Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται...

Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται... Ενίοτε και δύο, και τρία και γιατί όχι από το '81 ως σήμερα...Κυρίως αν οι κλέφτες αυτοί έχουν τη δυνατότητα να χρησι-μοποιούν ως φερέφωνα τους ψηφοφόρους για να ανεμίζουν στον βρώμικο αέρα τα γαλάζια, τα πράσινα και τα κόκκινα σημαιάκια τους. Κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει. Και κάθε δήμος τους ιδανικούς άρχοντες που του αξίζουν. Η δημοκρατία μας στηρίζεται στη φαντασιόπληκτη πεποίθηση -αυταπάτη- ότι η λαϊκή πλειοψηφία έχει πάντα δίκιο. Δυστυχώς γνωρίσαμε πολλές φορές ως τώρα πως η πλειοψηφία έχει πολύ συχνά άδικο και λάθος. Στη δημοκρατία δεν υπάρχει μηχανισμός διόρθωσης για το άδικο της πλειοψηφίας... Η δικαίωσή της δε θα επέλθει ποτέ ούτε σαν πολίτευμα, ούτε καν σαν όρος πολιτικός έστω. Οι σημερινές δικτατορίες είναι κοινοβουλευτικές. Άραγε ποιός είναι πιο δυνατός; Αυτός που βαράει ή αυτός που πονάει; Το ξύλο πάντως είτε σοσιαλιστικό είτε δεξιό είτε κομμουνιστικό παραμένει ξύλο...Η μελανιά εξάλλου στην αρχή είναι μπλε και μετά γίνεται πράσινη... Η κάθε επανάσταση δεν συνδιαλέγεται. Απλά δείχνει πώς κάνουν διάλογο οι αδικημένοι. Ό,τι κι αν λένε οι προσκυνητές του συστήματος εγώ γουστάρω που είμαι ταγμένος ακόμα στην ουτοπία. Είναι ο προορισμός στο δικό μου χάρτη. Γουστάρω που έχω την αυταπάτη πως κάτι θα αλλάξει. Γουστάρω και δε μετανιώνω για τίποτα. Aν απουσιάζει η δικαιοσύνη τότε τι άλλο είναι η πολιτική εξουσία παρά οργανωμένη ληστεία ; Όποιος μάχεται μπορεί και να χάσει…
Όποιος δε μάχεται…έχει χάσει ίσως ήδη…Υπάρχουν φορές, που οι Ιφιγένειες είναι δυστυχώς ή ευτυχώς απαραίτητες. Δε με ενδιαφέρει το αν η θυσία σας, θα στιγματίσει οικογένειες ή συνειδήσεις, δε με ενδιαφέρει αν γκρεμιστούν τα τζάκια που με κλεμμένα λεφτά φτιάξατε. Με ενδιαφέρει η θυσία ως θυσία στην πρακτική εφαρμογή της. Σε κρίσιμες στιγμές, όπου ο κόσμος σαστισμένος νοιώθει να βάλλεται πανταχόθεν, τα σαπιοκάραβα που κάποτε ήταν πλοία πρέπει να σαλπάρουν - εφόσον ουδείς τολμάει να τα καταστρέψει - από την Αυλίδα, έστω και με την θυσία της παρθένας... Και η παρθένα σίγουρα δεν είμαστε εμείς κύριοι…Έτσι είναι αγαπητοί ψηφοφόροι της Ελληνικής εκάστωτε κυβέρνησης...Oταν η αδικία, η απληστία και η λατρεία για την καρέκλα γίνεται νόμος....η αναρχία και στη συγκεκριμένη συγκυρία η προδοσία γίνεται καμιά φορά καθήκον....Η πολιτική είναι περίπου σαν τον έρωτα.
Κι ακριβώς σαν μια παράνομη σχέση.Γίνεται ένα σκάνδαλο,γίνεται ένα δεύτερο,πέφτουν τα ποσοστά σου στα γκάλοπ.Κάνεις ένα λάθος,εκείνη δεν απαντάει στο τηλέφωνο. Ρίχνεις την κυβέρνηση σε διώχνουν από το κόμμα όπως ακριβώς σε διώχνει από το σπίτι η γυναίκα σου όταν εσύ πας με άλλη...και εσύ σαν πολιτικός ζητάς συγχώρεση από το λαό και επιστρέφεις στο κόμμα όπως σαν άνδρας και εραστής ζητάς συγχώρεση από εκείνη,της λες πόσο τη νοιάζεσαι και την αγαπάς,ανεβαίνεις στα γκάλοπ,ανεβαίνεις στα μάτια της,κερδίζεις τις εκλογές,κερδίζεις και την καρδιά της...κερδίζεις και την αρχηγία στο κόμμα...
Ε και? Είναι όλα τέλεια τώρα? Ως πότε θα σε συγχωρούνε βρε ?
Απλά μια κυβέρνηση έπεσε και μια άλλη ήρθε σαν άλλος Μεσσίας να μας κυβερνήσει με υποσχέσεις που αρέσουν, που πείθουν αλλά δεν εφαρμόζονται ποτέ…Πουλάνε και καλά τη γνώση τους, τα πτυχία τους και τα μεταπτυχιακά τους στα Λονδίνα και τα Παρίσια, με αντάλλαγμα μια ψήφο…Δε με νοιάζει η γνώση σας κύριοι, η πρακτική της εφαρμογή με ενδιαφέρει.Ανεργία, αδιαφορία, εκμετάλλευση, σκάνδαλα που προκαλούν το μέσο Έλληνα πολίτη ανεξαρτήτως κομματικών πεποιθήσεων.Κι όμως όλα ξεχνιούνται.Η Ελλάδα από το 1974 και έπειτα, για 35 ολόκληρα χρόνια πορεύεται και προχωράει…35 χρόνια αυτά ακούμε.Ακόμα να φτάσουμε ρε γαμώτο? Ακόμα? Πότε θα φτάσουμε
σαν χώρα, σαν έθνος , σαν λαός , σαν άνθρωποι?
Δυστυχώς όταν η αδικία γίνεται νόμος (σας) η αναρχία καμιά φορά γίνεται καθήκον (μας).Η Τιμή για σας κύριοι, τιμή δεν έχει.Κι όμως.Η Τιμή ενός άτιμου προστατεύεται περισσότερο από την ελευθερία έκφρασης ενός έντιμου.Που χαντακώθηκαν τα σκάνδαλα και οι τόσο αδέκαστες εξεταστικές επιτροπές σας?Που πήγαν οι Οff Shore εταιρίες σας, που θα κυνηγούσατε?Γιατί έχετε την ηλίθια εντύπωση κύριοι των κυβερνήσεων και των κομμάτων ότι μας κοροιδεύετε?Βαρέθηκε ο κόσμος, κουράστηκε και φτάνει στο σημείο να ντρέπεται που είναι κάτοικος αυτής της χώρας.Και φυσικά πετάτε όλοι το μπαλάκι από δω κι από κει, - τόσο άνδρες είστε όλοι σας- με αποτέλεσμα το μπαλάκι στην πορεία πάντα να χάνεται. Δεν άκουσα κανέναν να γράφει για βιαιοπραγία κατά συνειδήσεων, για κλέφτες πολιτικούς και αδικίες που έγιναν ούτε επί γαλάζιων, ούτε επί πράσινων κυβερνήσεων...για κυκλώματα δικαστικά, πολιτικά και σκάνδαλα παρά μόνο είδα νεολαίους σε εκλογικά κέντρα να χειροκροτάνε κλέφτες του παρελθόντος,του παρόντος και του μέλλοντος...μέσα στην τρελλή χαρά επειδή τους έκανε χειραψία ο πολιτευτής και επειδή θα τους κεράσει και τρία ποτά μπας και το παίξει νεολαίος κι εκείνος.Και το παραμύθι που μας πουλάνε καλώς συνεχίζεται.Σαν ένα παραμυθά παππού που μας στρώνει μπροστά στο τζάκι και ξεκινάει.

- Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας νέος και ωραίος πολιτευτής, που έγινε βουλευτής και εξελίχτηκε σε υπουργός-Πρίγκηπας. Μετά όμως, έφυγε για άλλες πολιτείες, κι έγινε αρχηγός δικού του κόμματος, άλλοι τον λέγανε προδότη, εμείς ας τον πούμε Βάτραχο! Αφού πέρασαν αρκετά χρόνια και επειδή δεν ήθελε να θεωρείται άλλο Βάτραχος, αλλά να ξαναγίνει Πρίγκηπας, ξαναγύρισε. Κάποιοι φανατικοί του, που τον περιμέναν με ανοιχτές αγκάλες, αμέσως τον έκαναν πάλι Πρίγκηπα. Δεν άντεξε όμως αυτούς που τον βλέπανε ακόμα και του συμπεριφερόταν σαν Βάτραχο και αποφάσισε να ξαναφύγει. Τώρα, θέλει να ξαναγυρίσει για να...
- Χέσε μας, ρε παππού. Αυτό δεν είναι παραμύθι! Αυτό είναι το extreme makeover!

Όταν τρέχατε πίσω από τους βουλευτές, σας άρεσε...Σηκώνατε τη μύτη και γουστάρατε.Ψηλά οι μύτες και τα ποτά κερασμένα.Τα παιδιά βολεμένα και όλοι οι άλλοι να πάνε να ... ε; Τώρα; Βγάλανε γλώσσα τα φερέφωνα των κλεφτών.Τώρα να τους δω. Ανεμίστε στον βρώμικο αέρα τα γαλάζια, τα πράσινα και τα κόκκινα σημαιάκια τους. Κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει...Κομματόσκυλα...και κομματοσκυλάκια. Όλοι φάγανε. Οι μερίδες τους απλά αλλάζουν και η συχνότητα των γευμάτων τους.
Ἀγαθόν τό ἐξομολογεῖσθαι…

Ένα δίκαιος και δημοκρατικός ζητιάνος βαραίνει -σε απόλυτη αξία- περισσότερο από έναν άδικο και φασιστικό Πρωθυπουργό... μπλε, πράσινο ή κόκκινο…

Τριανταφυλλίδης Παναγιώτης