - Ηθοποιός
Kevin Kline - Ηθοποιός
Lenny Kravitz - Τραγουδίστής
Harry Houdini - Μάγος
Neil Diamond - Μουσικός - Τραγουδιστής - Ηθο¬ποιός
Dustin Hoffman - Ηθοποιός
Barry Horowitz: Παλαιστής WWF & WCW
Bill Goldberg, Παλαιστής WCW Champion
Raven: (Scott Levy), Παλαιστής WCW Champion
Dean Malenko, Παλαιστής WCW champion
Jon Lovitz - Ηθοποιός - Κωμικός
Isaac Asimov - Συγγραφέας
Susanna Hoffs - Τραγουδίστρια
DiDi Conn - Ηθοποιός
Christine Lakin - Ηθοποιός
Herman Wouk - Συγγραφέας
Gilda Radner - Κωμικός
Jason Alexander - Ηθοποιός
Joseph Gordon - Levitt - Ηθοποιός
Bette Midler - Ηθοποιός-Τραγουδίστρια
Michael Landon - Ηθοποιός
ΑΙ Jolson - Τραγουδίστρια - Ηθοποιός
Paula Prentiss - Ηθοποιός
Robert Redford - Ηθοποιός - Αυτοαποκαλείται «μισός Εβραίος»
Alan Jay Lerner - Στιχογράφος
Leslie Ann Warren - Ηθοποιός
Jonathan Silverman - Ηθοποιός - Τραγουδίστρια
Marc Chagall - Ζωγράφος
David Harari- Ηθοποιός - Τραγουδίστρια
Boris Karloff - Καλλιτέχνης
Gene Simmons - Τραγουδιστής
Jeremy Priven - Ηθοποιός
Joan Collins - Ηθοποιός
Jerry Lewis - Κωμικός - Συγγραφέας - Παραγωγός
Gilbert Gottfried - Κωμικός
Jonny Clegg – Μουσικός
Hank Azaria - Καλλιτέχνης
Gilad Gelfond και David Cygielman - Χορευτές Ραπ
Michael Jackson - Εκφωνητής στο ABC
Efrem Zimbalist, Jr. - Ηθοποιός
Larry Fine - Καλλιτέχνης
David Janssen - Ηθοποιός
Jakob Dylan - Τραγουδιστής
Don Diamont - Ηθοποιός
Irving Berlin - Μουσικοσυνθέτης
Marcel Marceau - Καλλιτέχνης
John Banner - Ηθοποιός
Aaron Lebedev - Τραγουδιστής-Ηθοποιός
Max Felix - Ηθοποιός
George Burns - Κωμικός - Ηθοποιός (Αληθινό όνομα: Nathan Birnbaum)
Randy Newman - Συνθέτης
Heddy Lamarr- Ηθοποιός
Isaac Stern - Βιολίστας
Jan Murray – Κωμικός
David Helfcott - Μουσικός
Roberta Peters - Τραγουδίστρια
Goldie Hawn - Καλλιτέχνης
Lawrence Hershon- Ηθοποιός
Allan Sherman - Τραγουδιστής - Μουσικοσυνθέτης
Jamie Gertz - Ηθοποιός
Harpo Marx - Κωμικός
Lorraine Bracco - Ηθοποιός
Brett Gurewitz – Καλλιτέχνης
Bruno Walter – Καλλιτέχνης
Giselle Fernandez - Ηθοποιός
Jenna Leigh Green - Ηθοποιός
Robert Goulet - Singer (Αληθινό όνομα: RobertApplebaum)
Naomi Shemer - Συνθέτης
Stuttering John Melendezbaum - Ηθοποιός
Jeff Goldman – Ηθοποιός
Katey Segal - Ηθοποιός - Τραγουδίστρια
Neil Gaiman – Συγγραφέας
Adam Sandler - Κωμικός/Ηθοποιός
Isaac Mizrahi - Σχεδιαστής μόδας
Brooke Langton - Ηθοποιός
Leonard Bernstein - Συνθέτης
Peter Riegert - Ηθοποιός
Gina Gershon - Ηθοποιός
Joel Grey - Ηθοποιός
Joy Division - Ηθοποιός
Ed Asner - Ηθοποιός
Dennis Prager - Εκφωνητής
Jerry Springer - Εκφωνητής
Kenny G - Μουσικός
Steve Lawrence - Τραγουδιστής
Jonathan Taylor Thomas - Αληθινό όνομα: Jo¬nathan Weiss
Zero Mostel, - Ηθοποιός - Ζωγράφος
Stephen Schwartz - Συνθέτης
Richard Dreyfus - Ηθοποιός
Jamie Luner - Ηθοποιός
Jessica Tandy - Ηθοποιός
Ari Telch, Ηθοποιός
Joe Cocker - Τραγουδίστρια
Barry Manilow - Μουσικός - Τραγουδιστής
Beverly Sills - Σταρ της όπερας (Αληθινό όνομα: Beverly Silberman)
Theodore Bikel - Ηθοποιός
Kathie Lee Gifford - Ηθοποιός
Sonia Benezra - Παρουσιαστής
Swoozie Kurtz - Ηθοποιός
The Greaseman (Doug Tracht) Εκφωνητής ραδιο¬φώνου
Shel Silverstein - Καλλιτέχνης
Sandy Becker - Καλλιτέχνης
Melissa Gilbert - Ηθοποιός
Jeff Beck - Κιθαρίστας
Louise Rainer - Ηθοποιός
Amy Irving - Ηθοποιός
Steven Weber – Ηθοποιός
Dorothy Lamour - Ηθοποιός
Michael Τ. Weiss - Ηθοποιός
David Geffen - Καλλιτέχνης
Donald Fagen - Τραγουδιστής - Συνθέτης
Nina Gordon - Μουσικός
Moe Howard - Μέλος των Three Stooges
Roseanne Barr - Κωμικός
Nelly Sachs - Ποιήτρια βραβευμένη με Νόμπελ
Stanley Kubrick- Συνθέτης
Elliot Gould - Ηθοποιός
Jeffrey Meyer - Καλλιτέχνης
Suzanne Pleshette - Καλλιτέχνης
Fran Drescher - Ηθοποιός
Julie Kavner - Ηθοποιός
Effi - Israeli Hot Head ( MTV's Road Rules)
Joan Rivers - Κωμικός - Συγγραφέας - Ηθοποιός
Scott Simon - Παρουσιαστής στο NPR's
Rhea Perlman - Ηθοποιός
Mara Wilson - Ηθοποιός
Jim Bradley - Εκπαιδευτής Σκύλων
Alan King - Βασιλιάς συνεντεύξεων στο CNN
Barry Levinson - Σκηνοθέτης
Melissa Joan Hart - Ηθοποιός
Ken Wahl - Ηθοποιός
Jerry Herman - Συνθέτης του Hello Dolly!
Larry Adler - Μουσικός
Lome Green - Σταρ
Dan Blocker - Ηθοποιός
Fred Astaire Fredrik Austerlitz - (Αληθινό όνομα)
Peter Sellers - Ηθοποιός - Κωμικός
Ron Silver - Ηθοποιός - Συνθέτης
Perry Farrel - Μουσικός
Stan Getz - Σαξοφωνίστας
Roman Polanski - Συνθέτης
Super Dave Osborne - Κωμικός - (Αληθινό
όνομα): Bob Einstein.
Tom Arnold – Ηθοποιός
Maury Chaykin – Ηθοποιός
Molly Ringwald - Μέλος των Brat Pack - Ηθοποιός
Jenna Von Oy - Ηθοποιός
Paula Abdul - Τραγουδίστρια
Phoebe Snow - Τραγουδίστρια
Lome Michaels - Παραγωγός τηλεοπτικών προ¬γραμμάτων
Michael Mills (born Milstein) - Καλλιτέχνης
David Copperfield - Μάγος
Lacey Chabert - Ηθοποιός στο Party of Five
Barry Sisters - Καλλιτέχνης
Werner Klemperer (Βασιλιάς των Hogan's Heroes, son of Otto K.)
Mel Blanc - Καλλιτέχνης
Monty Hall - Παρουσιαστής παιχνιδιών
Soupy Sales - Κωμικός
Leslie Howard - Ηθοποιός στο Gone With The Wind
Jo Amar - Τραγουδιστής - Morocco
Tony Curtis (Bernard Schwartz - Αληθινό όνομα)
Pinky Lee(Pincas Levy) - Καλλιτέχνης
Marc Bolan (Marc Feld) - UK Τραγουδιστής: Τ. Rex Frontman
Sally Jessy Raphael- Τηλεπαρουσιαστής, (Αληθινό όνομα: Lowenthal)
Maria Sokoloff - Ηθοποιός
Richard Beymer - "West Side Story - Ηθοποιός
Geena Davis - Ηθοποιός
Jonathan Larson - Συνθέτης
Ira Gershwin - Στιχογράφος
Matt Lauer - Καλλιτέχνης
Richard Avedon - Φωτογράφος
Brent Spiner - Ηθοποιός
Zeppo Marx - Κωμικός (Marx Brothers)
Matthew Broderick - Ηθοποιός
Yehudi Menuhin - Βιολίστας
Tim Burton - Συνθέτης
Brian Bloom - Ηθοποιός
Michael Bolton – Τραγουδιστής
Art Garfunkel - Μουσικός
Bruce Springsteen - Τραγουδιστής - Στιχογράφος
Beatrice Arthur - Ηθοποιός (Dorothy, Golden Girls)
Hillel Slovak - Κιθαρίστας (Red Hot Chili Peppers)
Victor Borge (Borge Rosenbaum) - Πιανίστας
Mike Wallace - Δημοσιογράφος
Joey Slotnick - Ηθοποιός - Τραγουδιστής
Joe Τ. Turri - Μουσικός συνθέτης
Harry Reems - Καλλιτέχνης
Cindy Margolis - Καλλιτέχνης
Fyvush Finkel - Ηθοποιός
Jennifer Grey - Ηθοποιός στο Baby, Dirty Dancing
Justine Bateman - Ηθοποιός
Clio Goldsmith - Ηθοποιός
Totie Fields - Κωμικός
Bernie Bernstein - Μουσικός (Punk Band, Hector)
Matityahu Glazerson - Συγγραφέας Mystical Books/Συνθέτης
Dinah Shore - Τραγουδίστρια - Τηλεπαρουσιάστρια
Marat Galperin - Αθλητής
Wolf Blitzer - CNN Journalist
Peter Lorre - Ηθοποιός
Ben Stiller - Ηθοποιός - Συνθέτης
Craig Τ. Nelson Ηθοποιός
Yaasha Heifitz - Βιολίστας
Robby Benson (Robert Segal) - Ηθοποιός - Συν¬θέτης
Giora Fiedman - Μουσικός
Richard Kaufman (Ricky The K) - Disc Jockey
Brody Stevens - Ηθοποιός
Judd Nelson - Ηθοποιός στο Suddenly Susan, The Breakfast Club
Tina Louise - Ηθοποιός
Larry David - Συγγραφέας - Παραγωγός
Keith Moon - Ηθοποιός
James Spader - Ηθοποιός
Elsa Morante, Ηθοποιός
Barbara Walters – Καλλιτέχνης
Irwin Chusid- Writer - Συγγραφέας - Παραγωγός
Donna Karan - Σχεδιαστής
Lawrence Harvey - Ηθοποιός
Judy Kuhn - Ηθοποιός (Pocahontes)
Danielle Harris - Ηθοποιός
Sara Gilbert - Ηθοποιός
Patricia Wettig - Ηθοποιός
Leah Remini - Ηθοποιός
Ricki Lake - Παρουσιαστής
Steven Spielberg - Παραγωγός - Σκηνοθέτης
Andrew Norden - Καλλιτέχνης
John Garfield - Ηθοποιός
Melanie Mayron - Καλλιτέχνης
Pinchas Zuckerman - Βιολίστας
Garson Gershon Kanin - Ηθοποιός
Cloris Leachman - Ηθοποιός
Franz Kafka - Συγγραφέας
Francesca Neville - Ηθοποιός
Arnold Schoenberg - Συνθέτης
Daniel Jonah Goldhagen - Συγγραφέας
Gary Schandling - Κωμικός
Mark Reizen - Καλλιτέχνης
Mike Ogulnick - Καλλιτέχνης
Burt Ward - Ηθοποιός (ο Robin από την ταινία Batman)
Audrey Landers - Ηθοποιός
James Concord Douglas - Καλλιτέχνης
Estelle Getty - Ηθοποιός (Sophia, Golden Girls)
Matthew Kuchta - Καλλιτέχνης
Harlan Ellison - Συγγραφέας επιστημονικής φα¬ντασίας
Morley Safer - Δημοσιογράφος
Jack Carter - Κωμικός
Bill Graham - Καλλιτέχνης
Howie Morris - Κωμικός
Audrey Hepburn - Καλλιτέχνης
Sophie Tucker Abuza - Καλλιτέχνης
Pee Wee Herman (Paul Rubens)
Paul Auster - Συγγραφέας και ποιητής
Steven P. Greenberg - Στιχογράφος (Funkytown)
Paul Michael Glazer - Ηθοποιός - Συνθέτης
Country Joe McDonald - Καλλιτέχνης
Robert Downey Jr. - Ηθοποιός
Jeffrey Archer - Ηθοποιός
Neil Simon - Καλλιτέχνης
Jonathan Mostow - Σκηνοθέτης
David Harari - Παραγωγός ταινιών
Peggy Lipton - Ηθοποιός στο σήριαλ Σύγχρονη Γεννιά
Debra Winger - Ηθοποιός
Buddy Hackett - Ηθοποιός - Κωμικός
Neil Sedaka - Τραγουδιστής
ΑΙ Cohn - Σαξοφωνίστας
George Segal - Ηθοποιός
Arlo Guthrie, Γιος της Woody Guthrie's
Richard Rogers - Συνθέτης
Carolyn Summerlin - Πιανίστας κωμικών κονσέρ¬των
Amy Brenneman - Ηθοποιός
Joe Dytko - Καλλιτέχνης
Judd Hirsh - Ηθοποιός
Stan - South Park - Κωμικός
Philip Roth - Συγγραφέας
Jerry Orbach - Καλλιτέχνης
Alan Alda - Ηθοποιός
ΑΙ Kooper - Ηθοποιός (Founder, Blood Sweat and Tears)
Rodd Keith (Αληθινό όνομα: Rod Eskelin) ποιητής - στιχουργός
Matt Fraiberg - Μέλος του Guardian Alarm
Chico Marx - Κωμικός (Marx Brothers)
Chaim Potok - Συγγραφέας
David Broza - Στιχουργός - Τραγουδιστής
Mr. Rogers - Σταρ της τηλεόρασης... που παίζει με μικρά παιδιά
Arthue-Jones – Καλλιτέχνης
Camille Pisarro - Καλλιτέχνης
Kathy Levine - Μέλος του QVC Hostess
Audrey Hepburn - Ηθοποιός
Jessica Savitch - Χρυσό κορίτσι των NBC News
Peter Mark Richman - Ηθοποιός - Συγγραφέας -Καλλιτέχνης
Adam Arkin - Ηθοποιός
Marilyn Michaels - Καλλιτέχνης
Alan Menken - Συνθέτης
George Jessel - Καλλιτέχνης
Dani Behr - Μάνατζερ
Yasha Heifetz - Βιολίστας
Lome Greene - Ηθοποιός
Pamela Anderson - Μοντέλο στο Playboy - Ηθο¬ποιός
Gustav Mahler - Συνθέτης
Phoebe Cates - (Αληθινό όνομα: Katz) - Ηθοποιός
Judy Blume - Συγγραφέας παιδικών βιβλίων
Bronco Billy Anderson- Ηθοποιός
Richard Benjamin - Ηθοποιός - Συνθέτης
Charles Branson - Ηθοποιός
Joey Bishop -Κωμικός
MCA (Adam Yauch)- Μέλος των Beastie Boys
Josef Schmidt, Rosa Raisa, Leonard Warren, Μουσικοί
Norm Crosby - Καλλιτέχνης
James Caan - Ηθοποιός στο Rollerball κτλ.
Emma Samms - Ηθοποιός στην ταινία Dynasty
Louise Wener - Frontwoman Britpop band Sleeper
Omri Katz - Ηθοποιός
Richard Lewis - Κωμικός
Adam Sandler - Μουσικός
Michael Fishman - Ηθοποιός
Barbara Amiel - Συγγραφέας
Walter Mathau - Ηθοποιός κα κωμικός
Norman Greenbaum - "Spirit in the Sky Μουσικός
Joanna Going - Ηθοποιός
Otto Klemperer - Orchestral Conductor
Randy West - Porno Star
Ralph Lauren - Καλλιτέχνης
Paul Mazursky - Σκηνοθέτης
Ed Asner - Ηθοποιός
Mark Knopfler - Μουσικός
Richard Belzer - Ηθοποιός - Κωμικός
Eddie Cantor - Τραγουδιστής - Συγγραφέας
Max Weinberg - Ντράμερ
Mike Nichols - Σκηνοθέτης (The Graduate, Catch, The Birdcage)
Patrick Bruel - Γάλλος τραγουδιστής
Yaakov Agam - Ζωγράφος
Rowan Atkinson - Κωμικός (Mr. Bean, Φωνή του Zazu στο Lion King)
Salim Hallali - Τραγουδιστής στο Morocco
Benny Goodman - King of Swing
Danny Jacobson - Συγγραφέας - Παραγωγός
Jean Jacques Goldman, Γάλλος μουσικός και τρα¬γουδιστής
Adam Duritz - τραγουδιστής των Counting Crows
Paul Cohen - Κιθαρίστας
Joan Lunden, Αληθινό όνομα: Blunden
Saul Rubinek - Ηθοποιός
Michael Wolf - Μουσικός
Marty Feldman - Ηθοποιός - Κωμικός
Dave Ehrman - Ηθοποιός
Adrian Kaplan - Ηθοποιός
Maurice Schwartz - Καλλιτέχνης
Corey Feldman - Ηθοποιός
Milton Berle - Κωμικός
Madeline Kahn - Ηθοποιός (Clue, Nixon)
Matthew Bratter - Μουσικός στο Daisy's Red Gravy Train
Donna Karan - Σχεδιαστής
Justine Frischman - Καλλιτέχνης
Sally Field - Ηθοποιός
Arthur Fiedler - Καλλιτέχνης
Laurence Tolhurst - Μέλος των Cure
Brett Sommers - (The Match Game) Καλλιτέχνης
Stanley Kubrick-Σκηνοθέτης ταινιών (clockwork orange.the Shining...)
Richard Tucker - Τενόρος
Buddy Rich – Ντράμερ
Richard Simmons- Παρουσιαστής
Aaron Copland - Μουσικός συνθέτης του Appalachin Spring
George Solti - Συνθέτης (Chicago Symphony)
Maury Yeston - Μουσικός συνθέτης των Nine,Phantom and Titanic
Gabriela Karteris - Καλλιτέχνης
Irving Layton - Ποιητής Gary Lewis - Τραγουδιστής
Rock Ernst Lubitsch - Συνθέτης του To Be Or Not to Be
Don Adams - Μάνατζερ
Oscar Levant - Πιανίστας
Arturo Jimenez - Μέλος του Columbian Real
Estate Magnate Jan Peerce (Pinchus Perlmutter) - Τενόρος
Mike Gordan - Καλλιτέχνης
Joe Elliot - Καλλιτέχνης Ken Olin Καλλιτέχνης
David Horowitz - Καλλιτέχνης
Phil Glasser - Ηθοποιός - (An American Tail)
Debbie Gibson - Τραγουδιστής
Wallace Shawn - Ηθοποιός (Princess Bride, Toy Story, Clueless)
Moshe Weinberg (Vainberg) Συνθέτης του Shostakovitch.
Simone Signoret - Ηθοποιός ("Diabolique")
Ciea Lewis - Ηθοποιός
Saul Zaentz - Παραγωγός
Rachel Rosenthal - Καλλιτέχνης
Richard Belzer - Κωμικός
Will Self - Συγγραφέας
Roger Hannin - Ηθοποιός
Fritz Lang – Συνθέτης
Dr. Laura Schlesinger - Εκφωνητής και συγγρα¬φέας
Rena Sofer - Ηθοποιός
David "Dudu" Fisher - Τραγουδιστής
Vic Tayback - Καλλιτέχνης
Daniel Day Lewis - Ηθοποιός
Graham Gouldman - Στιχογράφος
Dina Meyer - Ηθοποιός
Abe Vigoda - Μέλος του Fish From Barney Miller
Felix Mendelssohn, Συνθέτης
Marcel Proust - Συγγραφέας
Mark Volman Καλλιτέχνης
Yul Brynner - Ηθοποιός
Arye Gross - Ηθοποιός
Michael Gelman - Παραγωγός Regis και Kathie Lee
Rain Pryor - Ηθοποιός
Howard Kaylan - Καλλιτέχνης
David Cronenberg - Συνθέτης
David Birney - Ηθοποιός
Rina Mor - Messinger - Καλλιτέχνης
Randy Spelling - Ηθοποιός (Γιος του Aaron Spelling και αδερφός του Tori Spelling)
Kim Zimmer - Ηθοποιός
Carl Reiner - Κωμικός
Mike Bloomfield - Κιθαρίστας
Lee Grant - Ηθοποιός
Sam Wolff - Καλλιτέχνης
Alicia Markova - Χορεύτρια μπαλέτου
S. J. Perelman - Συγγραφέας
Yuri Rasovsky - Καλλιτέχνης
Edward G. Robinson - Ηθοποιός
Anouk Aimee - Ηθοποιός (Ά Man and a Woman')-Εμείς την ξέρουμε γι Τουρκάλα Enrico Macias - Καλλιτέχνης
Melissa Rosenberg - Καλλιτέχνης
Joely Fisher - Ηθοποιός
Mitul Patel - Ηθοποιός
Adam Yauch - Μουσικός (Beastie Boys)
Mark Bomer - Μέλος των Jewish Activist and Historian
Pincas Zuckerman - Καλλιτέχνης
Joe Belgrade - Ηθοποιός
Elliot Goldenthal - Σκηνοθέτης ταινιών - Batman και Robin κτλ.
Kent Brockman - Τηλεοπτικός αστέρας
Kenny Brockelstein - Καλλιτέχνης
Henri Bergson - Λογοτέχνης
Stan Getz - Σαξοφωνίστας
Jim Shapiro - Μουσικός
Arthur Koestler - Συγγραφέας
Kurt Weil - Συνθέτης (Three Penny Opera)
Jennifer Jason Leigh - Ηθοποιός
Mark Walberg - Καλλιτέχνης
ΑΙ Waxman - Ηθοποιός
Max Fleischer - Παραγωγός κινουμένων σχεδίων (Betty Boop, Popeye, etc.)
Julius Lester - Συγγραφέας
David Halberstam - Συγγραφέας
Kirk Douglas, Ηθοποιός
Fritz Reiner, George Szell, Καλλιτέχνης
Joe Besser - Καλλιτέχνης
Ronn Owens - Παρουσιαστές
Lorraine Newman - Καλλιτέχνης
Aaron Freeman - Εκφωνητής
Stephen Evans - Συγγραφέας - Συνθέτης - Ηθο¬ποιός
Helen Hunt - Καλλιτέχνης
Albert Cohen - Συγγραφέας
Josh Niehaus - Μουσικός
Kinky Friedman - Τραγουδιστής
Felix Mendelssohn - Συνθέτης
Todd Suchman - Καλλιτέχνης
Laurin Sydney - Παρουσιαστής CNN
Michael Kinsley - Καλλιτέχνης
Robert Merrill - Μέλος όπερας
Jeff Daniels – Ηθοποιός
Jerry Stiller - Καλλιτέχνης
Helen Shapiro - Τραγουδίστρια
Justine Frischmann - Τραγουδίστρια
David Steinberg - Κωμικός/Συνθέτης
Steven Tyler - Μέλος του Aerosmith
Jackie Mason - Καλλιτέχνης
Shecky Greene - Κωμικός
Harvey Korman - Κωμικός
June Allyson Ella Geisman - Ηθοποιός
Harrison Ford - Ηθοποιός
Alain Boubiil - Στιχογράφος
Sakari Topelius - Καλλιτέχνης
Ringo Starr - Μέλος των Beatles.
Isaac Mizrachi - Σχεδιαστής μόδας
Jack Klugman - Καλλιτέχνης
Paul McKellar - Διανοούμενος, κυνηγός Ναζί
Fanny Brice - Κωμικός
Doc Severenson - Παρουσιαστής
Jessica Lundy - Ηθοποιός (Hope and Gloria)
Alan Wilder - Μέλος των Depeche Mode
Andrew 'Dice' Clay - Κωμικός, Ηθοποιός (Αληθινό όνομα: Andrew Silverberg)
Nina Rodzynek - Μουσικός
Justin Wilson- Mais, Cher, Καλλιτέχνης
Aaron Rosand - Βιολίστας
Jennifer Doctorovich - Θεατρικός ηθοποιός
Jack Spector - Disc Jockey Joanna Gleason - Ηθοποιός
Elliot Gould - Ηθοποιός, M.A.S.H.
Jon Stewart - Καλλιτέχνης
Pittsburgh Pete - Ηθοποιός Jerry Bock - Συνθέτης
John Stossel – Καλλιτέχνης
Ross Martin- Ηθοποιός (TV's "The Wild, WildWest"). Αληθινό όνομα: Martin Rosenblatt.
Lee Konitz - Μουσικός (jazz saxophonist)
Charles Grodin - Ηθοποιός/Συγγραφέας
Dan Futterman – Ηθοποιός
Michael Ovitz - Disney
Charles Orange - Ποιητής
Ben Elton - Κωμικός και συγγραφέας.
Arthur Schnitzler - Θεατρικός συγγραφέας και γιατρός
Leslie Stahl - Καλλιτέχνης
Laura Shaft - Καλλιτέχνης
Debbie Goad – Συγγραφέας
Haim Topol – Ηθοποιός
Helena Bonham - Carter – Καλλιτέχνης
Hans Rosenthal – Καλλιτέχνης
Don Black - Στιχουργός του Sunset Boulevard
Laura Bertam, Ηθοποιός Disney Channel's "Ready or Not"
Sid Ceasar - Παρουσιαστής
Jamie Lee Curtis Καλλιτέχνης
Robert Clary - Ηθοποιός
Steven Adler - Μέλος των Guns' n' Roses
Michael Tucker - Ηθοποιός, LA Law etc.
Arlene Dahl - Ηθοποιός Linda Rondstat – Τραγουδίστρια
Suzy Mamann Greenberg – Παραγωγός
Mick Jones - Μουσικός Clash/B.A.D. Rick London
Sid Caesar – Κωμικός
Steve Guttenberg - Ηθοποιός
Jay Diamond - Εκφωνητής (WABC)
Lorenzo Lamas – Ηθοποιός
Hy Berkawitz - Ιδιοκτήτης των Rogers Dept. Store in Grand Rapids Ml
Bruno Schulz- Συγγραφέας
Adam Faith – Τραγουδιστής
Christopher Lambert - Ηθοποιός
Jackie Kallen - Μάνατζερ του James Toney Barbara
Hershey (Herzstein) - Ηθοποιός
Sasha Mitchell - Ηθοποιός (Step by Step,Kickboxer)
Sam Levinson – Καλλιτέχνης
Ann B.Davis - Ηθοποιός (Alice in The Brady Bunch)
Paula Zahn - Ανταποκριτής CBS
Ramblin' Jack Elliot - Μουσικός ,
Wendy Mallick - Ηθοποιός
Carnie Wilson - Τραγουδίστρια
Brian Wilson, Καλλιτέχνης
Arnold Stang - Ηθοποιός
Chevy Chase - Ηθοποιός
Carly Simon - Τραγουδίστρια
Jackie Mason - Κωμικός
Martin and Charlie Sheen - Καλλιτέχνης
Ken Berry- Καλλιτέχνης - Mayberry R.F.D.
Rob Reiner - Κωμικός και σκηνοθέτης ταινιών
Totie Fields - Κωμικός
Steve Levy - (ESPN - Sportscenter)
Pope John Paul II - Καλλιτέχνης
Richard Salwitz - Μουσικός
Milton Berle - Κωμικός
Chuck Barn's - Δημιουργός rauThe Dating Game
Lan Ziering - Ηθοποιός
Gene Barry - Καλλιτέχνης
Adam Rich - Καλλιτέχνης
Jane Kaczmarek - Ηθοποιός
Linda (Epstein) Eastman - Σύζυγος του Paul Macartney
Rona Barret (Bernstein) - Δημοσιογράφος
Paul Shaffer - Παρουσιαστής Red Aaron Buttons - Κωμικός
Ivan Reitman – Συνθέτης
Tori Spelling – Καλλιτέχνης
Shelley Berman - Κωμικός
Yves Montand - Τραγουδιστής - Αληθινό όνομα:
Ivo Livi, Florence Henderson - Τραγουδιστής
Lyle Waggoner-Κωμικός στο The Carol Burnett
Show Allen Funt - Παρουσιαστής του "Candid Camera"
Woody Strode – Καλλιτέχνης
Alfons Halim - Καλλιτέχνης
Jeff Chandler - Ηθοποιός
Tony Kushner - Καλλιτέχνης
Stephanie Powers - Ηθοποιός
Buzz Aldrin - Αστροναύτης
Samy Elmaghribi - Τραγουδιστής
Art Buchwald - Συγγραφέας
Jonathan Brandis - Ηθοποιός
William Goldman - Καλλιτέχνης
Walter Lippman - Εκδότης
Josef Szigeti - Βιολίστας
Rob Cohen - Σκηνοθέτης
David Helfgott - Πιανίστας
Jerry Seinfeld - Κωμικός
Haim Topol – Ηθοποιός ο περιφημος Βιολιστής στη στέγη
Dani από τους Cradle Of Filth (Η μητέρα του είναι από την Αιθιοπία, ο πατέρας του είναι Ε¬βραίος)
Andrew Mark Berman - Ηθοποιός
Max Weinberg - Μουσικός
Lawrence Harvey - Ηθοποιός
Michael Berrin - Καλλιτέχνης
Arlene Sorkin - Ηθοποιός
Gene Wilder - Ηθοποιός
David Schwimmer - Ηθοποιός
King Diamond - Τραγουδίστής
Herschel Savage - Καλλιτέχνης
Julie Kanver - Καλλιτέχνης
Jenna Jameson - Καλλιτέχνης
Shelley Winters Shirley Schrift - Ηθοποιός
Tony Randall (Αληθινό όνομα - Leonard Rosen¬berg)
Jerry Orbach- Ηθοποιός
Sylvia Sydney - Ηθοποιός
Jay Black - Ηθοποιός
Samuel Avital - Καλλιτέχνης
Dustin Diamond - Ηθοποιός
Mircea Crisan (Kraus) – Καλλιτέχνης
Paulette Goddard - Ηθοποιός
Trevor Rabin - Ηθοποιός
David Gahan - Καλλιτέχνης
Sydney Rome - Ηθοποιός
Arnold Schoenberg - Συνθέτης
Josef Von Sternberg - Ηθοποιός -Συνθέτης
Robert Clary - Ηθοποιός
Joel and Ethan Coen - Σκηνοθέτης (Raising Ari¬zona)
Jackie Vernon- Ηθοποιός
Liv Tyler - Ηθοποιός
Mitzi Gaynor - Ηθοποιός - Χορεύτρια • Τραγουδίστρια
Neriah Davis- Καλλιτέχνης
Mark Feuerstein - Ηθοποιός
Courtney Love - Ηθοποιός
Mickey Hart - Μουσικός
Bess Myerson - Ηθοποιός
Carole King - (Klein) - Στιχογράφος
Herschel Bernardi - Ηθοποιός
Moe Kauffman - Μουσικός
Michele Landsberg - Εκδότης
Tony Goldwyn - Ηθοποιός
Melissa Manchester - Τραγουδίστρια
Shlomo Mintz - Βιολίστας
Shaun Weiss - Ηθοποιός
Ross Gelman - Ηθοποιός - Κωμικός
Vladimir Horowitz - Πιανίστας
Ron Leavitt - Ηθοποιός
Jason Marsden - Ηθοποιός
Jack Gilford - Κωμικός / Ηθοποιός
Serge Koussevitzky - Ηθοποιός
Dianne Weist - Ηθοποιός
Michel Berger - Συνθέτης
Barry Sonnenfeld - Συνθέτης
Ron Rifkin • Ηθοποιός
Sheldon Harnick - Στιχογρόφος
Lee Zurik – Ηθοποιός
Mr. G - Ηθοποιός
Selma Diamond - Ηθοποιός
Polly Draper - Ηθοποιός
Dorothy Rothschild Parker - Συγγραφέας
Joshua Redman - Σαξοφωνίστας
Malcolm McLaren - Μάνατζερ των Sex Pistols
Allen Garfield (Goorwitz) - Ηθοποιός
Zohra Lamport - Ηθοποιός
Peter Wolf - Μουσικός
David Susskind - Καλλιτέχνης
Dan Greenburg - Συγγραφέας ('How to be Jewish Mother')
Sheldon Leonard - Ηθοποιός
Michael Lembeck - Ηθοποιός
Sonny Fox - Καλλιτέχνης
Stuart Pankin - Ηθοποιός
Bruno Bauer - Καλλιτέχνης
Sherwood Schwartz - Καλλιτέχνης
Renee Taylor - Ηθοποιός
Paul Muni - Ηθοποιός
Shalom Aleichem• Ηθοποιός
Emma Lazarus - Ποιητής ("Give me your tired, your poor from the Statue of Liberty)
Jonathon Lipnicki - Ηθοποιός
Alan Gratzer and Kevin Cronin - Μουσικός
Doug Feiger - Μουσικός
John Leguizamo - Ηθοποιός
Menahem Golan - Σκηνοθέτης
Phobe Levy Pember - Ηθοποιός
Gregg Woodman - Καλλιτέχνης
Jean-Luc Godard - Παραγωγός ταινιών
Rick Moranls - Ηθοποιός
Kim Greist - Ηθοποιός
Anthony Newley - Ηθοποιός - Τραγουδιστής -Συνθέτης
Kitty Carlisle - Καλλιτέχνης
Claude Rains - Ηθοποιός
David Mamet – Συνθέτης
Allen Ginsberg - Καλλιτέχνης
Artur Rubenstein - Μουσικός
Andy Kaufmann - Ηθοποιός
Dina Sfat - Ηθοποιός
William Daniels - Ηθοποιός
Jerry Ohrbach - Ηθοποιός
David Milch - Καλλιτέχνης
Bill Pullman - Ηθοποιός
Yaphet Kotto - Ηθοποιός
Adam Horowitz - Μουσικός (Beastie Boys)
Amos Elon - Δημοσιογράφος
Lisa Edelstein - Ηθοποιός
Boris Pasternak - Συγγραφεύς
Camryn Manheim - Ηθοποιός
Rick Rubin - Καλλιτέχνης
Andy Ackerman - Καλλιτέχνης
Eddie Fisher - Τραγουδιστής
Georges Bizet - Μουσικός
Clifford Odetts - Μουσικός (Golden Boy)
Michael Rappaport - Ηθοποιός
Eugene Ormandy - Καλλιτέχνης
Rob Schneider - Ηθοποιός
Roy Lichtenstein - Ζωγράφος
Artur Rubinstein - Πιανίστας
John Rubinstein - Ηθοποιός
Jessica Walter - Ηθοποιός
J.D. Salinger - Ηθοποιός
F. Murray Abraham - Ηθοποιός
Sam Jaffe - Ηθοποιός
Norman Lear - Ηθοποιός
Marvin Hamlisch • Καλλιτέχνης
Edlsaiah Wynn - Ηθοποιός
Peter Green - Μουσικός
Gummo Marx - Κωμικός (Marx Brothers)
Marianne Faithful - Τραγουδίστρια
Steven Lovy - Συνθέτης
Richard Dix - Ηθοποιός
Mickey Cohen – Καλλιτέχνης
Florenz Ziegfeid - Θεατρικός συνθέτης
Dan Lauria - Ηθοποιός
Carl Bernstein - Δημοσιογράφος
Richard Masur - Ηθοποιός
Don Rickles - Κωμικός
Joseph Papp - Ηθοποιός
Harold Prince - Καλλιτέχνης
Benjamin Mor - Μουσικός
D. Saevitz- Καλλιτέχνης
Max Aranoff - Μουσικός
Goldie Hawn - Ηθοποιός
Primo Levi - Συγγραφέας
Adam Goldberg - Ηθοποιός
Shimi Tavori- Τραγουδίστρια
Stephen R. Kuntz - Καλλιτέχνης
Karl Haas - Μουσικός
Polly Bergen - Ηθοποιός
Arthur Miller - Συγγραφέας
Beverly Sills - Μουσικός
ΑΙ Jolson - Τραγουδιστής
Daniel Stern - Ηθοποιός
Carly Simons - Τραγουδίστρια
Fredrick Loewe - Σκηνοθέτης
John Rubenstein - Ηθοποιός
Tom Bosley - Ηθοποιός
Roberta Peters - Μουσικός
John Garfield - Ηθοποιός
Mark Banks • Κωμικός
Susan Strasberg - Ηθοποιός
Betty Friedan - Συγγραφέας
Stanley Drucker - Μουσικός
Deborah Raffin - Ηθοποιός
Kevin Pollack - Ηθοποιός
Theda Bara • Ηθοποιός
Natalio Finkelstein - Βιολίστας
Norman Corwin - Καλλιτέχνης
Paul Rubin - Κωμικός
Alan Rachins - Μέλος των LA Law
Fania Fenelon - Καλλιτέχνης
Max Weinberg - Μουσικός
Lee Strassberg - Ηθοποιός
Larry Storch - Ηθοποιός
Jeannie Becker - Καλλιτέχνης
Phil Silvers - Ηθοποιός
Kenny G - Μουσικός
Daniel Ash and Kevin Haskin - Μουσικοί
Billy Wilder • Σκηνοθέτης
Josh Niehaus - Μουσικός
Yaki Margulies - Καλλιτέχνης
Pierre Monteux - Μουσικός
Mel Tides - Μουσικός
Rita Rudner • Κωμικός
Faye Kellerman - Συγγραφέας
Herb Edelman - Ηθοποιός
Chip Zien - Ηθοποιός
Leonard Bernstein - Συνθέτης
Bruce Adler - Τραγουδιστής - Χορευτής
Yascha Heifetz - Μουσικός
Abigail Van Buren - Ηθοποιός
Peter Falk - Ηθοποιός
Robert 'Mutt' Lange - Καλλιτέχνης
Martin Gore - Στυχογράφος
Stacy Earl - Τραγουδίστρια
Josh Meisels - Αθλητής
Bill Maher - Κωμικός
Maeve Kinkead - Ηθοποιός
Jule Styne - Καλλιτέχνης
Yarema Hutsaliuk - Συγγραφέας
Louie Nye (Neistat) - Ηθοποιός
David Mamet - Καλλιτέχνης
Abigail Van Buren (Dear Abby) - Καλλιτέχνης
Ralph Bakshi - Σκηνοθέτης κινουμένων σχεδίων
Lindsey Grouse - Ηθοποιός
Judy Cavitez- Ηθοποιός
Greg Hetson - Μουσικός
Jerome Kern – Σκηνοθέτης
Matt Greening • Καλλιτέχνης
Ben Savage - Ηθοποιός
Robert Lansing - Ηθοποιός
Claude - Michel Schonberg - Καλλιτέχνης
Sidney Lumet - Σκηνοθέτης
Denise Katrina Smith(aka Vanity) - Ηθοποιός
Mark Rothko - Καλλιτέχνης
Jane Wiedland - Ηθοποιός
ΑΙ Cooper - Μουσικός
Roxanne Hart - Ηθοποιός
Rod Serling - Ηθοποιός
Ethel Merman - Καλλιτέχνης
Herb Alpert - Μουσικός
Abe Vigoda - Ηθοποιός
Sue Mangers - Καλλιτέχνης
David Brenner - Ηθοποιός
Edward G. Robinson - Ηθοποιός
Paul Muni - Ηθοποιός
Boris Thomashevsky - Ηθοποιός
Walter Mosley Writer - Καλλιτέχνης
Dictators-'s NYC - Μουσικός
Andy Shernoff • Ηθοποιός
Ross (The Boss)
Friedman Scott(Top Ten) Kempner Richie Teeter
Ted Koppel - Καλλιτέχνης
Goldy Hawn - Ηθοποιός
Zachary Hines - Καλλιτέχνης
Adam Sandler - Κωμικός - Στιχογράφος
Erynn Hubbard - Ηθοποιός
Dr. Ruth - Καλλιτέχνης
Alexander Kipnis – Μουσικός
Emanuel List – Μουσικός
Marie Rappold – Μουσικός
Barbra Streisand - Ηθοποιός - Τραγουδίστρια
Rita Shane, Norman Mittelmann - Μουσικοί
Jerome Kern, Frank Loesser - Καλλιτέχνης
Gregor Piatigorsky - Καλλιτέχνης
Josef Szigeti, Mischa Elman, Μουσικοί
Thomas Shlamme - Σκηνοθέτης
Franz Kafka - Συγγραφέας
Joel Grey - Ηθοποιός
Georgia Brown - Ηθοποιός
Judy HoJIiday - Ηθοποιός
Nora Ephron - Σκηνοθέτης
Morris Camovsky - Ηθοποιός
Goddard Ueberson - Πρόεδρος των Columbia Records
Adolph Green- Στιχουργός
Bonnie Franklin - Ηθοποιός
Moira Shearer - Ηθοποιός
Chaim Topol - Ηθοποιός και Μουσικός
Robbie Kreieger - Μουσικός
Richard Hell - punk rocker - Καλλιτέχνης
Jonathan Silverman - Ηθοποιός
Mike Diamond - (Mike D.) Μουσικός
Adam Yauch - (MCA) Μουσικός
Adam Horowitz - {Adrock) Μουσικός
Amos Oz - Φιλόσοφος
Silvio Santos - Κωμικός
Leo Genn - Ηθοποιός
Duncan Renaldo - Ηθοποιός
Efrem Zimbalist Sr. - Μουσικός
Rlcardo Cortez - Ηθοποιός
Francesca Annis - Ηθοποιός
Douglas Fairbanks Sr. - Ηθοποιός (Αληθινό όνο¬μα: Ulman)
Stuart Whitman - Ηθοποιός
Larry Gelbart - Καλλιτέχνης
Jack Benny - Κωμικός
Alan Klein - Μάνατζερ των The Beatles and The Stones
Joel Siege! - Καλλιτέχνης
Bernard Kalb - Καλλιτέχνης
Hart Bochner - Ηθοποιός-Σκηνοθέτης
Armin Shimerman - Ηθοποιός
Jonathan Larson – Μουσικός
Matt Groaning - Ηθοποιός
Gary David Goldberg - Καλλιτέχνης
Barbara Walters - Δημοσιογράφος
Shalom Harlow - Καλλιτέχνης
Frank Hope - Ηθοποιός
Joseph Brodsky - Λογοτέχνης βραβευμένος με Νόμπελ
Natasha Lyonne - Ηθοποιός
Claire Bloom - Ηθοποιός
Sydney Pollack - Σκηνοθέτης
Katrina Neville - Μουσικός
Patricia Richardson • Ηθοποιός
Henry Jaglom - Σκηνοθέτης
Amy Heckeriing - Σκηνοθέτης
Arthur Rubinstein - Πιανίστας
Sarah Berhardt - Ηθοποιός
Jason Bateman - Ηθοποιός
Isaac Babel - Συγγραφέας
Nathanael West (Nathan Weinstein) - Συγγρα¬φέας
Shari Lewis - Καλλιτέχνης
Lisa Loeb - Τραγουδίστρια
David Schwimmer - Καλλιτέχνης
Jessica Hecht - Ηθοποιός
Bert Bachrach • Καλλιτέχνης
Aaron Abel - Τραγουδίστρια
Serge Gainsbourg - Τραγουδίστρια
Larisa Oleynik - Ηθοποιός
Gertrude Berg - Ηθοποιός
Oscar Hammerstein - Συνθέτης
Gene Siskel- Καλλιτέχνης
Arthur Hiller - Σκηνοθέτης του Love Story
David Notowitz - Καλλιτέχνης
Paul Kossoff - Μουσικός
Barbara Bach - Καλλιτέχνης
Syl Sylvain - Καλλιτέχνης
Samuel Yosef Agnon - Συγγραφέας βραβευμένος με Νόμπελ
Judy Landers - Ηθοποιός
Linda Lavin - Ηθοποιός
Ophelie Winter - Ηθοποιός
Alan Arkin - Ηθοποιός
Elmer Bernstein - Μουσικός
Daniel Benzali - Ηθοποιός (Στη σειρά: Murder One)
Jill Clayburgh- Ηθοποιός
Brett "Da Hit Man" Moses - Καλλιτέχνης
Rod Steiger - Ηθοποιός
Wendy Liebman - Κωμικός
Mel Baron - Ήρωας στο WW Estelle Harris - Ηθοποιός
Larry Floyd Matthews - Μουσικός
Norm Crosby - Κωμικός
Beck - Μουσικός
Lena Brenner - Καλλιτέχνης
Bill Dana - Κωμικός
ΑΙ Levine - Καλλιτέχνης
Manfred Mann - Μουσικός
The King Ad Rock (Adam Horovitz}- Μουσικός
(Beastie Boys) Harry
James - Καλλιτέχνης
Dave Katz - Τραγουδιστής
Tristan Tzara (Αληθινό όνομα: Sami Rosenstein) -
Ποιητής ΑΙ Lewis - Ηθοποιός
Antonio Josi da Silva - ο Judeu - Καλλιτέχνης
Harold Pinter - Ηθοποιός
Kim Iglinski – Καλλιτέχνης
Η. Leivick - Ποιητής -The Golem"
Steve Lawrence - Τραγουδιστής • (Αληθινό όνομαSidney Liebowitz)
Mitterrandestein- Ηθοποιός
Michel Boujenah – Ηθοποιός
Arthur Hiller - Σκηνοθέτης
Louise Lasser - Mary Hartman Eric Johnson – Μουσικός
Gabriel Kaplan - Καλλιτέχνης
Henny Youngman – Μουσικός
Malcolm Gets - Ηθοποιός (Richard on Caroline in the City)
Earl Pomerantz - Σκηνοθέτης
Carol Connors - Καλλιτέχνης
Alexey Sayle - Κωμικός
Jean Claude Van Damme - Καλλιτέχνης
Susan St. James - Ηθοποιός
Mick Green - Μουσικός
Greg Wise - Ηθοποιός
Max Miller - Μουσικός
Bud Flanagan - Μουσικός
Ruby Wax - Κωμικός
Gustav Mahler - Συνθέτης
Mendel Peibush - Ηθοποιός
Jack Rosenthal - Ηθοποιός H
orst Buchholst - Ηθοποιός
Maureen Lipman - Ηθοποιός
Harry Rabinowitz - Καλλιτέχνης
Alfie Bass - Ηθοποιός
Warren Mitchell - Ηθοποιός
Frankie Vaughan - Τραγουδιστής
Anthony Sher - Ηθοποιός
Bob Monkhouse - Κωμικός
Leslie Howard - Ηθοποιός
Leslie Gore - Τραγουδίστρια
Ronald Harwood - Καλλιτέχνης
Harry James – Καλλιτέχνης
Melvyn Douglas - Ηθοποιός
David Helfcott • Μουσικός
Artie Shaw - Καλλιτέχνης
Bob Hoskins - Ηθοποιός: πήρε Όσκαρ για το "Mona Lisa".
Alma Cogan - Τραγουδιστής
Taylor Dayne • Τραγουδιστής
Donald Weilerstein – Μουσικός
Norman Corwin - Κολλιτέχνης
Viola Spolins - Ηθοποιός
Paul Sills - Σκηνοθέτης
Bernie Sahlins - Συνθέτης
Wayne and Shuster - Κωμικοί
Ritz Brothers - Κωμικός
Tony Martin - Τραγουδιστής
Marty Balin - Τραγουδιστής
Gwyneth Paltrow - Ηθοποιός
Marlee Matlin - Ηθοποιός
Saul Bellow - Καλλιτέχνης
Janet Leigh - Ηθοποιός
Sarah Bernhardt - Ηθοποιός
Robbie Robertson - Τραγουδιστής
Vic Morrow - Ηθοποιός
Calvin Trillin - Συγγραφέας
Grace Lee Whitney - Ηθοποιός
Nichols and May - Ηθοποιός
Smith and Dale - Ηθοποιός
Rachel Lipman - Ηθοποιός
Rob Morrow - Ηθοποιός
Peter Bogdanovich - Σκηνοθέτης
Maury Povich - Παρουσιάστρια
Alan Rosenberg - Ηθοποιός
Claude Lelouch - Σκηνοθέτης
Bert Lahr - Ηθοποιός
Freddie Prinz - Ηθοποιός
Carl Reiner - Ηθοποιός
Laura Nyro - Τραγουδίστρια
Molly Picon - Ηθοποιός
Eugene Levy - Ηθοποιός
Fred Levine - Ψυχολόγος
Mary Livingstone - Ηθοποιός
Mel Blanc - Καλλιτέχνης
Marlee Matlin • Ηθοποιός
Helen Reddy - Τραγουδίστρια
Anne Revere - Ηθοποιός
Lilli Palmer – Ηθοποιός
John Forsythe (Αληθινό όνομα: John Freund) Ηθοποιός
Bob Saget - Ηθοποιός
Kate Capshaw - Ηθοποιός
Joan Micklin Silver - Σκηνοθέτης
Steve Goodman - Τραγουδιστής
Michael Douglas - Ηθοποιός
Ezequiel Antar - Καλλιτέχνης
Sonia Benezra - Καλλιτέχνης
Jason Hervey - Καλλιτέχνης
Victor Borge - Ηθοποιός
Susan Cabot - Ηθοποιός
Carmel Myers - Ηθοποιός
Leo Gorcey - Ηθοποιός
Billy Halop - Ηθοποιός
Ben Harris - Καλλιτέχνης
Michael Krugman - Καλλιτέχνης
Adam Wyle - Ηθοποιός
Donne Pescow – Καλλιτέχνης
Bruce Morrow (Cousin Brucie) - Disc Jockey
Jerome Robbins - Σκηνοθέτης
Albert Suissa - Τραγουδιστής
Jules Dassin - Σκηνοθέτης
Michael Stoyanov - Ηθοποιός
Murray Kaufman (Murray The K. The Fifth Beatle) -Disc Jockey, WINS
Aaron Spelling – Σκηνοθέτης
Barbara Sokol - Καλλιτέχνης
Jerzy Kosinski - Καλλιτέχνης
John Byrne (Bronowski) – Καλλιτέχνης
Tony Cowley (Kaulish) - Καλλιτέχνης
Barry Miller - Ηθοποιός
Yaphet Kotto - Ηθοποιός
Chris Isaac – Μουσικός
Bob Vila – Ηθοποιός
Harry Ellis Dickson - Καλλιτέχνης
Juan Valdez - Καλλιτέχνης
Carol Kane – Ηθοποιός
Joel Silver - Σκηνοθέτης
Mort Sahl - Ηθοποιός
Emil Gilels - Μουσικός
Jeannie Berlin - Ηθοποιός
Tony Parisi - Ηθοποιός
Seth Polzer - Καλλιτέχνης
Martin Landau - Ηθοποιός
Brad Ray - Μουσικός
Justin Miller - Καλλιτέχνης
Paul Whiteman - Μουσικός
Richard Starkey - Καλλιτέχνης
Bugsy Siegal - Ηθοποιός
The Beastie Boys - Μουσικός
Jonathon Wolfe - Μουσικός
Michael Buchmann Silver - Ηθοποιός
Israel Horowitz - Ηθοποιός
Jennifer Rubin - Ηθοποιός
Kirka Babitzin - Τραγουδίστρια
Rachel Miner - Ηθοποιός
Pat Nash - Αληθινό όνομα: Jacob Goldberg - Τρα¬γουδιστής
Mark Moses - Ηθοποιός
Marilyn Bergman - Στιχογράφος
Mel Torme - Ηθοποιός - Τραγουδιστής (The Christmas Song)
Maxim Gorgi - Συγγραφέας
Jaime Alissa Yoss - Αθλητής
Martin Mull - Ηθοποιός
Leiber και Stoller - Σκηνοθέτης
Kerry King - Jeff Hanneman - Μουσικός
Cass Elliot (Elizabeth cohen) - Μουσικός
Bob Rivers - Καλλιτέχνης
Josh Mostel - Ηθοποιός
Phyllis Newman - Ηθοποιός
Sandra Bernhard - Ηθοποιός
Carol Leiffer - Ηθοποιός
John Taylor - Μέλος των Duran Duran
James L Brooks – Καλλιτέχνης
Anton LaVey - Ιδρυτής της Εκκλησίας των Σατανιστών (Αληθινό όνομα: Howard Levey)Marilyn Manson - Καλλιτέχνης (Αληθινό όνομα: Warner)
Edward G Robinson - Ηθοποιός
Tracy Pollan - Ηθοποιός, σύζυγος του Michael J Fox
Shlomo Mintz - Μουσικός
Jonathan kellerman - Συγγραφέας
Paul Stanley and Gene Simmons - Μέλη των KISS
Mike Stern - Μουσικός
Jackie Mason - Ηθοποιός
Jonathan Taylor Thomas - Καλλιτέχνης
Adam Arkin - Ηθοποιός
Leon Askin - Ηθοποιός - Σκηνοθέτης
Paul Shaffer - Μουσικός
Piper Laurie Rosetta Jacobs - Ηθοποιός
Sidney Sheldon - Συγγραφέας
Barbara Walters - (Baba Wawa) – Δημοσιογράφος
Dyan Cannon - Ηθοποιός
George Gershwin - Σκηνοθέτης
Randy 'Macho Man' Savage - Καλλιτέχνης
Fred Savage - Ηθοποιός
Maya Plisetskaya - Καλλιτέχνης
Missy Yager - Ηθοποιός
Natanya Ross - Ηθοποιός "Secret World Of Alex
Mack-Meredith Bishop - Ηθοποιός "Secret World Of Alex
Mack" Marion Ross - Ηθοποιός -Brooklyn Bridge" και"Happy Days"
Steve Reich - Μουσικός
Alana Ubach – Ηθοποιός
Philip Glass - Σκηνοθέτης
Michael Tilson - Thomas, Μουσικός
Andre Previn - Μουσικός
Juice Newton – Μουσικός
Michelle Tractenberg - Ηθοποιός
Kari Wuhrer-Salin - Ηθοποιός
Johnny Rivers - Μουσικός
Cy Coleman - Σκηνοθέτης
Cindy Margolis - Καλλιτέχνης
Brian Feldman - Ηθοποιός
Shalom Secunda - Συνθέτης
Assaf Bernstein - Ηθοποιός
Amadeo Modigliani - Καλλιτέχνης
Delmore Schwartz - Ποιητής
Richard Kline - Ηθοποιός (Three's Company)
Eli Wallach - Ηθοποιός (The Magnificent Seven)
Danielle Fishel - Ηθοποιός
Jamie Luner - Ηθοποιός
Chris Brunecz - Κωμικός
Rick Moranis - Ηθοποιός
Harold Robbins - Καλλιτέχνης
Chaim Soutine - Ζωγράφος
Jawaad Backstaber - Ιδιοκτήτης των FMT.Cal.
Carrie Fisher - Ηθοποιός (Star Wars)
Bageleatin Backstaber - Καλλιτέχνης
Bloodsucking Richman - Καλλιτέχνης
Charlie Chaplin - Ηθοποιός
Lloyd Bochner - Ηθοποιός
Steve Page - Τραγουδιστής
ΑΙ Eisen - Καλλιτέχνης
Andy Kaufman - Ηθοποιός
Allan Greenspan – Καλλιτέχνης

ΠΟΛΛΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥΣ.
ΜΕΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ.


Χριστιανικό όνομα

Joey Adams
Eddie Albert
Woody Allen
Lauren Bacall Jack
Benny Milton Berle
Ernest Borgnine
George Burns
Joan Blondell
Joyce Brothers
Mel Brooks
Joey Bishop
Charles Branson
Rona Barrett
Cyd Chrisse
Tony Curtis(daughter is Jamie Lee Curtis)
Joan Crawford
Dyan Cannon
Kirk Douglas (son is Michael Douglas)
Bob Dylan
Rodney Dangerfield
Douglas Fairbanks
Joel Grey

Πραγματικό Εβραϊκό όνομα

Joseph Abramowltz
Eddie Heimberger
Allen Konigsberg
Joan Perske Benny
Kubeisky Milton
Berlinger Effron
Borgnine Nathan
Bimbaum Rosebud
Blustein Joyce
Bauer Melvin
Kaminsky Joey
Gottlieb Charles
Buchinsky Rona
Burnstein
Tula Finklea
Bernie Schwartz
Lucille Le Sueur
Samile Friesen
Isadora Demsky
Robert Zimmerman
Jacob Cohen
Jr Douglas Uliman
Joel Katz
Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΜΕΣΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΤΟΥ ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ,ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙ.ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΤΟΥΣ.

1. C.B.S. ελέγχεται από τον Eric Ober που είναι Εβραίος. (Αγοράστηκε από την Westing-house Electric Corp.)
2. N.B.C. ελέγχεται από τον Robert Sarnoff που είναι Εβραίος.
3. A.B.C. ελέγχεται από τον Leonard Golden-son (Εβραίος). Τα κορυφαία ειδησεογραφικά του προγράμματα έχουν Εβραίους διευθυντές παρα¬γωγής. To "World news tonight" με τον Rick Kapiam. To "Good Morning America" με τον Bob Reichbloom και το 20% με τον Victor Newfeld.4. C.N.N, δημιουργήθηκε από τον Εβραίο Ted Turner.
Ας δούμε μερικούς Εβραίους δημοσιογρά¬φους σε προγράμματα ύψιστης τηλεθέασης και ακροαματικότητας.
Mike Wallace 60 minutes
Money Safer 60 minutes
Scott Simon Weekend Edition
Wolf Blitzer CNN
Barbara Walters Εκφωνήτρια
Barry Farber Ραδιοφωνικό talk show.
Dennis Prager Ραδιοφωνικό talk show.
Ed Koch Ραδιοφωνικό talk show.
A.M. Rosenthal Παρουσιαστής
Ann Landers Σύμβουλος
Michael Kinsley Slate Walter Winchell Δημοσιογράφος προσωπικοτήτων
William Satire NY Times
Jacobo Zabludovsly To αντίστοιχο το Dan Ra¬ther στο Mexico
Larry King ABC
Bil Handel Πρωινές εκπομπές
Dr. Laura Schlesinger Έχει το 2ο σε τηλεθέαση talk show στις ΗΠΑ.

antipliroforisi.blogspot.gr

 

Διαβάστε περισσότερα

Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Ισπανοί ροδακινοπαραγωγοί καίνε σημαία της ΕΕ - Οι δικοί μας περιμένουν αποζημιώσεις! Ελλάδα πήγαν διακοπές!

Μια συνδικαλιστική οργάνωση που εκπροσωπεί τους καλλιεργητές και κτηνοτρόφους βοοειδών της Καταλονίας οργάνωσαν μια διαμαρτυρία, απαιτώντας ότι η ΕΕ θα τους αποζημιώσει για τα έσοδα που χάνονται εξαιτίας της κλιμάκωσης των κυρώσεων, οι οποίες έχουν κλείσει τη ρωσική αγορά για αυτούς.


Μια ομάδα περίπου 30 εκπρόσωπων από JARC (Νέοι αγρότες και κτηνοτρόφοι της Καταλονίας), ένα από τα μεγαλύτερα γεωργικά συνδικάτα της περιοχής, έκαψαν επιδεικτικά κιβώτια από ώριμα ροδάκινα έξω από το κτίριο του δήμου Lleida. ... Συνδικαλιστές εκσφενδόνισαν μια σημαία της ΕΕ πάνω στην φωτιά.

"Εμείς δεν θα δεχτούμε την ΕΕ να μας λέει τι να κάνουμε."

Αυτοί οι άνθρωποι που δεν έχουν ποτέ πατήσει το πόδι τους σε χωράφια ούτε για μια φορά, θα πρέπει να ακούσουν τους παραγωγούς.


Διαβάστε περισσότερα

  ΕΚΕΙ  ΕΙΝΑΙ  ΙΣΠΑΝΙΑ.....ΕΙΝΑΙ   ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ.....ΔΕΝ  ΕΙΝΑΙ   ΧΑΦΙΕΔΟΧΩΡΑ   ΓΕΜΑΤΗ  ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙΑ   ΠΡΑΣΙΝΟΜΠΛΕΚΟΚΙΝΟΚΙΤΡΙΝΑ.......

  ΟΙ  ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΙ   ΘΑ  ΣΑΣ  ΠΑΝΕ  ΜΕ  ΤΙΣ  ΚΛΩΤΣΙΕΣ.....ΜΕΧΡΙ  ΤΑ  ΤΑΡΤΑΡΑ..........
ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟΙ.....ΣΥΜΜΟΡΙΑ  ΓΙΑ  ΤΑ  ΣΚΑΤΑ....  ΠΑΛΙΟΧΑΦΙΕΔΕΣ....ΠΑΣΟΚΟΝΕΟΔΗΜΟΠΟΥΣΤΡΑΚΟΒΡΩΜΙΑΡΗΔΕΣ...ΤΟΥ  ΚΕΡΑΤΑ.....             ΓΙΑΤΙ   Η  ΘΗΒΑ   ΔΕΝ  ΚΕΙΤΑΙ   ΜΑΚΡΑΝ......

ΓΙΑΤΙ   ΕΔΩ   ΕΙΝΑΙ    ΕΛΛΑΔΑ!!!!!!                                        ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ  ΦΙΛΙΠΠΟΥ


ΖΗΤΩ   Ο   ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ

Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΝΑΥΜΑΧΙΑΣ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ

Ο σύλλογος προστασίας περιβάλλοντος και Αρχαιοτήτων ΑΙΑΝΤΙΣ της Σαλαμίνας , ενας σύλλογος που μάχεται χρονια τωρα για τη προστασία , προβολή και παγκόσμια ανάδειξη της Ναυμαχίας της Σαλαμίνος μας προσκαλέι στην ανοικτή σύσκεψη με θέμα τα «ΣΑΛΑΜΙΝΙΑ 2014» την
Πέμπτη 28/8/2014 και ώρα 19.00΄στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δ.Σ. της Δημοτικής Ενότητας Αμπελακίων, παρουσία της νέας Δημάρχου Σαλαμίνας κ. Ρούλας Νάννου.Ολοι μας καλούμαστε να συμμετάσχουμε οχι μονο για να τιμήσουμε τους προγόνους μας που εδωσαν τη ζωη τους για μια ελευθερη Ελλαδα και Ευρωπη αλλα για να συνεχίζουμε να μεταλαμπαδεύουμε το πολιτισμό μας παγκοσμιώς , να υπενθυμιζουμε σε ολους οτι η Σαλαμινα το ιερο νησι του ΑΙΑΝΤΑ ειναι η παγκόσμια κοιτίδα της Ελευθεριας και της Δημοκρατιας οπως πολυ εύστοχα υπαρχει στο νεο έμβλημα του Δήμου μαζι με τον Αιαντα το Κυχρεα τις 23 πολεις κρατη και σχεδον 7.000 χρόνια Ιστοριας.

Καθε χρόνο οι εκδηλωσεις για την επετειο της Ναυμαχιας ξεκινουν 22 εως 29 Σεπτεμβριου . Η 'Εναρξη γινετε κάθε χρόνο στο μνημείο του αγνώστου στρατιωτη στο σύνταγμα παρουσια του Προέδρου της Βουλής , Δημάρχου Σαλαμίνας αρχηγών κομμάτων , του Περιφερειαρχη Αττικής , 22 Δημάρχων , ΑΓΕΕΘΑ , Αρχηγου ΠΝ , Αρχηγου ΛΣ , Πρεσβειών , εκπροσώπων της UNESCO , της Ευρωπαικης Ενωσης ενώ καθολη τη εβδομαδα πραγματοποιούνται στη Σαλαμίνα αρχαιες θεατρικες παραστασεις , κοπηλατικοι / ιστιοπλοικοι αγώνες , εκθέσεις ζωγραφικής , πανελληνιος Ποιητικός διαγνωνισμός με θεμα τη Ναυμαχία , εκδηλώσεις του Υπουργείου Πολιτισμού / του Πολεμικού Ναυτικού , την 28η Σεπτεμβριου πραγματοποιήτε η "αφη απολλωνίου φωτος" στο Τυμβο των Σαλαμινομάχων/ συνάντηση του δυκτίου των αδελφοποιημένων πολεων - Δημων στον αρχαιο λιμενα της Σαλαμινας και τη 29η σεπτεμβριου η μεγαλειωδη Μαθητικη , Στρατιωτική παρέλαση μπροστα στο μνημειο του Αρχαιου Λιμένα με τη καταθεση στεφανων στον υγρο τάφο απο τη Δήμαρχο Σαλαμίνος , την Κυβερνηση , Αρχηγούς ΑΓΕΕΘΑ - Π.Ν. - Λ.Σ. πανω απο 40 Ξένες χώρες και απο φέτος θα τιμά την επέτειο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Παπούλιας. Ο Δήμος της Σαλαμίνας εχει παρει επίσης μια πολυ συμαντικη ιστορική αποφαση μετα την εισήγηση του Προεδρου του Αιαντις κ.Μαριδάκη να ανακηρυχθεί η 29η Σεπτεμβρίου - ημέρα της Ναυμαχία της Σαλαμίνας ως επίσημη αργία αφιερωμένη στο Πολεμικό Ναυτικό!!!

Τέλος αξιζει να σημειώσουμε οτι η επετειος για την Ναυμαχία της Σαλαμίνος με την ονομασία "ΣΑΛΑΜΙΝΙΑ" ξεκίνησε να εορτάζεται απο το 1977 απο τον Ιδρυτή του "ΑΙΑΝΤΙΣ"κ. Χρήστο Μαριδάκη ο οποιος μέχρι και σήμερα συνεχίζει ως αιώνιος έφηβος να προβάλλει τη Σαλαμίνα και την Ελλάδα παγκοσμίως.


Τα λόγια της Μελίνας ειναι ποιο επικαιρα απο ποτε .." Η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον πολιτισμό. Αυτό είναι η κληρονομιά της, αυτό είναι η περιουσία της και αν το χάσουμε αυτό δεν είμαστε ΚΑΝΕΙΣ..."

ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΩΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΤΟ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΣΑΛΑΜΙΝΟΜΑΧΟΥΣ !!

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ!!
                      
Διαβάστε περισσότερα    

Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

Πού βρίσκεται ο Τάφος του Αλεξάνδρου; Μυαλό χρειάζεται για να αποκαλυφθεί και όχι φτυάρια..

Τα μεγαλύτερα μυστικά του κόσμου κρύβονται πάντα με τον καλύτερο τρόπο, παραμένοντας στην κοινή θέα. Για να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει με τον Τάφο του Αλεξάνδρου, θα πρέπει να σκεφτούμε με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο από αυτόν, που θα επιθυμούσε το σύστημα να σκεφτόμαστε. Αντίθετα, δηλαδή, από τον τρόπο σκέψης, που μέχρι τώρα δεν μας επέτρεπε να "βλέπουμε" αυτό, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα υπάρχει συνεχώς μπροστά μας. Στην κυριολεξία, αν κλείσουμε τα μάτια μας, μπορούμε να "δούμε" αυτόν τον Τάφο.
Άλλωστε είναι γνωστό ότι με το μυαλό "βλέπουμε" καλύτερα από ό,τι με τα μάτια. Τα καλύτερα μάτια μπορούν να ξεγελαστούν από μια οφθαλμαπάτη, ενώ ένα καλό μυαλό όχι. Τα καλύτερα μάτια μπορούν να βλέπουν έναν ταχυδακτυλουργό να κόβει πραγματικά έναν άνθρωπο σε τρία κομμάτια, ενώ το μυαλό "βλέπει" ένα τρυκ. Τα καλύτερα μάτια μπορούν να βλέπουν συνέχεια φοίνικες και οάσεις μέσα στην έρημο, ενώ το καλό μυαλό τα "βλέπει" μόνον εκεί όπου υπάρχουν.

Τι σημαίνει αυτό στην περίπτωσή μας; Ότι στην πραγματικότητα ο Τάφος του Αλεξάνδρου δεν είναι καν κρυφός. Όχι απλά δεν έχει χαθεί, αλλά τον έχουμε δει όλοι μας, χωρίς να καταλαβαίνουμε τι βλέπουμε. "Ταχυδακτυλουργοί" της εξουσίας μάς έχουν πείσει ότι είναι χαμένος, επειδή δεν βλέπουμε μια "ταμπέλα" πάνω του, ενώ αυτός είναι μπροστά μας, αν χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας, για να τον "ψηλαφίσουμε". Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για μυαλό και όχι για μάτια. Μιλάμε για σκέψη και όχι για έρευνα. Θα "δούμε" πολύ εύκολα τον Τάφο, αν σκεφτούμε ότι ο Αλέξανδρος έχει πολύ πιο "φρέσκια" και άρα "ζωντανή" σχέση την εξουσία απ' ό,τι νομίζουμε.





Άρα δεν πρέπει να σκεφτόμαστε σαν αρχαιολόγοι, που αναζητάμε ένα "χαμένο" σύμβολο μιας χαμένης εξουσίας. Στην περίπτωση του Αλεξάνδρου δεν υπάρχει "χαμένο" σύμβολο, γιατί δεν υπάρχει χαμένη εξουσία. Υπάρχει το αιώνιο σύμβολο της αιώνιας —και άρα και της σημερινής— εξουσίας και άρα πρέπει να σκεφτόμαστε ως πολίτες, που αναζητάμε τα συμφέροντα της εξουσίας σε σχέση με ένα τέτοιο σύμβολο. Η σημασία αυτού που λέμε είναι τεράστια και στην πορεία του κειμένου θα καταλάβει ο αναγνώστης τι ακριβώς εννοούμε.

Κατ’ αρχήν ν' αναφέρουμε πως είναι πρακτικά αδύνατον να έχει "χαθεί" ένας τέτοιος Τάφος από προσώπου Γης. Ο Αλέξανδρος λατρευόταν για αιώνες ολόκληρους ως Θεάνθρωπος στο σύνολο του τότε πολιτισμένου Κόσμου. Δεν ήταν ένας τυχαίος άνθρωπος, για να "σκεπαστεί" ο Τάφος του από τη "σκόνη" του χρόνου. Ο Τάφος αυτού του Θεανθρώπου ήταν ένας Τάφος, τον οποίο αναζητούσαν αυτοκράτορες για να τον προσκυνήσουν και άρα ήταν αδύνατον να τον σκεπάσει η άμμος ή το χώμα …και βέβαια η λήθη.

Ένας Τάφος, ο οποίος ανήκε στο πιο σημαντικό ιστορικό πρόσωπο μιας πραγματικά καταγεγραμμένης περιόδου της ανθρώπινης ιστορίας είναι αδύνατον να θεωρούμε ότι μπορεί να χαθεί. Όπως δεν είναι δυνατόν να χαθεί ο τάφος του Ναπολέοντα στην εποχή μας, έτσι ήταν αδύνατον να χαθεί και ο Τάφος του Αλεξάνδρου στην εποχή του. Η επιστήμη της ιστορίας είχε θεμελιωθεί και υπάρχουν στοιχεία, τα οποία μας περιγράφουν τα γεγονότα εκείνης της εποχής όπως αυτά διαδραματίστηκαν.

Επιπλέον είναι και θέμα οικονομικό. Στην περίοδο κατά την οποία χάθηκε η σορός του Αλεξάνδρου ανθούσε η δεισιδαιμονία και η πρόληψη. "Ανθούσε" στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει πάνω απ' όλα χρήμα. Σημαίνει χρυσάφι. Όταν κάποιοι "έμποροι" πίστης θησαύριζαν από κάρες και σκηνώματα του οποιουδήποτε τυχαίου και άγνωστου αγίου, αντιλαμβανόμαστε ότι θα αρκούσε ένα "δάκτυλο" του Αλεξάνδρου, για να γίνει κάποιος αμύθητα πλούσιος.

Αν αφηνόταν δηλαδή ο Τάφος του Αλεξάνδρου στην τύχη του, κάποιοι θα είχαν γίνει πλούσιοι, μοιραζόμενοι το περιεχόμενό του σε εποχές σαν εκείνες. Ένας τέτοιος Τάφος δεν είναι δυνατόν να αφεθεί να ρημάξει, να μαραζώσει και να καταπλακωθεί από χώματα και πέτρες. Γιατί; Γιατί δεν προλαβαίνει. Γιατί, εκτός από τάφος για κάποιους πολλούς είναι η ευκαιρία της ζωής τους να γίνουν πλούσιοι. Λεγεώνες στρατιωτών θα πρέπει να τον προστάτευαν στο κρίσιμο διάστημα, προκειμένου να εμποδίσουν τους επίδοξους τυμβωρύχους να πλουτίσουν. Ποιος ξέρει πόσα αρπακτικά χέρια ιερόσυλων κόβονταν καθημερινά γύρω από τον Τάφο-θησαυρό.

Σε μια εποχή λοιπόν, που κυκλοφορούσαν "θαυματουργά" δάκτυλα, νεφρά, πνεύμονες αγίων και προπάντων ψέματα και τερατολογίες, κανένας δεν τόλμησε να ισχυριστεί ότι διαθέτει και εκθέτει κάποιο μέρος του σκηνώματος του Αλεξάνδρου. Του πιο διάσημου, όμορφου, αγαπητού και ως εκ τούτου δυνάμει πιο προσοδοφόρου σκηνώματος του Πλανήτη. Του πιο καλοδιατηρημένου μάλιστα, αν σκεφτεί κάποιος ότι εξ’ αρχής η σορός του Αλεξάνδρου είχε "μουμιοποιηθεί" από τους καλύτερους ειδικούς εκείνης της εποχής. Αν μη τι άλλο μιλάμε για ένα θέαμα τουλάχιστον εντυπωσιακό. Δεν μιλάμε για έναν σωρό από κοκάλα, τα οποία ξεθάφτηκαν μέσα από τις λάσπες. Είναι δυνατόν να χάθηκε αυτός ο "θησαυρός";

Αυτό όμως, εκτός των άλλων, σημαίνει ένα πολύ απλό πράγμα. Αυτός, ο οποίος πήρε το σκήνωμά του, το πήρε ολόκληρο και ταυτόχρονα είχε την οικονομική άνεση να μην έχει ανάγκη την οικονομική απόδοσή του και άρα αναγκαστεί να το εκθέσει δημοσίως.

Επιπλέον, από την εξέλιξη του όλου θέματος, αντιλαμβανόμαστε ότι είχε και την ισχύ να απειλήσει ακόμα και με θάνατο όποιον θα τολμούσε να στήσει "φάμπρικα" με τον Αλέξανδρο. Όποιον ιερόσυλο απατεώνα θα τολμούσε να εμφανιστεί με αλεξανδρινή "πραμάτεια". Ο μόνος, ο οποίος έχει τις προδιαγραφές που περιγράφουμε, είναι η ίδια η εξουσία.


Μπορούσες να έχεις καμιά σαρανταριά δάκτυλα ενός αγίου, αλλά δεν μπορούσες να έχεις ούτε ένα νυχάκι του Αλεξάνδρου. Μπορούσες, χωρίς κίνδυνο, να βάζεις τους αφελείς πιστούς να προσκυνάνε έναν άγιο "σαρανταποδαρούσα", αλλά θα κινδύνευες με θάνατο αν μεγάλωνες έστω και λίγο τα "νύχια" του Αλεξάνδρου.

Άρα; Άρα καταλαβαίνει ο αναγνώστης ότι δεν πρέπει να σκέφτεται σαν αρχαιολόγος, γιατί δεν σκεπάστηκε τίποτε που να πρέπει ν' ανασκαφεί. Ο τάφος υπάρχει, κάποιοι τον γνωρίζουν και σίγουρα δεν περιμένουν από τους αρχαιολόγους να τον ανακαλύψουν.

Από εδώ και πέρα ξεφεύγει η υπόθεση από τη λογική της αρχαιολογίας και καταλήγει εκεί όπου πρέπει να καταλήξει …και είναι η λογική της πολιτικής.

Ο Τάφος αυτός μπορεί να μην σκεπάστηκε ποτέ από χώματα και πέτρες, αλλά, για να μην φαίνεται, σίγουρα "σκεπάστηκε" από συμφέροντα. Αυτό ακριβώς είναι το λεπτό σημείο. Αν το καταλάβει κάποιος αυτό, θα καταλάβει και μόνος του πού βρίσκεται. Στην πραγματικότητα ο Τάφος του Αλεξάνδρου είναι ο πιο φανερός "μυστικός" Τάφος του κόσμου. Στην πραγματικότητα βρίσκεται στο "κέντρο" του κόσμου μας, όπως τον γνωρίζουμε.

Εδώ πλέον τίθεται το βασικό ερώτημα. Για ποιον λόγο, για παράδειγμα, θα ήταν ανεπιθύμητη η ύπαρξη του Τάφου ενός προσώπου αυτού του βεληνεκούς; Για ποιον λόγο το σύστημα εξουσίας δεν επιθυμεί να υπάρχει γνωστός ο Τάφος του Αλεξάνδρου και κατά συνέπεια τον αποκρύπτει; Αυτό, για να γίνει απόλυτα κατανοητό, θα το συγκρίνουμε με μια ομοειδή περίπτωση.

Για τον ίδιο λόγο που —σε πολύ μικρότερη κλίμακα— το σοβιετικό καθεστώς δεν επιθυμούσε να υπάρχει τάφος των Ρομανόφ. Για τον ίδιο λόγο που ο ρωσικός κομμουνισμός δεν επιθυμούσε να υπάρχει ο τάφος του πρώην επικεφαλής του ρωσικού καπιταλισμού. Γιατί; Γιατί ο τάφος από μόνος του θα γινόταν πόλος έλξης για "πιστούς" ενός αντίπαλου καθεστώτος ή μιας εχθρικής ιδεολογίας και ως εκ τούτου ανεπιθύμητης για την εξουσία.



Απλά πράγματα. Δεν βαστά κανένας ζωντανή μια "σπίθα", η οποία μπορεί να του βάλει μια απρόβλεπτη "φωτιά" και να τον "κάψει". Αν υπήρχε ένας φανερός τάφος του Τσάρου Νικολάου, θα γινόταν πόλος έλξης για ομοϊδεάτες. "Νοσταλγοί" του τσαρικού καθεστώτος θα συγκεντρώνονταν γύρω από αυτόν τον τάφο και θα γιόρταζαν επετείους ανεπιθύμητες για το σοβιετικό καθεστώς. Αντιδραστικοί θα χρησιμοποιούσαν τον τάφο ως "σήμα" συνάντησης, προκειμένου να οργανώνονται με τους ομοϊδεάτες τους γρήγορα και αποτελεσματικά. Αντικομμουνιστές θα χρησιμοποιούσαν τον τάφο, για να "καταγγείλουν" τη θηριωδία του σοβιετικού καθεστώτος. Φανατικοί θα έκαναν παρελάσεις μπροστά σ' αυτόν.

Είναι δυνατόν να πιστεύει κάποιος ότι το σοβιετικό καθεστώς δεν γνώριζε πού βρίσκονται τα οστά των Ρομανώφ; Είναι δυνατόν η κομμουνιστική Μόσχα να "ξέχασε" σε κάποια στιγμή πού παράχωσε η ίδια αυτά τα οστά; Όχι βέβαια. Τα μόνιμα συμφέροντα της σοβιετικής Μόσχας ήταν αυτά, τα οποία την έστρεφαν στην επίσης μόνιμη απόκρυψη των επικίνδυνων για την ίδια οστών. Είναι δυνατόν λοιπόν η εξεύρεση των οστών αυτών —και άρα και του τάφου των Ρομανώφ— να ήταν θέμα αρχαιολόγων;
Υπήρχε έστω και ένας Σοβιετικός ή άλλος άνθρωπος, που να πίστευε πως ήταν θέμα των αρχαιολόγων η ανεύρεσή τους; Όχι βέβαια. Οι πάντες γνώριζαν πως ήταν θέμα της κυβέρνησης της Μόσχας να τον αποκαλύψει. Αν το επιθυμούσε η ίδια, θα το αποκάλυπτε. Αν δεν το επιθυμούσε, δεν θα το μάθαιναν οι Ρώσοι στον αιώνα τον άπαντα. Όλοι οι Ρώσοι να έπαιρναν από ένα φτυάρι και να έσκαβαν, δεν θα μπορούσαν να βρουν τα οστά. Γιατί; Γιατί, ακόμα κι αν τα πλησίαζαν με τις έρευνές τους, η Μόσχα θα τα έκρυβε κάπου αλλού, προκειμένου να τα κρατήσει μακριά από τη δημοσιότητα.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον Τάφο του Αλεξάνδρου, απλά με κάποιες πολύ σημαντικές ιδιομορφίες. Οι απλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν πού βρίσκεται. Η εξουσία όμως γνωρίζει. Είναι αδύνατον να μην γνωρίζει. Επειδή λοιπόν εμείς οι απλοί άνθρωποι δεν είμαστε όμοιοι με την εξουσία και άρα δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει, κάνουμε ένα μεγάλο λάθος …Απευθυνόμαστε σε λάθος ανθρώπους για την εξεύρεσή του. Εξαιτίας της ιστορικότητας του προσώπου, μπερδευόμαστε και απευθυνόμαστε σε λάθος επιστήμονες.
Η εξεύρεσή του Τάφου του Αλεξάνδρου δεν αφορά την επιστήμη της αρχαιολογίας, ώστε να τον ανακαλύψει, επειδή αυτός κάποτε "χάθηκε". Η εξεύρεσή του αφορά την πολιτική επιστήμη, για να τον αποκαλύψει, επειδή τον "έκρυψε" η ίδια η εξουσία.
Άρα, ποιο είναι το ζητούμενο; Να δούμε κατ’ αρχήν πού μοιάζει και πού διαφέρει η περίπτωση του τάφου του Τσάρου με αυτήν του Αλεξάνδρου. Από τις ομοιότητες θα δούμε αν είναι κρυμμένος και από τις διαφορές θα καταλάβουμε πού είναι κρυμμένος. Το πρώτο πράγμα, που πρέπει να κάνουμε, είναι να εξετάσουμε γιατί η εξουσία του δυτικού κόσμου έχει με τον Τάφο του Αλεξάνδρου το ίδιο πρόβλημα, το οποίο είχε η σοβιετική εξουσία με τον τάφο των Ρομανόφ. Να δούμε τον λόγο για τον οποίο απειλούνται τα συμφέροντά της από έναν τέτοιο τάφο. Να δούμε και να καταλάβουμε γιατί απειλείται και τον "κρύβει", τη στιγμή που θα μπορούσε να βγάζει "χρυσάφι" από αυτόν.





Ποιο διάσημο και άρα ποιο προσοδοφόρο αξιοθέατο δεν μπορούμε να φανταστούμε. Τόνους χρήματος μπορεί να παράγει ένα τέτοιο αξιοθέατο επ’ άπειρον. Ο Αλέξανδρος λατρεύεται από τις πλέον μεγάλες θρησκείες. Είναι ο Θεάνθρωπος των Ελλήνων, αλλά έχει αγιοποιηθεί από τον χριστιανισμό και συγκαταλέγεται στους Προφήτες του Ισλάμ. Δεν υπάρχει κάτι ανάλογο για άλλο πρόσωπο. Γιατί λοιπόν έχει συμφέρον να τον κρύβει η εξουσία, εφόσον η ίδια τού αναγνωρίζει τόσες πολλές ιδιότητες; Επιπλέον —και εδώ βρίσκεται η μεγάλη διαφορά— θα πρέπει να δούμε τα πραγματικά "αισθήματα" της εξουσίας γι' αυτόν τον διάσημο νεκρό. Γιατί; Γιατί από εκεί θα καταλάβουμε πού περίπου έθαψε η κάθε εξουσία τον δικό της μυστικό "νεκρό" σε σχέση με τη θέση του δικού της κέντρου.

Θα ξεκινήσουμε από το πρώτο, το οποίο έχει σχέση με τα συμφέροντα. Αν μπορέσει κάποιος ν' αποδείξει ότι υπάρχει σχέση συμφερόντων μεταξύ των κυρίαρχων αυτού του κόσμου και των οστών του Αλεξάνδρου, μπορεί να καταλάβει με ακρίβεια GPS πού αυτά βρίσκονται. Για να καταλάβει καλύτερα ο αναγνώστης τι πραγματικά συνέβη με τον Τάφο του Αλεξάνδρου, θα εξετάσουμε τα πράγματα από μια οπτική "γωνία", η οποία μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστη …Από τη γωνία εκείνη, η οποία μας αποκαλύπτει σχέσεις, τις οποίες δεν υποπτευόμαστε καν ότι υπάρχουν. Ποια η σχέση του Αλεξάνδρου με αυτούς, οι οποίοι κυβερνούσαν και εξακολουθούν να κυβερνούν τον κόσμο και άρα θα είχαν τη δύναμη να αποκρύψουν την ύπαρξη του Τάφου του; Μόνον τέτοιοι θα μπορούσαν να αποκρύψουν αυτόν τον Τάφο. Έναν τέτοιο Τάφο, δηλαδή, δεν αρκεί να θέλεις να τον αποκρύψεις, αλλά και να έχεις τη δυνατότητα να μπορείς να το κάνεις.

Ακόμα δηλαδή κι αν κάποιοι ασήμαντοι φανατικοί χριστιανοί παπάδες ή ταλιμπάν μουφτήδες το επιθυμούσαν, δεν θα μπορούσαν να τον αποκρύψουν, για να μην "μπαίνει" σε πειρασμό το "πλήρωμα" της Εκκλησίας ή του Ισλάμ και να σκέφτεται ελληνικά και άρα "αμαρτωλά". Απαιτείται εξουσία μεγάλη, για να κρύψεις το "πτώμα" ενός Θεανθρώπου με εκατομμύρια πιστών …έτοιμα ακόμα και να σκοτώσουν, για να υπερασπιστούν τον Θεό τους. Ταυτόχρονα όμως —και εδώ βρίσκεται ένα παράδοξο της όλης ιστορίας— απαιτούνταν να ήσουν οπαδός και ιερέας αυτού του Θεανθρώπου, ώστε τη δεδομένη στιγμή να είχες αυτού του μεγέθους εξουσία.

Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι απέκρυψαν τον Τάφο του Αλεξάνδρου, ήταν πανίσχυροι και εκ των δεδομένων λάτρευαν τον Αλέξανδρο την εποχή που το επιχείρησαν. Γιατί είμαστε σίγουροι γι' αυτό; Γιατί ο Τάφος χάθηκε στην εποχή της Παντοδυναμίας του ελληνισμού. Στην εποχή της ελληνιστικής Ρώμης. Στην εποχή, που, όπως θα δούμε παρακάτω, οι αυτοκράτορές της ένιωθαν μια ιδιαίτερη "σχέση" με τον Αλέξανδρο.

Δεν κατέρρευσε η Ρώμη, ώστε ο τάφος του Θεού της και άλλοι θησαυροί της να σκεπαστούν από χώματα και λάσπες. Δεν κατακτήθηκε η Ρώμη από αλλόθρησκους, ώστε τα Ιερά και Όσιά της να καούν ή να καταστραφούν από τη μήνη και την εκδικητικότητα των βαρβάρων. Τον Τάφο του Αλεξάνδρου τον έκρυψαν από την κοινή "θέα" κάποιοι πανίσχυροι παράγοντες της αυτοκρατορίας. Στα πολιτικά συμφέροντα των αυτοκρατόρων της Ρώμης αναζητούμε την απόκρυψη του Τάφου και όχι στα θρησκευτικά τους αισθήματα, τα οποία ήταν γνωστά.

Όμως, για να φτάσουμε στα "αισθήματα" αυτά, θα ξεκινήσουμε μια "πορεία" σκέψης πολύ ιδιαίτερη, αλλά απόλυτα χρήσιμη. Υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο, που να μην έχει ακούσει τον όρο "γαλαζοαίματος"; Παρ' όλο όμως που υπάρχουν τόσοι πολλοί, που έχουν ακούσει γι' αυτόν τον όρο, ελάχιστοι είναι εκείνοι, οι οποίοι μπορούν να τον ερμηνεύσουν. Όλοι δηλαδή "ξέρουν", αλλά κανένας δεν "γνωρίζει". Όλα φανερά, αλλά ταυτόχρονα απόλυτα κρυφά. Κάτι δηλαδή σαν τον Τάφο του Αλεξάνδρου.
Τι μπορεί να περιγράφει ένας τέτοιος όρος; Ποια είναι η χρησιμότητά του; Το πλέον σίγουρο είναι ότι με αυτόν τον τρόπο κάποιοι καταφέρνουν μέσα από το αποκρυφιστικό δεδομένο να διατηρούν ζωντανές τις ιδιαίτερες σχέσεις τους μέσα στους αιώνες. Τα μυστικά, που τους θέλουν "γαλαζοαίματους" και άρα "ανώτερους". Γιατί όμως θεωρούνται "γαλαζοαίματοι"; Γνωρίζει κανένας τι σημαίνει αυτός ο όρος και από πού προέρχεται; Γιατί δεν είναι για παράδειγμα "πρασινοαίματοι" ή "κοκκινομάγουλοι";

Όλες οι εξηγήσεις, οι οποίες κατά καιρούς έχουν δοθεί στο συγκεκριμένο θέμα, είναι εσφαλμένες. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Δόθηκαν από αδαείς, εφόσον οι μύστες, οι οποίοι γνωρίζουν ακριβώς τι συμβαίνει, ποτέ δεν εξήγησαν τον όρο. Ως εκ τούτου ήταν στο σύνολό τους εσφαλμένες, γιατί με εικασίες δεν μπορείς να ερμηνεύσεις ορισμούς. Οι ορισμοί είναι απόλυτοι και απαιτούν την ίδια απόλυτη ερμηνεία. Αν κάποιος "ορίζει" τον έρωτά του ως "φραντζολίτσα", δεν μπορείς να το ανακαλύψεις όσο κι αν το προσπαθήσεις …όσο έξυπνος ή διαβασμένος κι αν είσαι. Όσα μαθηματικά κι αν γνωρίζεις, δεν μπορείς να βρεις το PIN μιας κάρτας ακόμα και του πιο αγράμματου ανθρώπου. Πρέπει να σου το αποκαλύψει ο ίδιος και άρα να σε κάνει "μύστη" της δικής του γνώσης.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον όρο "γαλαζοαίματος". Στην περίπτωση αυτήν χρειάζεται ειδική γνώση και όχι απαραίτητα ευφυΐα. Ο όρος "γαλαζοαίματος" έχει μια πολύ συγκεκριμένη εξήγηση, εφόσον αποτελεί "θεμέλιο" της ύπαρξής τους. Τους "υπενθυμίζει" πάντα ποιοι είναι και με ποια χαρακτηριστικά "βαδίζουν" μέσα στο χρόνο. Είναι πράγματι "γαλαζοαίματοι", γιατί απλούστατα είναι Ρωμαίοι. Έτσι συμφώνησαν μεταξύ τους οι Ρωμαίοι να χαρακτηρίζονται και αυτό κάνουν μέσα στους αιώνες. Δεν έχει σχέση με την ιδιαίτερη φυσιολογία ή την ανατομία που τους διακρίνει. Μια μεταξύ τους συμφωνία είναι. Θα μπορούσαν να ονομάζονται "μαυροφρίδηδες" και πάλι για τους ίδιους λόγους. Από εκεί και πέρα το ότι όλοι αυτοί μεγαλώνουν και πεθαίνουν με την άποψη της Ρώμης περί της "ανωτερότητας" τόσο της ίδιας όσο και των παιδιών της, αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

Από πού όμως προκύπτει αυτός ο περίεργος όρος; Από το εξής απλό δεδομένο, το οποίο όμως χρειάζεται ειδικές γνώσεις για να γίνει αντιληπτό. Τα "παιδιά" της Ρώμης είναι όλα "γαλαζοαίματα" και εδώ και αιώνες είναι σκορπισμένα στην Ευρώπη. Από το "αίμα" τους καταλαβαίνεις την καταγωγή τους και έτσι τα ξεχωρίζεις από τους κοινούς "θνητούς". Είναι τα "ανώτερα" και η Ρώμη φρόντισε να τα "προικίσει" επαρκώς, για να μπορούν ν' αποδεικνύουν μόνιμα αυτήν την "ανωτερότητά" τους. Είναι αυτοί, οι οποίοι στην εποχή της παντοδυναμίας της πήραν τα ευρωπαϊκά φέουδα της Ρώμης ως ιδιοκτησία τους. Αυτά τα "παιδιά" θυμούνται την καταγωγή τους, γιατί τους συμφέρει να τη θυμούνται. Τους συμφέρει, γιατί λειτουργούν ως συμμορία, η οποία, για να επιβιώσει, θα πρέπει να υπερασπίζεται μόνιμα και επίμονα τα συντεχνιακά της συμφέροντα.

Γι' αυτόν τον λόγο σε όλες τις επαναστάσεις των κοινών "θνητών" οι "γαλαζοαίματοι" συμπράττουν μεταξύ τους υπέρ των κοινών τους συμφερόντων. Συμπράττουν ως ξεχωριστό μπλοκ συμφερόντων, ακόμα κι όταν θίγονται τα φαινομενικά εθνικά συμφέροντα κάποιων από αυτούς. Ακόμα κι αυτοί, που σχεδόν "κατ’ επάγγελμα" επί αιώνες επιβιώνουν ως εχθροί μεταξύ τους, όπως οι Γάλλοι με τους Βρετανούς ή οι Γερμανοί με τους Γάλλους, είναι "αδέρφια" μεταξύ τους. Όπου υπάρχει κίνδυνος ανατροπής κάποιων από αυτούς, σπεύδουν οι άλλοι να βοηθήσουν. Όταν υπάρχει ανατροπή και άρα υπάρχει ανάγκη για "ψυγείο" μέχρι την επάνοδό τους, πάντα υπάρχει θετική ανταπόκριση από τους υπολοίπους. Δεν είναι τυχαίο που όλοι οι "τέως" της Ευρώπης εξακολουθούν να περιφέρονται στις βασιλικές "αυλές", χωρίς να χάνουν τους τίτλους και τα προνόμιά τους.

Τα "παιδιά" της Ρώμης λοιπόν είναι "ανώτερα", γιατί απλούστατα είναι "παιδιά" του ζωντανού "θεού". Είναι τα "παιδιά" αυτού, που συνδέει το Θείο με το ανθρώπινο. Είναι τα "παιδιά" του αυτοκράτορα της Ρώμης. Πώς όμως ο αυτοκράτορας συνδέεται με το Θείο; Ο εκάστοτε αυτοκράτορας της Ρώμης θεωρούνταν ένας ζωντανός Θεός. Αυτήν την ιδιότητα την κατείχε ως ο απευθείας απόγονος του δέκατου τρίτου θεού της Ρώμης και αυτός ήταν ο Διόνυσος. Ο Διόνυσος όμως, στον "θρίαμβό" του —με βάση τη θρησκεία της Ρώμης— είχε ενσαρκωθεί με τη μορφή του Αλεξάνδρου.

Ο Αλέξανδρος, δηλαδή, μετά την αποθέωσή του, έγινε ο ίδιος ο δέκατος τρίτος Θεός της Ρώμης. Πώς και πού απέδειξε ο Αλέξανδρος ότι ήταν ο Υιός του Θεού; Ο Αλέξανδρος αυτό το απέδειξε στο ιερό της Σίβα και το αναγνώρισαν οι ιερείς του Άμμωνα Δία. Εκεί βρίσκεται όλο το μυστικό. Το μεγάλο μυστικό της Ευρώπης βρίσκεται στην Αίγυπτο της Αφρικής. Ο Άμμωνας Δίας ήταν αυτός, ο οποίος, σύμφωνα με την Ανώτατη Γνώση των μυστών, είχε "γαλάζιο" αίμα. Ο μοναδικός ανάμεσα στους θεούς, που είχε τέτοιο αίμα. Ο Αλέξανδρος, ως Υιός του, είχε το ίδιο αίμα …και άρα και ο αυτοκράτορας της Ρώμης …και άρα και τα "παιδιά" της Ρώμης.

Κατάλαβε ο αναγνώστης πού το "πάμε"; Η τύχη του Τάφου του Αλεξάνδρου ήταν εξαρτώμενη από τα συμφέροντα αυτών των πανίσχυρων ανθρώπων, οι οποίοι αντιλαμβάνονταν τους εαυτούς τους ως "παιδιά" του. Των "παιδιών," που, για λόγους αγάπης, ποτέ δεν θα τον απαρνούνταν, ώστε να καταστρέψουν την "ύλη" του, αλλά που για λόγους συμφέροντος θα μπορούσαν να την "αποκρύψουν" από τα μάτια των κοινών θνητών. Γι' αυτόν τον λόγο έχει μεγάλη σημασία να γνωρίζει κάποιος από πού προέρχεται ο όρος "γαλαζοαίματος"; Σ' αυτά τα συμφέροντα πρέπει ν' αναζητήσει κάποιος την "εξαφάνισή" του. Γιατί; Γιατί, εκτός των άλλων, με τον Τάφο του Αλεξάνδρου συμβαίνει το εξής παράδοξο.

Στα χρόνια της ελληνιστικής παντοδυναμίας οι πάντες ήθελαν να τον έχουν στην κατοχή τους, για ν' αυξάνονται τα δικαιώματα των εξουσιών τους. Όποιος διεκδικούσε την κοσμοκρατορία, διεκδικούσε ακόμα και με τη βία και τη σορό του Αλεξάνδρου. Η σορός του Αλεξάνδρου ήταν το τυπικό προσόν για τον κάθε επίδοξο κοσμοκράτορα …Κάτι σαν το "πτυχίο" του. Τη διεκδίκησε η Βαβυλώνα, η Πέλλα, η Αλεξάνδρεια και όλοι οι επίδοξοι διάδοχοί του. Πρώτη η Αίγυπτος άρχισε τα "κόλπα" και στη συνέχεια η Ρώμη. Ο Πτολεμαίος πρώτος έκλεψε το ιερό πτώμα στην πορεία του για τη Μακεδονία, για να το έχει στο βασίλειό του και άρα να διεκδικεί όχι μόνον τη νομιμότητα, αλλά και την πρωτοκαθεδρία στην εξουσία του κόσμου. Η Ρώμη περίμενε τη σειρά της. Όπου μπορούσε έκανε ό,τι μπορούσε.

Η Ρώμη πάντα ήθελε το σκήνωμα του Υιού του Άμμωνα. Το επιθυμούσε όσο και όλοι οι υπόλοιποι, οι οποίοι φιλοδοξούσαν να τον διαδεχθούν. Όλοι όσοι τόλμησαν να το διεκδικήσουν, ακόμα και με παράνομα μέσα, όπως ο Πτολεμαίος. Απλά η Ρώμη, ως όφειλε, τον προσκυνούσε για όσο διάστημα δεν μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο και τον άρπαξε όταν ήταν μέσα στις δυνατότητές της να το κάνει.
Ας σκεφτεί κάποιος το εξής απλό. Τον Τάφο αυτόν τον "παρακολουθούμε" στο πέρασμα του χρόνου μέσα από τη συμπεριφορά της Ρώμης. Τον Τάφο τον προσκύνησε ο "πρώτος" Αυτοκράτορας της Ρώμης, που ήταν ο Καίσαρας. Τον προσκύνησε ο "μεγαλύτερος" Αυτοκράτορας της Ρώμης, που ήταν ο Τραϊανός. Τον προσκύνησε ο "τρελός" Αυτοκράτορας της Ρώμης, που ήταν ο Καλιγούλας.
Αυτός ο Καλιγούλας, για παράδειγμα, έκλεψε την πανοπλία του Αλεξάνδρου, για να πάρει λίγη από τη δύναμή του. Γιατί έκλεψε την πανοπλία; Γιατί απλούστατα δεν μπορούσε ν' αρπάξει την υπόλοιπη σορό. Αυτό μπορούσε να κάνει …και αυτό έκανε. Τόση ήταν η δύναμη της Ρώμης εκείνης της εποχής και τόσο το μερίδιό της. Ξαφνικά όλα αυτά τα "μεγαλεία" για τον Αλέξανδρο σταμάτησαν ως δια μαγείας. Μετά το 300 μ.Χ. και τον αυτοκράτορα Καρακάλλα δεν υπάρχει άλλη ιστορική μαρτυρία περί του Τάφου του Αλεξάνδρου. Τι συνέβη όμως τότε και άλλαξαν τόσο εντυπωσιακά τα πράγματα; Τότε κατά "σύμπτωση" άρχισε ν' "ανατέλλει" ο χριστιανισμός.

Στα χριστιανικά χρόνια, που ακολούθησαν, κανένας αυτοκρατορικός παράγοντας δεν ήθελε να "δείχνει" στους ανθρώπους τον Τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, γιατί απειλούνταν τα δικαιώματα της εξουσίας του. Της χριστιανικής πλέον εξουσίας του. Η ίδια η Ρώμη, που μέχρι τότε λάτρευε τον Αλέξανδρο, για προφανείς λόγους έκανε πως δεν τον "γνώριζε". Η χριστιανική Ρώμη έκανε πως δεν γνώριζε πού βρίσκεται ο Τάφος εκείνου, ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν γι' αυτήν το "Άγιο Δισκοπότηρο". Τι συνέβη και άλλαξε συμπεριφορά; Κάτι πολύ συνηθισμένο για την εξουσία. Χωρίς ν' αλλάξουν τα πρόσωπα της εξουσίας, άλλαξαν τα συμφέροντά τους. Χωρίς ν' αλλάξουν τα πρόσωπα, άλλαξαν τα "ενδύματά" τους. Φόρεσαν τα χριστιανικά "ενδύματα" και αναγκάστηκαν να βάλουν στα "μπαούλα" τους τα προηγούμενα ελληνικά.

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι η Ρώμη, μετά τη χριστιανική της επιλογή, έπρεπε ν' αλλάξει συμπεριφορά. Έπρεπε να προστατεύσει τα συμφέροντά της και μία από τις πρώτες ενέργειές της ήταν να "σκεπάσει" τον τάφο του Πατέρα της με "λήθη". Επιλεκτική "λήθη", που τον έκανε "αόρατο" στην ανθρωπότητα. Ως χριστιανική πλέον, δεν είχε συμφέρον από έναν φανερό τάφο του Αλεξάνδρου. Δεν είχε λόγο να μετατρέψει τον Τάφο του Πατέρα της σε πόλο αντίδρασης για τη δική της εξουσία. Επιπλέον, ως επικεφαλής του χριστιανισμού, είχε και το "άλλοθι" να τον αρπάξει απ' αυτούς, οι οποίοι μέχρι τότε τον κατείχαν, εφόσον μπορούσε να τους "διαβεβαιώσει" ότι δεν θα τον χρησιμοποιούσε υπέρ της εξουσίας της. Η Ρώμη μπορούσε να πάρει τη σορό του λατρεμένου της Αλεξάνδρου, χωρίς να αντιδράσει κανένας στη διεκδίκησή της.

Η πράξη της ήταν σίγουρα μια επιλογή συμφέροντος, γιατί η Ρώμη δεν "έπεσε" στα χέρια αλλόθρησκων κατακτητών, που να τη λεηλάτησαν και να κατέστρεψαν το προηγούμενό της πρόσωπο. Η ίδια Ρώμη, που ήταν δωδεκαθεϊστική, αποφάσισε μόνη της —και στην εποχή της παντοκρατορίας της— να γίνει χριστιανική. Η ίδια Ρώμη, που είχε τον Αλέξανδρο ως δεκατοτρίτο Θεό της και τον λάτρευε, αποφάσισε να υιοθετήσει μια θρησκεία, η οποία απειλούνταν από τον αγαπημένο Θεό των κυρίαρχων Ρωμαίων. Γιατί; Γιατί ο Αλέξανδρος πλέον ήταν εχθρός. Ο πιο ισχυρός εχθρός του χριστιανισμού της Ρώμης. Εχθρός όχι των Ρωμαίων ως πρόσωπα, αλλά των ρωμαϊκών συμφερόντων. Των νέων ρωμαϊκών συμφερόντων. Ήταν εχθρός της Νέας Θρησκείας και άρα της νέας Ρωμαϊκής Τάξης Πραγμάτων.

Αυτόν τον εχθρό, όπως και τα άλλα εχθρικά στοιχεία της προηγούμενης Τάξης Πραγμάτων, τα συγκέντρωσαν μέσα στο δικό τους πολυτελές "μπαούλο" της ιστορίας. Πέρα όμως από αυτά τα πρακτικά θέματα, τα οποία άπτονταν των απλών συμφερόντων της Ρώμης, δεν άλλαζαν εντυπωσιακά τα πράγματα. Τα νέα συμφέροντα των ίδιων ανθρώπων δεν μπορούσαν ν' απαλείψουν τις παλιές αγάπες και λατρείες. Τα νέα συμφέροντα των Ρωμαίων δεν θα άλλαζαν τη λατρεία τους για τον λατρεμένο "Πατέρα" τους. Τη λατρεία για τον "Πατέρα" με το "γαλάζιο" αίμα, που καθιστούσε και τους ίδιους "γαλαζοαίματους". Απλά ο Αλέξανδρος θα γινόταν πλέον ο "μυστικός" Θεός της Ρώμης. Ο Θεός μόνον για τους "εκλεκτούς" της. Μόνον αυτοί μπορούσαν και δικαιούνταν να γνωρίζουν για τον Αλέξανδρο. Μόνον αυτοί θα μπορούσαν ν' ανοίγουν το "μπαούλο" και να χαίρονται τα πολύτιμα "οικογενειακά" τους κειμήλια και "φυλαχτά" τους.

Αυτό δεν είναι κάτι το περίεργο. Ο χριστιανισμός ήταν πάντα μια θρησκεία πολλών "ταχυτήτων" …Ο Πέτρος για τους αγράμματους …ο Παύλος για τους μορφωμένους …και κάποιοι άλλοι για τους ανώτερους "γαλαζοαίματους". Ο κανόνας ήταν πολύ απλός. Εβραίοι "οδηγοί" για τους φτωχούς και τους αγράμματους και Έλληνες για τους εκλεκτούς. Πιστεύει κάποιος ότι οι πανίσχυροι φορείς της χριστιανικής εξουσίας λάτρευαν όλα τα γραφικά και ημίτρελα σάψαλα, που κατά καιρούς αγιοποιούσε ο χριστιανισμός; Ότι λάτρευαν τον Άγιο Τίποτε τον Ερημίτη και την Οσία Μηδέν την Κλαίουσα; Ολόκληρη "βιομηχανία" αγιοποιήσεων υπάρχει στο Βατικανό. Ακόμα και σήμερα κάποιοι περιμένουν στη σειρά τους να "αγιοποιηθούν". Κάποιοι "άγιοι", οι οποίοι κάνουν τους "γαλαζοαίματους" να γελούν, αλλά είναι χρήσιμοι για να ελέγχονται οι φτωχοί.

Έχει κανείς υπόψη του τι απόψεις έχουν περί Θείου πανίσχυρες μυστικές αδελφότητες, όπως είναι για παράδειγμα οι Μασόνοι; Τιμωρήθηκαν ποτέ όλοι αυτοί ως αιρετικοί; Τους έπιασε ποτέ καμία Ιερά Εξέταση, για να τους κάψει; Τους αφαιρέθηκαν οι τεράστιες περιουσίες; Όχι βέβαια. Γιατί; Γιατί όλα αυτά από τη Ρώμη ξεκινούσαν και στη Ρώμη κατέληγαν. Ακόμα και οι ίδιοι οι Πάπες ανήκουν σε τέτοιες μυστικές αδελφότητες. Οι ίδιοι οι Πάπες δεν πιστεύουν σ' αυτά, τα οποία προτείνουν στους άλλους. Στους άλλους προτείνουν ό,τι συμφέρει τον χριστιανισμό και τη Ρώμη και όχι ό,τι πιστεύουν οι ίδιοι. Είναι προφανές ότι ο χριστιανισμός ήταν για την "πλέμπα" της αυτοκρατορίας. Ήταν η καλύτερη επιλογή για τα συμφέροντα των "γαλαζοαίματων" Ρωμαίων.

Αυτή η "πλέμπα" έκριναν ότι δεν χρειαζόταν να γνωρίζει ή να βλέπει κάτι παραπάνω για τον λατρεμένο Θεό τους τον Αλέξανδρο. Έκαναν και για την περίπτωσή του ό,τι ακριβώς έκαναν και για την υπόλοιπη ελληνική θρησκεία και λατρεία. Πάνε τα σύγχρονα Ελληνόπουλα στα σχολεία και τους λένε οι δάσκαλοι πως "χάθηκαν" για πάντα τα μυστικά των Ελληνικών Μυστηρίων. Δεν θα μάθει ποτέ και κανένας τι ακριβώς γινόταν στα Ελευσίνια Μυστήρια ή στα Καβίρια Μυστήρια. Είναι δυνατόν να έχει συμβεί αυτό;
Πώς χάθηκαν δηλαδή αυτές οι απόρρητες και επί αιώνες υπερπολύτιμες γνώσεις; Αρχιερέας της ελληνικής θρησκείας δεν ήταν ο Αυτοκράτορας της Ρώμης; Ο απόλυτος μύστης, δηλαδή, των Ελληνικών Μυστηρίων; Αυτοκράτορας της Ρώμης και άρα αρχιερέας του δωδεκαθεϊσμού δεν αποφάσισε να μετατρέψει τη Ρώμη σε χριστιανική; Άρα; Τι έγινε ξαφνικά; Ξέχασε αυτά που γνώριζε; Άρχισε να εχθρεύεται αυτά, τα οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή λάτρευε;

Πώς χάθηκαν δηλαδή οι γνώσεις αυτού του μηχανισμού, ο οποίος βρισκόταν υπό την εξουσία του αυτοκράτορα; Κατέστρεψε ο ίδιος τα "δοχεία" της γνώσης, τα οποία μέχρι τότε τον συντηρούσαν και τον εμφάνιζαν ως εκλεκτό των Θεών; Γιατί; Για λόγους ταπεινότητας; Για να γίνει "ένα" με την αγράμματη και αστοιχείωτη χριστιανική "πλέμπα", την οποία δεν υπολόγιζε καν; Γιατί να καταστρέψει όλα αυτά τα χρήσιμα και σωτήρια για τον ίδιο στοιχεία, εφόσον μπορούσε απλά να τα αποκρύψει; Γιατί να τα καταστρέψει και να μην τα βάλει σε ένα υπόγειο της Ρώμης; Στην πλάτη του θα τα κουβαλούσε; Γιατί να τα καταστρέψει; Για λόγους φανατισμού; Συμφεροντολόγος μπορεί να ήταν, αλλά φανατικός του χριστιανισμού δεν ήταν. Οι υπόλοιποι πανίσχυροι αρχιερείς πώς θα του επέτρεπαν να καταστρέψει τέτοιον τεράστιο πνευματικό πλούτο; Άρα τα απέκρυψε μετά από μια συνεννόηση με τους ανώτατους ιερατικούς παράγοντες της αυτοκρατορίας. Γι' αυτό άλλωστε υπάρχουν και οι μη προσβάσιμες στους κοινούς θνητούς πτέρυγες της βιβλιοθήκης του Βατικανού.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι το πιο λογικό είναι να μην έχει χαθεί τίποτε. Αποκρύφτηκαν τα πάντα, αλλά δεν χάθηκε τίποτε. Όπως λοιπόν αποκρύφτηκε η γνώση των Ελλήνων, έτσι αποκρύφτηκε και ο Τάφος του "Άριστου" των Ελλήνων. "Όνομα του Ρόδου" δεν υπήρχε μόνον για τη γνώση των Ελλήνων, αλλά και για τον Τάφο του Αλεξάνδρου. Τον Τάφο, που η Ρώμη πάντα έλεγχε απόλυτα.
Ακόμα δηλαδή και αν για κάποιους αιώνες ο τάφος του Αλεξάνδρου βρισκόταν στη Νέα Ρώμη ή αλλιώς Κωνσταντινούπολη, μετά τις Σταυροφορίες επέστρεψε στη Ρώμη. Είτε από φόβο, μήπως το υπερπολύτιμο "σκήνωμα" πέσει στα χέρια των βάρβαρων Σελτζούκων Τούρκων, οι οποίοι μπορεί να μην γνώριζαν πώς να χειριστούν το πιο λεπτό θέμα της αυτοκρατορίας, είτε για να "σηματοδοτήσουν" την ανανέωση της παγκόσμιας κυριαρχίας της Ρώμης, το σκήνωμα του Αλεξάνδρου "ξαναμεταφέρθηκε" στη Ρώμη, στην οποία βρίσκεται μέχρι σήμερα.

Γιατί είμαστε τόσο βέβαιοι γι' αυτό; Γιατί δεν μπορεί να βρίσκεται κάπου αλλού. Γιατί δεν θα συμφωνούσαν οι ισχυροί αυτού του κόσμου να βρίσκεται κάπου αλλού. Δεν θα συμφωνούσαν οι Γερμανοί να έχουν το σύμβολο της Ρωμαιοκαθολικής Αυτοκρατορίας οι Βρετανοί ή οι Γάλλοι και το ίδιο θα συνέβαινε και για όλους τους πιθανούς και απίθανους συνδυασμούς. Για να μην "μαλώνουν" μεταξύ τους τα "γαλαζοαίματα" "παιδιά", ο "Πατέρας" θα παρέμενε υποχρεωτικά στον "οίκο" Του. Η "μητέρα" Ρώμη θα είχε τον δικό της νεκρό και τα "παιδιά" τους δικούς τους. Η Ρώμη θα είχε τον Αλέξανδρο, οι Γερμανοί τον Καρλομάγνο, οι Γάλλοι τον Ναπολέοντα και οι Βρετανοί τον Ερρίκο τον Η’. Τα "παιδιά", τα οποία ήθελαν να διαδεχθούν τον "πατέρα" στο δικό του "παιχνίδι", αλλά για δικό τους λογαριασμό. Η Ρώμη τους κανόνες αυτού του παιχνιδιού προστατεύει και γι' αυτόν τον λόγο έχει εξουσία ζωής και θανάτου απέναντι στον οποιονδήποτε το απειλεί …όποιος κι αν είναι αυτός.

Εδώ πρέπει να θυμηθούμε κι αυτό, το οποίο λέγαμε στην αρχή για το τι επιπλέον προκύπτει από τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ της περίπτωσης του Αλεξάνδρου και αυτής των Ρομανόφ. Όπως είπαμε, τα συμφέροντα της εξουσίας την υποχρέωναν καί στις δύο περιπτώσεις να διατηρήσει κρυφό τον επικίνδυνο Τάφο. Το πού βρίσκεται όμως αυτός ο μυστικός τάφος για την κάθε περίπτωση εξαρτάται από τη διαφορά που υπάρχει στα αισθήματα της κάθε εξουσίας. Αυτή είναι μια μεγάλη διαφορά και από τη διαφορά προκύπτουν επιπλέον συμπεράσματα.

Οι κομμουνιστές Σοβιετικοί δεν είχαν μόνον ζημιά από τον τάφο των Ρομανόφ, αλλά τον μισούσαν κιόλας. Γι' αυτόν τον λόγο όχι μόνον βάστηξαν κρυφό το τάφο, αλλά στην ουσία ατίμασαν τον Τσάρο, παραχώνοντάς τον στις λάσπες της κεντρικής Ρωσίας. Τον "τιμωρούσαν" κιόλας, στερώντας του αυτό, το οποίο εκφράζει η ίδια η λέξη "μνήμα". Οι "γαλαζοαίματοι" Ρωμαίοι είχαν επίσης ζημιά από έναν φανερό Τάφο του Αλεξάνδρου, αλλά —εν αντιθέσει προς τους Σοβιετικούς— όχι απλά δεν τον μισούσαν, αλλά οι ίδιοι τον λάτρευαν. Ναι μεν ήθελαν να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους από την απειλή του, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήθελαν να τον "τιμωρήσουν". Γι' αυτόν τον λόγο επέλεξαν να κάνουν κάτι ενδιάμεσο, το οποίο θα ικανοποιούσε όλες τις πλευρές και θα το γνώριζαν μόνον οι ίδιοι. Εφόσον είχαν τη δύναμη και την εξουσία, θα φρόντιζαν να τον έχουν κοντά τους. Εξουδετερωμένο μεν, αλλά μόνιμα κοντά τους.

Μυστικά θα τον τιμούσαν όπως του άξιζε και δημοσίως θα ισχυρίζονταν ότι δεν γνώριζαν τίποτε γι' αυτόν. Με αυτόν τον τρόπο θεωρούσαν ότι εκτελούσαν στο ακέραιο το καθήκον τους απέναντι στον Άριστο, γνωρίζοντας όμως ότι του στερούσαν την "επαφή" με αυτούς, τους οποίους ο ίδιος αγαπούσε και ήταν οι απλοί άνθρωποι. Στην πραγματικότητα "απήγαγαν" τον Αλέξανδρο, καθιστώντας τον έναν πραγματικά αιώνιο νεκρό "Όμηρο". Έναν αθάνατο "Οδυσσέα", αποκλεισμένο σε κάποια μυστική και απρόσιτη "Ωγυγία". Επιπλέον, με αυτόν τον τρόπο θα κατάφερναν και θα έλεγχαν και την πρόσβαση των περίεργων ή των ερευνητών προς αυτόν. Γι' αυτόν τον λόγο από την αρχή επιμένουμε να λέμε ότι τα συμφέροντα της Ρώμης ήταν αυτά, τα οποία άλλαξαν απέναντι στον Αλέξανδρο και όχι τα αισθήματά της. Η Ρώμη ποτέ δεν έπαψε να λατρεύει τον Αλέξανδρο, ακόμα και στα χρόνια του χριστιανικού της φανατισμού, που για τους άλλους επέβαλε τις Ιερές Εξετάσεις.

Κατάλαβε ο αναγνώστης γιατί είπαμε εξ αρχής ότι ο Τάφος του Αλεξάνδρου "φαίνεται" καθαρά με τα "μάτια" του μυαλού; Γελάει η Ρώμη κάθε φορά που κάποια τίμια αλλά αφελής Σουλβατζή μπαίνει στις λάσπες, για ν' ανακαλύψει αυτό, το οποίο η Ρώμη δεν θα επέτρεπε ποτέ να μπει στις λάσπες. Γελάει η Ρώμη με τους αρχαιολόγους, οι οποίοι ψάχνουν ανάμεσα σε χώματα και μπάζα, για ν' ανακαλύψουν το "Άγιο Δισκοπότηρο" της αυτοκρατορίας. Στην καλύτερη περίπτωση πέτρες και ξύλα ενός εγκαταλειμμένου κενοταφίου θα βρουν, εφόσον η ίδια η Ρώμη έχει αρπάξει προ πολλού το θεϊκό περιεχόμενό του.

Αρκεί να καταλάβει κάποιος τη σημασία αυτού του Τάφου για τη Ρώμη και θα καταλάβει πού βρίσκεται. Είναι μαθηματικά βέβαιον ότι ο Τάφος του Αλεξάνδρου βρίσκεται στην "καρδιά" της Ρώμης. Είναι επίσης βέβαιον ότι ακόμα και σήμερα όλοι οι επίδοξοι "Πλανητάρχες" φέρονται στον Αλέξανδρο με τον τρόπο που του αρμόζει. Με τον τρόπο που του φέρονταν οι προηγούμενοι αυτοκράτορες. Θεωρούμε δεδομένο ότι οι πανίσχυροι ηγέτες αυτού του κόσμου, οι οποίοι επισκέπτονται το Βατικανό, "μυούνται" στα μυστικά της Ρώμης την επόμενη της ανάληψης των εξουσιών τους. Άνθρωποι όπως ο Καρλομάγνος, ο Ερρίκος ο Η’, ο Ναπολέοντας και οι νεώτεροι όπως ο Τσόρτσιλ, ο Ρούσβελτ, ο Κλίντον ή ακόμα και ο μισόχαζος ο Μπους, είμαστε βέβαιοι ότι έχουν προσκυνήσει στον Τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ακόμα και ο Γκορμπατσόφ, όταν το 1991 δήλωνε τη διάλυση της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας, στη Ρώμη πήγε για να το κάνει. Γιατί; Μήπως για να δηλώσει "υποταγή" σ' αυτήν και για να "προσκυνήσει" τον Πατέρα της;

Το να βρίσκεται αυτός το Τάφος μέσα στο ίδιο το Βατικανό, δεν πρέπει να μας φαίνεται παράξενο ούτε από τεχνικής πλευράς. Γνωρίζοντας τις πάγιες χριστιανικές πρακτικές, για να "σβήνονται" ίχνη, είναι εύκολο να το εικάσουμε. Αποτελεί πάγια τακτική των χριστιανών να "κρύβουν" τα σύμβολα των Ελλήνων κάτω από χριστιανικά μνημεία. Σβήνεις ίχνη, δημιουργώντας νέα ίχνη πάνω τους. Περπατάς πάνω σε πατημασιές, για να μην φαίνεται ποιος περπάτησε πρώτος σ' αυτές. Είναι η ίδια τακτική, που στους χώρους, όπου υπήρχαν διάσημοι αρχαιοελληνικοί ναοί, υψώνονταν χριστιανικές εκκλησίες. Μέχρι και στον Παρθενώνα είχαν χτίσει εκκλησία στο όνομα της Παναγίας. Οι χριστιανοί με αυτόν τον τρόπο όχι μόνον "έκλεβαν" τους λατρευτικούς χώρους των Ελλήνων, αλλά και τους έλεγχαν, ώστε να μην επαναλειτουργήσουν ποτέ.

Αυτήν την πετυχημένη πρακτική πιστεύουμε ότι ακολούθησαν και στην περίπτωση του Αλεξάνδρου. Τον Τάφο του τον "σκέπασαν" με τάφο. Τον πλέον διάσημο Τάφο της ανθρωπότητας τον "σκέπασαν" με τον πλέον διάσημο τάφο του χριστιανισμού. Στην Κρυπτή του Αγίου Πέτρου βρίσκεται ο Τάφος του Αλεξάνδρου. Γιατί; Γιατί, εκτός όλων των άλλων, οι "ποντίφικες" και αυτοκράτορες της Ρώμης κοντά σ' αυτόν τον Πατέρα θέλουν να θάβονται και να διατηρούν το μετά θάνατον "προνόμιο" της αθανασίας τους. Οι πρώτοι των "γαλαζοαίματων" θέλουν να θάβονται δίπλα στον Πρώτο "Γαλαζοαίματο". Οι φέροντες την "πορφύρα" θέλουν να θάβονται δίπλα στον "Πορφυρογέννητο". Οι θνητοί αυτοκράτορες θέλουν να θάβονται δίπλα στον Αθάνατο Αυτοκράτορα.

Τώρα, το αν ο Τάφος του Αλεξάνδρου βρίσκεται μπροστά, πίσω η δίπλα από τον υποτιθέμενο τάφο του Πέτρου, αυτό δεν το γνωρίζουμε. Το πιο πιθανό είναι να μην υπάρχει καν τάφος του Πέτρου. Πιο πιθανό δηλαδή είναι να μην βρέθηκε ποτέ το πτώμα του ασήμαντου —όταν θανατώθηκε— Πέτρου, παρά να χάθηκε το πτώμα του Θεανθρώπου Αλεξάνδρου. Απλά πράγματα. Πιο πιθανό είναι να μην υπήρξε ποτέ κάτι από τα πιο χρήσιμα "εργαλεία" της Ρώμης, παρά να χάθηκε ο πιο πολύτιμος θησαυρός της, που ήταν η σορός του Αλεξάνδρου.

Την επόμενη φορά, που κάποιος Έλληνας περιηγητής πάει στο Βατικανό και μπει στην Κρύπτη, ας σταθεί λίγο παραπάνω μπροστά σ' αυτήν. Ας κλείσει τα μάτια του …και μπορεί να "δει" καλύτερα μερικά πράγματα. Ας κλείσει τα μάτια του …και ας την "ψηλαφίσει" με το μυαλό του. Ας κλείσει τα μάτια του και ας γίνει ο ίδιος μια "σχεδία" για να δραπετεύσει ο Οδυσσέας από τη μυστική και απομονωμένη Ωγυγία. Μόνον οι Έλληνες μπορούν να φέρουν "πίσω" τον ταλαιπωρημένο Οδυσσέα. Τον Οδυσσέα, ο οποίος νίκησε σε όλους τους πολέμους και δεν μπόρεσε να γυρίσει ακόμα στην πατρίδα του, γιατί τον ερωτεύτηκε η μάγισσα της Ωγυγίας. Η μάγισσα της Ρώμης.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Δημιουργός της Θεωρίας του Υδροχόου

ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΙΚΟΝ ΚΑΙ Ο ΝΩΟΝ ΕΝΝΟΕΙΤΩ , ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΒΑΛΕΙΣ ΜΥΑΛΟ Ω ΤΕΤΡΑΠΟΔΕ !


Διαβάστε περισσότερα