Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Μέχρι σήμερα ίσως φταίγανε μόνο οι πολιτικοί μας....Από αύριο κι έπειτα θα φταίμε μόνο εμείς....





Άκουσα τις τελευταίες εβδομάδες πολύ συχνά την εξής απλή ερώτηση....
Τι άλλο πια πρέπει να γίνει για να πέσει η κυβέρνηση...
Και πάντα απαντούσα....Αν όντως θέλεις να πέσει η κυβέρνηση, τι έκανες εσύ για αυτό;
Που πήγες,σε ποια πορεία,σε ποια διαμαρτυρία...; Μήπως ντρέπεσαι να βγεις και να φωνάξεις
πως φοβάσαι το μέλλον; Μήπως ανήκεις σε κάποιο χώρο πολιτικό και περιμένεις τους κομματικούς
μηχανισμούς να φωνάξουν για σένα...; Κάτι τέτοιο δε θα γίνει ποτέ....


Μόνο την οργή του κόσμου θα φοβηθούν οι κυβερνώντες.... Μόνο την δική σου φωνή μαζί με τη δική μου...


Κάποιοι θα προσπαθήσουν να σου βάλουν ταμπέλες.... Κάποιοι θα σε πούνε γραφικό....
Κάποιοι φίλοι σου θα πίνουν cappuccino (με 2 c και 2 p ) την ώρα που εσύ αγωνίζεσαι...
Ίσως ακούγονται κομμουνιστικά αυτά όλα .... Μα ταμπέλες εγώ δε δέχομαι....Δε γεννήθηκα
να ανήκω πουθενά... Και πείτε ό,τι θέλετε.... Μα σε αυτό το "Πολυτεχνείο" δε θα επιτρέψω να
υπάρξει Δαμανάκη.....

Ζούμε το δικό μας Πολυτεχνείο? Όχι βέβαια. Εμείς απλά ζούμε. Οι ιστορικές εξισώσεις μου προκαλούν αηδία.
Ειδικά όταν αφορούν το Εθνικό μας κόμπλεξ.Τη γενιά του Πολυτεχνείου.Την καθαγιασμένη του τότε,την βολεμένη
του μετά,την αγανακτισμένη του σήμερα...Όταν ο λαός διεκδικεί την χαμένη του αξιοπρέπεια,φερέφωνα των κομμάτων,
εκλεγμένα τσιράκια και κάθε είδους βολεμένοι κομματικοί να κάνουν ησυχία.Είπαμε να καθαρίσει η χώρα.
Εσείς βρε σαλιάρηδες με ένα απλό ντουζάκι θα τη βγάλετε? Μια ζωή βρωμιάρηδες δηλαδή?



Τριανταφυλλίδης Παναγιώτης

ΥΓ. Έγραψε ο Καζαντζάκης....

«Ε κακομοίρη άνθρωπε», είπε δυνατά, «μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις - το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα 'ναι πολύ αργά. Ας ανασκουμπωθούμε εμείς που το ξέρουμε, ας σύρουμε μπορεί να μας ακούσουν!»

Καλή 'ναι η δικαιοσύνη, μα για τους αγγέλους - ο άνθρωπος ο κακομοίρης δεν αντέχει, θέλει έλεος...

Δεν έχουμε παρά μια μονάχα στιγμή στη διάθεσή μας. Ας κάνουμε τη στιγμή αυτή αιωνιότητα. Άλλη αθανασία δεν υπάρχει.

Χαρά στο νέο που θαρρεί πως έχει χρέος να ξαναδημιουργήσει τον κόσμο,να τον κάμει πιο σύμφωνο με την αρετή και τη δικαιοσύνη,πιο σύμφωνο με την καρδιά του, αλίμονο σε όποιον αρχίζει τη ζωή του χωρίς παραφροσύνη.

Έχεις ευθύνη. Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξή σου. Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου.

Η ανώτατη αρετή δεν είναι νά' σαι ελεύτερος, παρά να μάχεσαι για ελευτερία.

Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: "Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" Πολέμα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου